Enige jaren terug stond ik in een theatershow met Wim Hogenkamp.
In dit programma zat een klein liefdesliedje van zijn hand.
Dit liedje heeft onwisbare indruk op me gemaakt, mede door de prachtige muziek (die ik hier helaas niet kan laten horen). De tekst is als volgt:
Zomaar even kijken, naar dat andere gezicht
Daar naast je op 't kussen, met de ogen dicht
Zo helemaal ontspannen, volledig onbespied
En ik, zo stiekem starend, zo heel stiekem; ik geniet
Van al jouw kleine kuchjes, en je vriendelijk geknor
En als je je eens omdraait, geef je mij een zachte por
Ik kan 't soms niet laten, als je daar zo naast me ligt
Je schouder zacht te strelen, je haar, heel je gezicht
En soms word je dan wakker, grommend omdat ik je stoor
Maar dat is snel weer over, als ik fluister in je oor
"Ik hou van jou, ik hou van jou"; dan hoor ik "Hmm, wat fijn"
Je kruipt dan vlug tegen me aan, om dicht bij mij te zijn
Op zo'n moment, dan voel ik soms die blijdschap en die angst
Dan voel ik me't gelukkigst, maar ik voel me ook 't bangst
En soms komen de tranen op 't wit katoen terecht
En dan voel ik me onrustig, totdat jij tegen me zegt
"Ik hou van jou, ik hou ook van jou"