Vandaag voor het eerst in 10 jaar of iets dergelijks weereens Crouching Tiger, Hidden Dragon gezien.
Man, wat een moeilijkdoenerij bij al die romantische verhaallijnen.
- Warrior Dude en Warrior Dudette hebben al een oogje op elkaar sinds.. 20 of 30 jaar ongeveer, maar durven dat ondanks al hun verdere moed-overvloed niet uit te spreken, al al die jaren lang. Of uberhaupt aan te raken.
- Bandit Guy en Princess Girl willen elkaar eveneens overduidelijk, en hoewel ze er in de filmwereld wellicht veel minder tijd voor nodig hebben - duurt het voor de kijker wel een half uur ongeafgebroken flashbackverhaallijn. Die voornamelijk gevuld is met het tweetal die allebei superhyperdominant is, en obviously dominanter wil zijn dan de ander. Dus dat is erg vermoeiend om te zien.
- En dan is er nog een gehintte verhaallijn tussen Warrior Dude en Princess Girl die een beetje vechten, babbelen, hinten, zich overgeven aan de ander, waarna de ander meeehhh-doet en hen toch niet vermoord - waarna alles weer complex is en ze van elkaar wegvluchten.
Ohja, en dan is er nog iets met een superawesome legendarisch zwaard, waar in theorie het hele verhaal om draait - maar wat in praktijk werkelijk niemand een moer kan stelen [op de dude na die het zwaard moet bewaren en letterlijk het hele verhaal geen idee heeft wat er aan de gang is].
Dus dat was allemaal onnodig traag en vermoeiend.
