Als ik de laatste zin van je bovenstaande post lees, valt het mij op dat je blij lijkt te zijn dat je straks niet meer op tv bent. Klopt dat en zo ja, is het je tegengevallen zoals je in beeld bent gebracht?
Ik vind het inderdaad helemaal niet erg dat ik straks niet meer op tv bent. Ik ben superblij dat ik dit avontuur heb mogen meemaken en voor alle ervaringen die je er op doet, zou ik het zeker opnieuw doen en het iedereen aanraden wie twijfelt, dat ook te doen. Maar het lastigste is inderdaad dat de uitzendingen maar zo'n klein gedeelte zijn van wat er allemaal is gebeurd. De uitzendingen zijn zo geconcentreerd rond de proeven en de eilandraden dat er van het 'dagelijkse leven' niet veel te zien is. (wat ik ook wel begrijp - 50 minuten is niet lang) Maar er was zoveel meer: Elke dag gingen we op expeditie: hoeveel heb je er al gezien op tv??? 's Avonds dronken we altijd zelfgemaakte thee bij het kampvuur, als het keihard regende gingen we in zee zwemmen, op de rotsen hebben zo'n persoonlijke gesprekken plaatsgevonden, als ik nerveus werd begon ik altijd te zingen, hans liep uren op het strand schelpen te rapen, willem heeft prachtig keukengerief geknutseld, marcel is een schat van het man met het hart op de tong, we hebben een mooie keukentafel gemaakt, we hebben 2 slangen gegeten... Zo kan ik nog wel eventjes doorgaan. En 't zijn precies al die kleine dingen die het avontuur zo mooi maken. Op den duur kent iedereen elkaar zo goed, je deelt er echt alles met elkaar en ik durf dan echt ook stellen dat ik daar vrienden voor het leven heb gemaakt!
Dus ja, als het voorbij is, kan ik eindelijk ook es over iets anders praten dan robinson. Pas op, ik vind dat soms wel fijn, maar soms wil een mens het ook wel es over iets anders hebben.
Maar vooruit, het is mooi geweest, meer dan de moeite waard en 'k hoop dat jullie (stelletje ramptoeristen
) er ferm van genoten hebben.
