Echt heel naar Swifty. Ik hoop dat alles goed komt met je moeder.
Ik voel me bang, verdrietig en boos tegelijk.
Bang vanwege dat zowel mijn vader, moeder als schoonzus binnen de risicogroepen vallen. Verdrietig omdat ik ze dus niet durf op te zoeken, ook omdat ik nog wel moet werken en dus echt geen risico wil nemen.Daarbij wonen ze ver weg en zou ik met het ov moeten om ze op te zoeken. Ik bel ze wel veel vaker dan normaal en doe ook face-timen enzo. En had ook bedacht om met pasen een facetime paasontbijt te doen met mijn moeder.
En ik ben zo boos op die mensen die nog steeds alleen aan zichzelf denken en die expres feestjes gaan houden dit weekend of lekker op uitje gaan. Als je dan ziet dat ze in Italië de strijd aan het verliezen zijn... Doodeng. En daarbij duurt het door dit soort mensen nog langer voordat ik mijn familie weer kan zien.
Zo, dat moest ik even kwijt. Maar ik weet ook zeker dat heel veel mensen in dezelfde rotsituatie zitten (of erger). Dus nog maar eens virtuele knuffels voor iedereen die ze kan gebruiken.
