Boyhood. 
Had er niet veel meer van verwacht en het inderdaad niet wereldschokkend, maar wel heel goed verteld, duidelijk neergezette karakters en sterk spel (vooral dochter verdient wat mij betreft een pluim). Eén scene die tegennatuurlijk leek. Duurt wel een kleine drie uur, dus je moet er even de tijd voor nemen, maar het is zo'n film waarbij dat bijna vanzelf gaat. Goeie soundtrack ook.
Deed mij nog het meest denken aan Marley & Me.
So yeah, ik heb nu Boyhood (2014) ook gezien..
I don't know.. hij stond al jaren op m'n to-watchlijst. En ik wist dat de hoofdpersoon gedurende iets van 12 jaar werd gevolgd, project van de lange adem, et cetera.
Maar ondanks dat ik dat meermaals expliciet had gelezen.. vond het resultaat gewoon verbijsterend. Ik vond het zo raar om iemand zo te zien opgroeien, met elk jaar een paar scenes, een soort stopmotion van een gezin. Vind het moeilijk om te omschrijven wat ik anders had verwacht, maar om het zo uitgevoerd te zien..
Een film om te ervaren
Regie was geweldig; soundtrack prima; acteerwerk ook prima.
Had soms het idee dat het plot wat hotsendbotsend ging, maar then again, er waren dus ook elk jaar maar een paar scenes. Dus veelal zat er meer dan een half jaar tussen, en dan gaan ze niet een recap doen wat er is gebeurd. Hoewel de kijker wel sneaky steeds wordt geholpen
En ik had het idee qua plot dat het soms wat too much was.. maar toen was de opvolgende gedachte dat dit misschien wel voor velen heel reëel is, en dat ik gewoon een heel eentonige en geborgen kindertijd heb gehad. Dus misschien was het plot wel goed.. I don't know.
Heb heel sterk het gevoel dat het een film is, die beter wordt bij meermaals zien. Omdat je dan probably pas een veel scherper zicht gaat krijgen op de thema's uit de film. Hoe de personages keuzes maken, fouten maken, daarover misschien bedroefd zijn.. maar het leven gaat toch weer door.
En dat is misschien wel het mooie aan deze lange opzet. Het is opgezet als een leven; niet een probleem als in 'meisjes ontmoet jongetje; ze vinden elkaar leuk maar durven niet een volgende stap te zetten; moeilijkmoeilijk; oh kijk, ze krijgen elkaar toch'. Dat is iets van een periode van een paar maanden. Dit is meer een ontdekking van wat daarna gebeurd. Een jaar later; 3 jaar later; 8 jaar later.
Meer een soort uitgebreide karakterontwikkeling, dan een scenario.
Dus ja.. ik stond niet te springen op de banken tijdens of na de film.. Maar achteraf vind ik het eigenlijk wel een meesterwerk qua verhaal.
