Een kibbelend stel, voor me in de kassarij bij de Lidl.
Vooropgesteld: voor het stel was het helemaal niet leuk, maar de afloop was hun eigen schuld.
Zoals gezegd: ik stond (bijna) in de rij bij de Lidl, toen een stel mij de pas af meende te moeten snijden met hun winkelkarretje. Ze waren al kibbelend door de winkel getrokken, en dat bleef zo toen ze aan de kassa stonden. Normaalgesproken zeg ik er wat van, als mensen nog druk aan het winkelen zijn terwijl ze al aan de kassa staan, maar in het geval van ''Sjonnie en Anita'' leek het me beter om dat achterwege te laten.
De rij was zover opgeschoven dat ze niet meer terug de winkel in konden, maar ze bleven kwekken: ''en ik ben dit vergeten, en ik moet dat nog hebben", en ze keken in mijn richting. Ik liet ze echter niet meer langs. Maak dan een boodschappenlijstje, zei ik nog. Hetgeen niet in goede aarde viel.
Ondertussen bleven ze kibbelen, de kassajuf werd er bloednerveus van.
Goed, het kibbelend stel liep naar buiten, ik stond zelf af te rekenen, en buiten donderde hun winkelwagentje om. Natuurlijk een grote ravage, veel glas in scherven. Ik was intussen buiten, en ja hoor: ze probeerden mij de schuld in de schoenen te schuiven.
Met een uitgestreken gezicht wees ik ze op de camera die op de ingang gericht was, zodat ze zich bedachten........
Hoe heet dat ook weer? Haastige spoed is zelden goed, of boontje komt om zijn loontje?
