Ohja, en laatst This Is Beautiful (2016) gezien.
Eenvoudig klein lief verhaal, met personages die diep van binnen eigenlijk een klein hartje hebben, gemaakt om de kijker warme gelukkige gevoelens te bezorgen. Niet diep, maar niet gek
Oh, en vandaag, The Great Wall (2016).
Jeweetwel, die spectaculair ogende Chinese film met Matt Damon (en Oberyn Martell), die in feite WooHoo Chinaaaa-propaganda is.
Naja dat blijkt te kloppen.
Visueel is het zonder meer spectaculair, met kleur, choreografie, kostuums, landschappen. Eigenlijk ook wel wat je van regisseur Zhang Yimou verwacht.
Helaas is daar het hele budget aan opgegaan. Eindeloze plotholes en gebrek aan logica van karakters; werkelijk bedroevende dialoog; clichematige karakters.
Je hebt 3 westerlingen:
- de egoïstische smiecht, alleen uit op eigen gewin.
- de moreel twijfelachtige sidekick voor comic relief
- de hoofdpersoon die eindeloos capabel is, en ontdekt dat de chinese manier van leven rondom Vertrouwen en Groepsbelang eigenlijk veel beter is dan zijn westerse achtergrond.
En de rest zijn Chinezen, te weten:
- enkelen die heldhaftig doodgaan, meermaals als heroïsche zelfopoffering.
- Voorgaande categorie bevat natuurlijk ook 1x een mentorfiguur wiens dood superzielig is voor de hoofdpersonen; en tevens 1 volslagen random dude waarvan volslagen onduidelijk is waarom hij, ondanks z'n gebrek aan rang of vaardigheden, mee mag doen.
- Ennnn natuurlijk de overmatig capabele vrouwelijke hoofdpersoon. Jong, knap, love-interest van onze hoofdpersoon, oh en bovenaan de machtsorde. Die natuurlijk tevens veel beter is in vechten dan normale soldaten enzo, want zo zijn Leiders.
Dus dan vraag je je af: zit je nu niet te zeuren, zat er inhoudelijk echt niet iets in dat niet een cliché was?
En dat is eigenlijk een stomme vraag, want dat is altijd wel zo.
Maar hier niet.
Plot, karakters, dialoog.. ramslecht.
Maar wel mooi. Laat dat maar aan meester Yimou over.
