Hiermee suggereer je een beetje dat die psychologische keuring een soort garantie biedt voor wat het programma met de uiteindelijke deelnemers gaat doen. Vind je dat niet een beetje gemakzuchtig, en bovendien in tegenspraak met andere kandidaten die nu én in het verleden door diezelfde keuring zijn heengekomen en toch ook niet opgewassen bleken tegen aspecten van het spel? Waarbij het opvallend is dat het hier meestal psychische redenen betreft, hoewel de lichamelijke conditie voor veel deelnemers op een gegeven moment daarbij ook een rol gaat spelen (gaf bijvoorbeeld ook psycholoog/deelnemer Robin ooit aan), en dat is natuurlijk al helemaal niet te voorspellen middels psychologische testen.
Mijn vraag dus: vind je dat jullie als programmamaker achterover mogen leunen bij ontwikkelingen zoals we die nu gezien hebben, met als uitgangspunt "Zij kan dat wel aan, ze is door de psychologische keuring heengekomen?"
Wat betreft het ingrijpen tijdens de confrontatie tussen Esther en Carl:
De eindredacteur en ik hebben na de water balans/zandzakken gooien proef met Esther, Carl en John gesproken, nav de verslaggevers verslag over de hevige woordenwisselingen. Esther klaagde over haar opgelegde leiderschap, Carl over de willekeur van de spelregels en John over alles en iedereen. Of je het er mee eens bent of niet, de spelregels (leiderschap, immuniteit) die we ver voor de opnames hebben bepaald, kan je niet zomaar veranderen. Als Esther de druk niet meer aankon kon ze zelf, maar niet het leiderschap opgeven. Esther had een grote behoefte om geaccepteerd te worden als nieuwkomer. Ze had ook lak kunnen hebben aan de groep en het met haar immuniteit uitzingen tot de samensmelting. Dat ze dat niet deed siert haar maar is vooral een keuze.
Onze montage was denk ik een juiste distillering van de verhoudingen. En van Esther's weerbaarheid. Ze was sterk. We hebben bewust de in onze ogen twee beste dertigers geselecteerd. Die leeftijdscategorie leverde de meeste Robinsons tot nu toe en we wilde Esther en Marnix bewust fysiek (Harimau grot) en psychisch (leiderschap) tot het uiterste testen, meer nog dan de andere kandidaten.
Uiteindelijk heeft Esther, ondanks haar exit, gewonnen van Carl en John. De kijkers hebben haar omarmd, niet zozeer omdat Esther Esther is maar omdat de situatie, uitvergroot door honger en ontberingen, zo herkenbaar is. Het een is hard spel maar na vijf jaar Robinson weten de deelnemers wat ze kunnen verwachten - dat testen we van tevoren ook zo grondig mogelijk.
Ter verdiging van John en Carl; niemand weet hoe hij/zij onder die omstandigheden zou reageren - hoe egoistisch of onzelfzuchtig je zal zijn, of je zal leiden of volgen, of je passief blijft of actief eten zoekt.
Dit begint trouwens wat af te wijken maar in het kort; ik geloof niet dat we hadden moeten ingrijpen en achterover leunen zit er nauwelijks in tijdens het maken van het programma.
