Het gaat erom dat een onderzoek (aan welke criteria moet dat voldoen) nooit exact aan kan geven hoeveel mensen teveel betalen voor hun energie.
Lees de volgende zin eens: Je zou misschien weleens kans kunnen maken op een mogelijke prijs. In die zin zitten zoveel onzekerheden dat er over de werkelijke kans niets te zeggen is. KANS op een prijs maak je altijd, immers.
Zo is het ook met het zogenaamde onderzoek van Maurice de Hond. Het ligt er maar net aan welke factoren hij laat meetellen, om uit te komen bij een door hem goed te gebruiken resultaat.
Ik kan er een voobeeld van noemen uit de tijd dat er nog niets geregeld was op het gebied van telefoon-terreur. De opbeller beweerde te weten van wie ik mijn energie betrok, en hij had een aanbod om mijn energienota te verlagen. Het was gewoon bluf, want van wie kan een willekeurige telemarketeer dat weten?
Samengevat: de NEM-spot doet quasi-wetenschappelijk aan, maar in werkelijkheid komt er geen onderzoek aan te pas. Iedereen kan namelijk roeptoeteren dat de kans groot is dat je teveel betaalt. De kans dat je minder betaalt dan gemiddeld, is namelijk even groot.
