Het gaat me om ethiek - niet om recht.
Er zijn vast heel veel volstrekt dingen waar je mee weg kunt komen als je slim genoeg bent, omdat er niet genoeg te bewijzen valt..
Maar meer - als ik iemand anders bepaal, iemand anders leef - dan zijn diens acties in feite mijn acties, en diens verantwoordelijkheid in het verlengde feitelijk mijn verantwoordelijkheid.
Maar in dit geval is de pop aan wiens touwtjes we trekken een persoon, die meent zelf de acties te ondernemen. En die misschien ook niet te overtuigen valt dat diens acties niet uit zichzelf voortkomen. Dus die voelt zich wellicht zelf verantwoordelijk?
Dat is meer de kant die ik op zat te denken - zodat je uiteindelijk waarschijnlijk komt bij wat verantwoordelijkheid is, en of het verschilt met het gevoel van verantwoordelijkheid [en indien zo: hoe].
En het is tevens verder te trekken - met wanneer je bij een ander een voorval ziet aankomen [maar in dit geval niet de andere persoon poppeteert], maar niets doet om het te vermijden, of je dan verantwoordelijk voor het voorval bent.
Anyway, daar moet stof voor minimaal 1 boek/verhaallijn inzitten - maar ik ga het denk ik aan mij voorbij laten gaan
Besides, zou me totaal niet verbazen als er reeds in deze richting is geschreven.