En toch vond ik dat hij gelijk had in de ruzie met Ignace. Want inderdaad, wie is Ignace om te bepalen of het instorten van Curd echt was of niet? Waarom zou dat niet echt zijn geweest? Op zo'n eiland zitten zal een hoop met je doen, op allerlei manieren, en ik vind het helemaal niet raar als mensen op een gegeven moment instorten. En dat kan ook tijdelijk zijn, lijkt me. Waarom niet? Bij de een gaat dat wat heftiger dan bij de ander, maar soit. Curd had het van zichzelf ook totaal niet verwacht, begrijp ik, en was zelf wellicht ook verrast door de intensiteit. Wat ik stom vind, is dat mensen die daar kennelijk niks mee hebben, zoals Ignace en Bernadette, vanuit een soort morele superioriteit niet verder lijken te komen dan: "Dit is natuurlijk toneelspel!"
Nou, als ik echt emotioneel zou instorten en mij zou vervolgens toneelspel worden verweten, zou ik die persoon misschien ook wel een leugenaar noemen, zéker desgevraagd! Dan voel je je terecht op je ziel getrapt.
Los daarvan was z'n vertrek sowieso aan te zien komen. Curd lijkt niet zo'n heel helder beeld te hebben van hoe hij op andere mensen overkomt. Qua zelfkennis heb ik hem sowieso niet zo heel erg hoog zitten. Maar goed, ik ben geen psycholoog...