Topic: Persoverzicht 'Mol III'

[ambijans]

Zelfde krant:

Twee miljoen kijkers volgen ontknoping

Precies 2.001.200 Vlamingen zaten zondagavond voor hun tv-toestel op het ogenblik dat sinoloog Stijn van Daele tot winnaar van De Mol werd uitgeroepen en directeur product management Marc Simons de Mol bleek te zijn. Globaal keken zondag 1.854.800 Molzoekers naar de finale. Dat is geen record voor het Woestijnvis-programma. In 2000 waren er 1.942.000 nieuwsgierigen die zagen hoe Hugo toen ontmaskerd werd als Mol.
De derde en wellicht laatste reeks van De Mol was wel globaal de bestbekeken serie van de drie. Gemiddeld keken er 1.663.100 Vlamingen naar de acht afleveringen. Voor de tweede reeks waren er dat 1.490.500, voor de eerste 'slechts' 1.127.000.
In het kielzog van De Mol ging De Pappenheimers wel naar een nieuw record. Tom Lenaerts scoorde 1.586.200 fans.

'Nieuwsblad':

Derde Mol breekt record
Gemiddeld 1,6 miljoen kijkers

Bijna 1,855 miljoen kijkers zagen zondagavond de ontmaskering van Marc Simons als De Mol. TV1 haalde hierdoor een marktaandeel van liefst 63,1 procent.
Het gaat niet om een kijkcijferrecord. De finale van de tweede reeks in 2000 bekoorde 1,942 miljoen kijkers, goed voor een marktaandeel van 64 procent. De derde reeks brak wel het eigen record van het programma. Gemiddeld keken er dit jaar 1,633 miljoen Vlamingen naar De Mol.
,,Uiteraard zijn we zeer tevreden over die kijkcijfers'', zegt VRT-woordvoerster Diane Waumans. ,,We vinden ook dat de makers zich in deze reeks kwalitatief hebben overtroffen. Dit resultaat smaakt naar nog. Als het aan de VRT zou liggen, komt er zeker een vierde reeks. Maar Michiel Devlieger en co zien dat niet zitten. Daar hebben we begrip voor.''

Zelfde krant:
,,Ik bleef gokken op Stijn''

Voor Walter Sap was de finale van de derde reeks van De Mol om verscheidene redenen een bijzondere gebeurtenis. De Oostkampse postbeambte was zelf een van de tien deelnemers van het druk bekeken TV1-programma, maar overleefde de vierde aflevering van deze derde reeks niet. ,,Het geheim van het succes van De Mol? Het ging nu eens niet om platte sensatie. De kijkcijfers tonen aan dat de mensen dit beu zijn.''
Walter Sap: ,,Mijn deelname aan De Mol was een fantastische ervaring. Alleen al erbij geweest zijn, was iets uniek, want tenslotte werd ik samen met de negen anderen gekozen uit tienduizend kandidaten. Dankzij het programma ben ik op plaatsen geweest waar ik anders nooit zou komen. Het was een toffe groep, ook al bestond ze uit tien individualisten.'' Is Marc voor u een verrassende winnaar? ,,Toch wel, want ik had m'n geld op Stijn ingezet. Hij faalde in zodanig veel raadsels dat het volgens mij wel hem moèst zijn. Niet dus. Marc heb ik op geen enkel moment iets zien saboteren. Hij was een perfecte mol. Fantastische prestatie. Het dient gezegd.''
,,Met de zes afgevallen finalisten hebben we zondagavond de eindstrijd in Brussel gevolgd tijdens een etentje. Ook tussen ons heerste geen eenstemmigheid over wie nu precies De Mol was.'' Inmiddels raakte bekend dat meer dan 1,8 miljoen mensen naar de ontknoping vanDe Mol keken. Waarom was ook de derde editie van dit programma zo populair? ,,Omdat het een eerlijk spel blijft, wars van sensatie. Er zijn denkproeven, je fysiek wordt getest, het is allemaal vrij puur. Ik ben blij dat De Mol opnieuw veel beter gescoord heeft dan Big Brother . In Big Brother ben je afhankelijk van wat anderen over je denken of hoe anderen jou manipuleren. Het zijn buitenstaanders die over je verblijf of exit moeten beslissen.'' Volgens Woestijnvis komt er geen vierde reeks. Sneu? ,,Uiteraard jammer, maar ik kan de makers van het programma best begrijpen. Ik heb het er zondag nog over gehad met Michiel Devlieger en Bart De Pauw. Voor hen is zo'n programma maken vrij slopend. Met deze reeks zijn ze meer dan een jaar bezig geweest. Net als een sportman willen ze stoppen op een hoogtepunt. Ze zeggen ook dat ze aan iets anders toe zijn. Bart gaat een filmscenario schrijven, Michiel broedt op andere plannen.''

[Lowprofile]

HUMO 11 maart 2003

HUMO SPRAK MET DE MOL

Zondag worden nog even de sabotagedaden van de Mol blootgelegd en de tips onthuld die konden naar zijn identiteit leiden, maar dan valt definitief het doek over de derde editie van 'DeMo/'. Een leuke uitsmijter voor de fanatieke sporenzoekers, maar de echte ontknoping is achter de rug. Marc Simons (45), projectmanager bij ING Verzekeringen, was dit keer de Mol en voor Stijn Van Daele (22), student sinologie, kwam hij uit zijn pijp.

HUMO Heeft de moeder van Tom Lenaerts er iets mee te maken, zoals op het Internet werd gesuggereerd?
MARC " Indirect wel. Samen met drie andere bedrijven loopt er bij ING een trainingsprogramma dat door moeder Lenaerts wordt verzorgd. Begin vorig jaar had ze op onze alumnidag Michiel Devlieger uitgenodigd om met ons rond improvisatietechnieken te werken. Een dag later vroeg ze of ik geïnteresseerd was om me kandidaat te stellen als Mol. Was ik daardoor geselecteerd? Helemaal niet. Op dat moment was ik gewoon één van de kandidaten voor de rol van Mol."

HUMO Had je bij het vertrek een tactiek in je hoofd?
MARC " Een luie tactiek. Vóór ons vertrek hadden we samen twee, drie keer alle scenario's doorgenomen: dag één de proef 'In de handen van de Mol', dag twee enzovoort. Een paar dagen lang werden mijn hersenen gevoed met de beschrijving van de spelletjes en met waar er -heel in het algemeen -sabotagemogelijkheden zaten. Dat was mijn enige voorbereiding. Verder vertrouwde ik op mijn Franske. Zo noem ik het ventje dat ergens in mijn hoofd rondloopt, en ervoor zorgt dat ik op het juiste moment intuïtief de juiste dingen doe.

HUMO Was het ook een tactiek om zeer aanwezig te zijn in het spel? Je voorgangers hadden meer voor een low profile gekozen.
MARC " Ik ben een leiderstype. Mocht ik de Mol niet geweest zijn, dan zou ik nóg meer de leider heb
ben gespeeld. De eerste dagen had ik het moeilijk om mijn enthousiasme te temperen. Eén van mijn sabotagedaden was mezelf niet voor de volle honderd procent te geven.

HUMO Veel mensen vonden je lange tijd onverdacht omdat je je als een enthousiaste scoutsleider gedroeg.
MARC " Mijn twee dochters zijn bij de scouts, en ze amuseren zich daar goed, maar zelf heb ik me nooit aangesproken gevoeld door jeugdbewegingen. Dus het buiten slapen was echt wel een nieuwigheid voor mij.

HUMO Er waren nog wel andere primeurs. Ik neem aan dat je ook nooit eerder met opzet auto's had geramd?
MARC « Als verzekeraar vind ik dat zelfs iets pervers hebben (lacht}, maar nu mocht het, en het was puur plezier..

HUMO Had je al ooit een bungee-sprong gemaakt?
MARC « Nee, en ik vond er niks aan. Het enige wat je eraan hebt is grote angst. Toch wou ik springen -voor het nageslacht. Daar boven op de klippen dacht ik: 'Ze gaan trots zijn als papa springt, en dat vond ik op dat moment veel belangrijker dan sabotage te plegen.

HUMO Om de reactie van je vrouw op die sprong te zien, heb je tot de uitzending moeten wachten.
MARC (lacht) « Mijn vrouw is van het zeer spontane type. Dat is dankbaar materiaal voor een tvprogramma.
Nee, bungee was maar niks. Het stuntvliegen daarentegen: magnifiek! Je hebt dat niet te zien gekregen, maar vóór mijn Tequila Sunrise stegen we loodrecht omhoog, toen zette de piloot de motor in ralenti en vielen we loodrecht naar beneden, tot hij het vliegtuig even boven de grond weer optrok. En dat was dan de opwarming {lacht).
Achteraf merk je wel dat je lichaam geleden heeft onder de ik-weet-niet-hoeveel-G-kracht die je te verwerken hebt gekregen. Om te vermijden dat we sterretjes zouden zien, was ons geleerd bij een looping het middenrif op te spannen, en dat hielp.
Eén van ons vieren moest twee stuntfiguren vliegen. Ik had van tevoren gedacht dat ik dat zou doen, maar toen ik na mijn Tequila Sunrise weer op de grond stond, dacht ik: 'Geen tweede keer voor mij.' Dan moest je het doen zoals Sandra: twee stunts na elkaar zonder te landen. Misschien had ze er zelfs drie na elkaar aangekund, want Sandra is een speciale: die is geboren om op grote hoogtes te leven.
In Italië behoort ontbijten niet tot de cultuur, maar op de ochtend van het stuntvliegen hadden we -toeval of niet -voor de eerste en enige keer een prachtig ontbijt voorgezet gekregen. De regie zei: 'Mannen, we raden jullie aan alleen brood en water te nemen.' Gelukkig, want niemand van ons is echt misselijk geweest. Normaal ben ik niet luchtziek, maar ik heb mijn kotszakje toch altijd grijpensklaar gehouden.»

[Lowprofile]

HUMO Was het dat wat je in je hand had?
MARC. Op het Internet vonden ze dat papier maar verdacht (lacht), maar het was niks geen beschrijving van de stunts, zoals gedacht werd. Een kotszakje moet je niet in je binnenzak steken, dat moet binnen handbereik blijven.
Bij de start zei de piloot: 'Enjoy it!' en het was pure adrenaline: een fantastische belevenis; Als het niet zo duur was, zou ik het zo opnieuw doen.

Bliksemafleiders
HUMO Had je direct door voor wie je op je tellen moest passen?
MARC. Aan het eind van de tweede dag was Shadia de enige die doorhad dat ik normaal beter moest kunnen.

HUMO Zei ze dat ook tegen jou?
MARC. Nee, dat werd me ingeblazen. De Mol werd regelmatig op de hoogte gehouden van de verdenkingen van de andere spelers.Maar ik zit in verzekeringen, ik denk dus statistisch: 'Logisch dat in het begin één op de negen mij verdenkt; en twee op de acht na twee spelletjes is statistisch ook normaal.' Natuurlijk doe je meer je best als degene die jou verdenkt, in je buurt is. Maar verder: go with the flow, en saboteer als de gelegenheid zich voordoet.

HUMO Heeft iemand je ooit benaderd met de vraag informatie te bundelen om samen verder te komen?
MARC. Binnen onze groep hadden we afgesproken dat we alle 'objectieve informatie' zouden delen. Al de eerste dag gingen we samenzitten en moest iedereen om de beurt informatie over zichzelf geven.
Corry bijvoorbeeld zei dan: 'Ik ben getrouwd met Alain, onze kinderen heten Guillaume, Matisse en Gauthier, ze zijn vijf, zeven en negen.' En iedereen noteerde dat.»

HUMO Mocht je daarover liegen?
MARC « ledereen gaf gewoon vrank de juiste informatie; over zoiets liegen zou toch uitkomen.
Welke objectieve informatie kregen we nog meer? In welke volgorde we de avond tevoren aan tafel hadden gezeten; was iemand dat vergeten, dan werd dat meegedeeld. Of als iemand vergeten was in welke hotelkamer Inge en Sandra geslapen hadden, was het 'Kamer 12'. Geen probleem. Ook toen Stijn terugkwam van zijn twee dagen afwezigheid, kreeg hij al die objectieve informatie te horen.
Welke informatie werd niet doorgegeven? Als iemand iets verdachts zag gebeuren. Dat je oog hebt voor dat soort dingen, is net de rijkdom van het spel.»

HUMO De identiteit van de Mol werd goed beschermd door de andere spelers, die als ware bliksemafleiders de verdenkingen naar zich toetrokken.
MARC « Waarom mislukt een proet? Omdat ik een raadsel echt niet kan oplossen, omdat ik als Mol het raadsel absoluut niet opgelost wil hebben, of omdat ik het niet wil oplossen, precies om mezelf verdacht te maken? Dat is net het mooie aan 'De Mol'. Bij elke proef is het altijd tot de derde macht. Raak daar na tien dagen nog maar aan uit.»
HUMO Je moet toch in je handen hebben gewreven als slimme Stijn alweer geen oplossing voor een raadsel kon bedenken.
MARC De kandidaten waren niet uit op het geld, maar wilden hun executie zo lang mogelijk uitstellen. Met andere woorden: verdachten lieten ze begaan om hen extra in 't oog te kunnen houden, ook al ging dat ten koste van de winst. Dat is natuurlijk koren op de molen van de Mol.
Ik hoefde niet zwaar uit de hoek te komen om iets fout te laten lopen. Er werd bijvoorbeeld zelden over strategie gesproken. Als we al eens een strategie bepaalden, ging het over de eerste vijftien seconden van een proef die misschien een uur duurde. En ik voelde me natuurlijk niet geroepen om daarin tussenbeide te komen, zoals ik dat in het normale leven wel zou doen.

HUMO Heb je nooit gedacht: 'Ik geloof mijn oren niet'?
MARC Niet echt, behalve toen Inge Quebec opgaf als hoofdstad van Australië (lacht). Dat vond ik een straffe uitspraak. Maar nogmaals: wat zat daar verder achter?

HUMO Corry maakte zich dan weer verdacht door haar voet te verzwikken.
MARC  Om niet neergeschoten te worden door de motards waren ze heel diep het maïsveld ingelopen, wat bijna onbegaanbaar terrein was. Vroeger had Cony al eens een ligament in haar voet gescheurd, maar toen ze zich dit keer mistrapte, waren de gevolgen relatief beperkt. Ze werd gespalkt en kon verder, zij het moeizaam. Toch waren er een paar die het maar verdacht vonden, onder anderen Walter.
In het kasteel van Spoleto mochten we om twee uur 's nachts onze veldbedjes opstellen in een ruimte van 25 vierkante meter. Walter installeerde zijn bedje naast Cony om af en toe eens tegen haar voet te kunnen titsen: om te zien of haar letsel wel echt was {lacht). En omdat ze niet al te heftig reageerde, vond men haar verdacht.

[Lowprofile]

HUMO Heeft iemand in de groep ooit gezegd: 'Corry kan niet blijven, ze is gewoon een blok aan ons been'?
MARC Toen het net gebeurd was, werd er gespeculeerd: 'Wat nu? Wat zal de regie doen? Wat zal Woestijnvis zeggen?' Maar Woestijnvis zei niks, en de regie deed niks (lacht). Dus namen we Cony overal mee, en duwden haar in een rolstoel de berg op. Eigenlijk hinderde het niet, want het motto van de meeste deelnemers was: of we de spelletjes nu winnen of niet, zolang we maar in het spel mogen blijven.
Cony had wel veel pijn. De locaties waren prachtig, maar soms moeilijk bereikbaar. Ik denk aan de ertswasserij op Sardinië, waar ze zowat driehonderd trappen één voor één op haar zitvlak is afgedaald, en totaal uitgeput aankwam. Door de vermoeidheid is er toen eventjes wat spanning in de groep gekomen. Maar verder heeft haar handicap nooit voor problemen gezorgd.»

Superkandidaat
HUMO Nog vóór de eerste uitzending vertoond was, wees Magda, de eerste Mol, jou als nieuwe Mol aan -zuiver op intuïtie.
MARC. Mol ben je door je profiel. Shadia is op mij gekomen door te denken: eigenlijk moet Marc met zijn profiel beter kunnen. Al moet ik erbij zeggen dat er in de groep nog andere mensen met een Mollenprofiel zaten.

HUMO Voor jullie vertrek hadden alle kandidaten in leuven allerlei tests moeten afleggen, en daar kwam jij als superkandidaat uit. Was dat niet uiterst riskant?
MARC Eigenlijk wel, maar ik hou van een beetje competitie, en ik had op dat moment nog geen zicht op de mix van de groep. Neem Sandra: niet dom, zeer stabiel en sportief. Voor hetzelfde geld was ze net iets beter dan ik geweest. Ik dacht: eens kijken hoe mijn conditie, mijn IQ en mijn EQ ervoor staan. En ik vond het niet onprettig dat ik als superkandidaat uit de tests kwam.
Dat maakte me natuurlijk superverdacht in de polls, maar daarna vond men de superkandidaat als Mol té voordehandliggend. De wet van de tegenstelling, hé.

HUMO Je hebt onwaarschijnlijke risico's genomen. Neem nu het schouderklopje aan de uittredende kandidaat. precies zoals Hugo. de tweede Mol, dat altijd had gedaan.
MARC (grijnst)  Je moét risico's nemen, vind ik. Je kan ook Mol spelen en aan het eind zeggen (steekt de armen in de lucht): 'Ik was 'm! Je hebt me niet gezien, maar ik was het; maar dan ben je geen Mol, hé. Ik mag zeggen dat ik in zeventig, tachtig procent van de proeven sabotage heb gepleegd: soms spectaculair, soms onmerkbaar en soms zonder succes. Zo hoort het, voor het eergevoel van de Mol.
Ik was bijvoorbeeld maar een goeie Mol als ik een koker gestolen had zonder dat iemand me doorhad. Dat was niet makkelijk: bij sommigen was de koker om een been getapet, anderen droegen hem in de elastische band om hun midden, waar iedereen een zendertje voor de geluidsopname droeg. Met een hartslag van 220 en het angstzweet op mijn rug heb ik die van Sandra gepikt, en dat gaf een ongelooflijke kick.

HUMO Hebben ze je nooit moeten intomen?
MARC (lacht) Op een gegeven moment zeiden de cameramensen tegen de regie: 'Marc neemt veel te veel risico's, je moet hem stoppen.

HUMO Soms leek je gewoon overmoedig. Toen je vrouw op bezoek kwam, antwoordde ze op de vraag of jij de Mol kon zijn met een volmondig: Ja. hij is de Mol.'
MARC Ze wist echt nergens van. Ik had haar alleen gezegd dat ik ging meedoen aan'De Mol'. Dat was alles.
 
HUMO Zonk je hart niet in je schoenen toen ze dat zei?
MARC  Nee, ik vond het best grappig.

De verspreking
HUMO Ik was ervan overtuigd dat jij de Mol was nadat ik de proef met de drie palen had gezien. Jij, de superkandidaat, slaagt er niet in rechtop op een paal te blijven staan, terwijl Sandra, Walter en Stijn dat achteraf wel konden.
MARC Paalklimmen is vooral een kwestie van lenigheid. Ik ben heel sportief - ik loop en ik fiets - maar ik ben absoluut niet lenig. En om daarboven rechtop te kunnen staan, moet je - om het plat te zeggen - je benen onder je gat krijgen. Voila. Ik bén erop geraakt, maar er zijn in het leven ook nog dingen als montage en regie (lacht).
 
HUMO In de zevende aflevering draag je een T-shirt met MM erop, wat op de mollensites als Marc = Mol wordt uitgelegd. Was dat ook een staaltje van overmoed?
MARC. MM staat voor Master of Marketing. Daaronder stond in kleine letters TIAS, voor Tilburgs Instituut voor Academische studies. Toen we midden jaren negentig promoveerden, kregen we zo'n T -shirt; meer moet je daar niet achter zoeken. Dat is het rare van het spel: mensen vinden theorieën die op niks gebaseerd zijn, terwijl ze blind blijven voor obvious dingen.

[Lowprofile]

HUMO In de zevende aflevering hoorde ik je zeggen: 'Ik ben blij dat ze alledrie naar de finale gaan', waar je 'Ik ben blij dat we allevier naar de finale gaan' zou verwachten. Was dat een verspreking?
MARC. Dat heb je goed gehoord. Kijk, je bent dan wel Mol en je saboteert, maar naarmate de groep dunner wordt, wordt de band hechter en het groepsgevoel intenser. Toen Shadia wegging, dacht ik voor het eerst: 'Verdorie, het is toch wel een hard spel.' En toen de gelegenheid zich aanbood om met z'n vieren de finale te spelen, wilde ik zeker niet de blokkerende factor zijn. Ik zag hen alledrie zo graag, ik gunde hen de finale."

HUMO Gaf je daardoor je identiteit niet prijs? Wie anders dan de Mol kon het zich permitteren op zo'n cruciaal moment een vrijstelling op te geven?
MARC Ik ben ervan overtuigd: mocht ik daar als niet-Mol hebben gezeten, dan zou ik mijn vrijstelling ook hebben opgegeven. Op dat moment waren de kaarten geschud, zoals Inge al zei. Dat gevoel had ik ook, Stijn ook, en van Sandra weet ik het niet."

HUMO Was het als het ware een geste uit wroeging?
MARC Een béétje uit wroeging, en voor de rest uit grote sympathie voor de drie die overgebleven waren. Ik wist ook aan wie ik een cadeau gaf, want ik wist heel goed wie mij doorhad en wie niet. Maar die 'drie' was inderdaad een zuivere verspreking. Toen ik de uitzending zag, dacht ik: 'Wie nu goed opgelet heeft, weet het.' Maar kijk je naar de polls, dan zie je dat mensen niet opletten."

HUMO Ondanks haar gechargeer met valse sporen, stond Inge na verloop van tijd in drie van de vier polls aan de leiding.
MARC In alle eerlijkheid: voor mij is Inge de beste speelster. Met uitzondering van Shadia had zij mij als eerste door, en ze is er altijd en overal echt voor gegaan. Voor mij mocht zij na de finale in de Gele Trui rijden. Maar bij 'De Mol' wordt er geen klassement van de beste spelers opgesteld. Bij 'De Mol' gaat het om de laatste proef en om de eindspurt op de Champs-Elysées, en wie kwam daar als eerste over de streep: Stijn.
Inge heeft het spel continu goed gespeeld -ze speelde zo hard dat ze soms fouten maakte -terwijl Stijn aanklampte, af en toe moest lossen en dan met enig geluk weer in het wiel raakte. Maar op het eind reed hij een machtige spurt a la Cipollini, en dus is hij de winnaar.»

HUMO Behalve haar 'Ouebec' onthouden we van Inge vooral dat ze zei te kunnen paardrijden, maar toen haar paard in galop ging meteen 'Ik kan niet paardrijden' riep.
MARC Paniek, hé. Wat ze ook deed, dat beest liep gewoon recht door naar zijn vriendjes in de wei. Ze kan perfect paardrijden, alleen was dat geen simpel dier (lacht).

HUMO Vanaf welk moment had Inge jou door?
MARC Na de mijnproef. Toen bekeek ze me heel vies: 'Heb jij wel hard genoeg gelopen?'

HUMO Omdat je niet buiten adem was?
MARC Ik had de snelste tijd gelopen en ik was het minst uitgeput, en dat was niet gefoefeld, hé: ik heb gewoon een goede conditie. Maar Inge dacht: 'Wij lopen ons allemaal te pletter en hij staat hier zo fris als een hoentje, dat kan niet!' Op dat moment begon ze mij te verdenken.

HUMO En Sandra?
MARC : Zij verdacht Stijn.

HUMO Hoe kon zij dan toch in de finale geraken?
MARC In het leven moet je geluk hebben. Voor het verzamelen van de vijf dagboeken bij het Torenspel had ze een vrijstelling gekregen, én we gingen met z'n vieren naar de finale. Dat waren twee heel belangrijke momenten voor haar.

HUMO Wanneer begon Stijn je te verdenken?
MARC Na de 'Denker-Doener' proef, gewoon doordat ik hem zo gepusht had om de raadsels voor zijn rekening te nemen. Dat bedoelde ik toen ik zei dat ze niet speelden voor het geld, maar om verder te geraken. Als het Stijn om het geld te doen was geweest, had hij gezegd: 'Nee Marc, ik ben al een paar keer mislukt in het oplossen van raadsels, ik speel de Doener.' Maar hij zei oké, en dacht bij zichzelf: 'Marc schuift mij als Denker vooruit, da's verdacht.'»

HUMO Stijn had herhaaldelijk gezegd: 'Ik ben niet gemaakt voor dit spel' -en dan gaat hij met de winst lopen.
MARC  In de laatste drie afleveringen heeft Stijn het spel schitterend gespeeld. Aan het eind bleven er twee vrouwen en twee mannen over. Automatisch waren Stijn en ik vaak samen -we deelden een kamer -dus had hij misschien informatie over mij die de andere twee niet hadden. Niet dat ik bewust meer tegen hem dan tegen de anderen zei, maar je praat, hé.
Stijn is een geweldige kerel. Vandaag geeft hij geld op, morgen neemt hij het aan, gewoon om zichzelf te testen: 'Zou ik er ziek van zijn als ik 2.500 euro opgeef? Eens proberen.' Hij zit vol verrassingen, wat de anderen op het verkeerde spoor zette en dik in mijn kaarten speelde. Stijn is lyrisch, poëtisch en soms hard: veel mensen in één persoon. Dat maakt hem voor mij zo boeiend.»

[Lowprofile]

Geen compassie
HUMO Heb jij ook een moment van rebellie gehad? Hugo, de tweede Mol, deed er op een bepaald moment, en tégen zijn opdracht in, alles aan om een proef te laten slagen.
MARC Ik heb geen moment wakker gelegen van mijn sabotagedaden, en ik heb er geen slecht gevoel bij dat de rest zoveel geld verloren heeft. Iedereen wist hoe het spel in elkaar zat.
Ik had me voorgenomen zoveel mogelijk opdrachten te saboteren -daar was ik tenslotte voor aangenomen -maar tegelijk iedereen in zijn waarde te laten en niets ten koste van anderen te ondernemen. Ik heb niemand uit zijn slaap gehouden, ik heb geen kleren verstopt, ik heb geen rugzakken in het water noch van de berg gegooid, ik heb geen lelijke geruchten verspreid. En ik had me ook voorgenomen te genieten
van de omstandigheden en van de mensen.

HUMO Hoeveel geld heb je voor de VRT uitgespaard?
MARC (lacht) Tsjonge! Zo'n 66.000 euro, denk ik. Maar dat is niet alleen mijn verdienste. De manier van spelen van de groep heeft daar zeker ook toe bijgedragen.

HUMO Voor Magda, de eerste Mol, was het zwaarste: 'Altijd iemand anders zijn dan wie je echt bent.' MARC Eerlijk gezegd heb ik dat nooit gevoeld. Vergelijk het met kaarten. Ben ik een ander mens als ik probeer te verhinderen dat jij je acht slagen haalt? Ik heb de Mol gespeeld zoals ik ben, ik heb me nooit moeten forceren. Het enige moeilijke van mijn rol was het zwijgen. In de drie weken in Italië had ik daar weinig last van -de psycholoog heeft aan mij geen werk gehad -maar nu ben ik blij dat het gedaan is. De ontmaskering van de Mol is een serieus pak van mijn hart. Het valt niet mee een jaar lang om de feiten heen te fietsen of wat halve waarheden rond te strooien.

HUMO In deze 'Mol' werden veel meer mindgames gespeeld dan in de vorige edities. wat meer risico op conflicten inhield.
MARC Inderdaad. Er werden vrijstellingen afgenomen, en toch zijn daar nooit veel woorden over geweest. Walter was wel echt bijzonder ontgoocheld toen wij zijn vrijstelling afkochten, hij reageerde nogal scherp, maar achteraf werd daar niet meer over gezanikt: gezegd was gezegd. De groep kon wel wat van elkaar hebben.
Toen de groep zelf iemand voor een vrijstelling mocht aanduiden, had de regie gehoopt op felle discussies, maar wij spraken af de namen van wie geïnteresseerd was in een zakje te doen en er één uit te halen. (Lacht) Niet echt boeiende televisie, maar zo was de groep: niet moeilijk doen.
Het pokerspel in de zevende aflevering kostte wel enorm veel energie. Toen ik onze biecht op tv zag, merkte ik hoe leeggespeeld we waren. Ik dacht: 'Wie mij daar ziet zitten, denkt dat ik gedronken heb.'
We waren allemaal al moe -in de tweeënhalve week in Italië hadden we per nacht gemiddeld vijf uur geslapen -en dan dat pokeren...

HUMO Dit leek me een hardere versie van 'De Mol': in fysieke proeven kan je je nog uitleven maar in die mindgames...
MARC Dat voelde jee ook, de laatste dagen. Tot de zevende aflevering was de sfeer heel goed, daarna hadden mensen soms de behoefte zich even af te zonderen, omdat ze erdoor zaten. En dat had met die spelletjes te maken. Eigenlijk denk ik dat 'De Mol' veel zwaarder is voor de kandidaten dan voor de Mol zelf. Zij moeten continu hun verdachte in de gaten houden zonder te weten of ze wel juist zitten. Neem Shadia en Inge: zij waren voor 90 % zeker, maar nooit voor lOO %. Met die twijfels zat ik niet in mijn hoofd. Bij de executies moest ik doen alsof ik zenuwachtig was, maar zij waren iedere keer echt bang. Als je er zo zes, zeven overleeft, dat vreet aan een mens. ledereen heeft compassie met de Mol, maar da's echt niet nodig. Aan de meet was ik frisser dan de meeste deelnemers, denk ik. Ik zat niet met die stress. Die executies waren akelige momenten. Na het avondmaal werden we één voor één weggeroepen voor interviews, gevolgd door vragen over de Mol, en daarna was het executie. Wie terugkwam van de interviews hield zich wat afzijdig van de gesprekken, en aan het einde van de rij bleef het heel stil.

[Lowprofile]

HUMO Was de stemming lang bedrukt als er weer eens een afvalIer was vertrokken?
MARC Meestal niet, omdat de opluchting van de overlevenden het haalde op de spijt over het vertrek van de afvaller. Begrijpelijk, hé? Alleen het afscheid van Shadia was echt treurig. We hadden net een heel gezellige avond gehad in een restaurantje aan de kanten van Ferentillo. De kandidaten werden altijd apart gezet van de crew, wij zaten dus met z'n vijven rustig te vertellen over vroeger en wat iedereen allemaal had uitgespookt. Heel cosy, heel gezellig. Zo moet het scoutsgevoel zijn, veronderstel ik, een beetje zoals rond een kampvuur. We vormden echt een kliekje, zo met z'n rijven. Een magisch moment!
Twee, drie uur later werd dat kliekje opgebroken, omdat Shadia weg moest, en toen werd er niet gesproken, er werden geen interviews afgenomen, en zelfs de cameraploegen zwegen. ledereen voelde dat het echt pijn deed.

Het sektegevoel
HUMO Waar heb je het meest van genoten?
MARC Elke proef was genieten, maar ik denk vooral met plezier terug aan de roes van het optrekken met een groep beestig sympathieke mensen. De details vervagen, maar de sfeer blijft bij. Natuurlijk is het allemaal artificieel, want je werk is weg, je gezin is weg en je hebt niks zeff in de hand. Men zegt je: 'Sta nu op, ga nu eten, stap nu in de wagen, volg ons, stop, kom nu aangereden, stap uit, ga voor Michiel staan.' Je wordt helemaal geleefd, en toch vond ik dat zo plezant dat ik er bijna bang van word.
Het is zo'n unieke ervaring: je moet het meegemaakt hebben om het te kunnen beschrijven. Ik ben blij dat mijn vrouw me tijdens het spel mocht komen bezoeken, anders zou ze gedacht hebben dat ik gek was toen ik thuiskwam. Ik denk dat ik wel vijfentwintig jaar jonger leek. Meestal kan ik ongelooflijk goed relativeren: wat voorbij is, is voorbij, ik leef in het heden. Ik had nooit kunnen denken dat 'De Mol' zo aan mijn ribben zou blijven kleven. Ik heb al een paar keer gedacht: dit moet een sektegevoel zijn {lacht).
Ik heb een mooi gezinnetje, een goede vrouw, drie prachtige kinderen, een verantwoordelijke job en goede vrienden. Ik mag van mijn vrouw een heel weekend met vrienden gaan fietsen, geen probleem; ik mag dus echt niet klagen. Maar 'De Mol' heeft dit jaar toch wat extra pigment aan die man van middelbare leeftijd gegeven, en als het effe kan, wil ik dat nog wat rekken, want het is een aangenaam gevoel. Vandaar dat ik nu sms. Dat had ik nog nooit van mijn leven gedaan, maar sinds 'De Mol' stuur ik sms'jes naar Stijn en Sandra en Shadia en Inge {lacht). Ik denk soms: sms'en! Waar ben ik mee bezig? Maar het rekt dat gevoel.»

[Heinz]

Humo kan je in Nederland ook vinden hoor (in de betere dagbladhandel).

Echt waar? Bedankt voor de tip, ik ga meteen op zoek.

[Jayne]

Ik kan me herinneren dat HUMO vroeger niet in Nederland verkocht mocht worden, maar dat zal inmiddels wel anders geworden zijn dan.

[Ongewensd Persoon]

Het gesprek tussen Hugo en Marc heeft me erg nieuwsgierig gemaakt naar komende zondag. Ik wil ook iedereen nog even bedanken die zo aardig is om hier dingen uit de pers te plaatsen. 'Ardstikke tof.

[vlaming]

Ik kan me herinneren dat HUMO vroeger niet in Nederland verkocht mocht worden

  no kidding!!!!

't is uitkijken naar deze cover :



succes!
vlaming

[Tweety]

Bij de Bruna op 't station in Amersfoort hebben ze de Humo in ieder geval wel. 't was gisteren alleen nog die van vorige week (iets van dutroux op de cover).

Ga zo eens kijken of ze de nieuwe al hebben, maar het kan wel zo zijn dattie hier iets later komt.....we'll see...

[malle pietje]

In nederland liggen die dingen (de nieuwste editie) pas donderdag in de winkel iig hier in den bosch... en dat ligt toch redelijk dicht in de buurt van belgie.

greetz MP

[Jayne]

no kidding!!!!

Ja, had volgens mij te maken met programmagegevens van de Nederlandse zenders die er in vermeld waren. Was voorbehouden aan de Nederlandse programmabladen, dacht ik.

Maar goed, inmiddels ik hij dus wel te krijgen, begrijp ik.

[ambijans]

Als jarenlange trouwe abonnee van Humo kan ik alleen maar aan onze Nederlandse vrienden aanraden om het blad regelmatig te kopen omdat het gewoon een uitstekend blad is.  
Guy Mortier, kom maar hier voor dat 'jaar gratis Humo'-abonnement voor ondergetekende!  

[Siebrand]

De stationsboekhandels zijn vaak wel een goede plek om Humo in Nederland te krijgen. In 2000 heb ik hem zelfs in de Bruna in Leeuwarden weten te krijgen. (Inderdaad , toen er een interview met mol Hugo in stond)

[Jayne]

De stationsboekhandels zijn vaak wel een goede plek om Humo in Nederland te krijgen.

Ja, net nu ik twee weken een auto heb!

 

[Jane]

HUMO In de zevende aflevering hoorde ik je zeggen: 'Ik ben blij dat ze alledrie naar de finale gaan', waar je 'Ik ben blij dat we allevier naar de finale gaan' zou verwachten. Was dat een verspreking?
MARC. Dat heb je goed gehoord. Kijk, je bent dan wel Mol en je saboteert, maar naarmate de groep dunner wordt, wordt de band hechter en het groepsgevoel intenser. Toen Shadia wegging, dacht ik voor het eerst: 'Verdorie, het is toch wel een hard spel.' En toen de gelegenheid zich aanbood om met z'n vieren de finale te spelen, wilde ik zeker niet de blokkerende factor zijn. Ik zag hen alledrie zo graag, ik gunde hen de finale."

HUMO Gaf je daardoor je identiteit niet prijs? Wie anders dan de Mol kon het zich permitteren op zo'n cruciaal moment een vrijstelling op te geven?
MARC Ik ben ervan overtuigd: mocht ik daar als niet-Mol hebben gezeten, dan zou ik mijn vrijstelling ook hebben opgegeven. Op dat moment waren de kaarten geschud, zoals Inge al zei. Dat gevoel had ik ook, Stijn ook, en van Sandra weet ik het niet."

HUMO Was het als het ware een geste uit wroeging?
MARC Een béétje uit wroeging, en voor de rest uit grote sympathie voor de drie die overgebleven waren. Ik wist ook aan wie ik een cadeau gaf, want ik wist heel goed wie mij doorhad en wie niet. Maar die 'drie' was inderdaad een zuivere verspreking. Toen ik de uitzending zag, dacht ik: 'Wie nu goed opgelet heeft, weet het.' Maar kijk je naar de polls, dan zie je dat mensen niet opletten."

Dit lijkt me toch duidelijk waarom we hier niet echt iets achter hebben gezocht. Marc zat zeker in de finale, ook als niet-mol. Omdat hij zijn vrijstelling opgaf, konden de andere drie ook de finale spelen en niet de andere twee.

[Lowprofile]

Verzoekje aan Ambijans:
Je hebt uit De Morgen van 8 maart 2 van de 4 stukjes geplaatst die 4 verschillende journalisten hebben geschreven over wie de mol kon zijn.
Ik vind die 4 stukjes samen echter zo merkwaardig dat ik je zou willen vragen ze alle 4 hier achter elkaar te posten.

Die 4 stukjes zijn een merkwaardige mix van feiten en propaganda die naast of onder elkaar een ontluisterend beeld geven van wat de pers of de media met ons kunnen doen.
Voor wie De Morgen niet gelezen heeft: vier journalisten beweren ieder bij hoog en bij laag dat hun kandidaat de mol is en waarom. De argumenten kennen we al, maar het is de stijl die zo overtuigend werkt.
Ik denk dat je 4 stukjes mag vergelijken met de alle andere informatie die wij van 'de media' krijgen en dan natuurlijk vooral de Irak/Usa crisis.
Je vindt de stukjes over Inge en Stijn op bladzijde 10 en 11.

[ambijans]

Op speciaal verzoek van Lowprofile:
ik doe een poging om ze allemaal terug te vinden.
In het slechtste geval vind ik op het werk nog de krant van die dag terug.   Een poging.

1. Inge

Het aura van Mata Hari, maar dan in 'domme- blondjesversie'
De Mol? Inge natuurlijk!

De Mol-fanaten: ze halen hun handen door het haar, kraken peinzend een fles Italiaanse wijn, trekken de stekker uit het telefoontoestel en zetten hun gsm af alvorens ze het programma in real time op zondagavond bekijken. Ik geef toe dat ik zelf niet tot dat slag behoor. Meer nog: ik heb De Mol 3 vooral op video en het internet gevolgd. Maar ook daar ontsnap je niet aan de jongensachtige charme van de behendigheidsspelletjes van schoolmeester Michiel en de inzet van sympathieke mensen genre Stijn en Marc.
Je slaat dan ook al snel aan het voorspellen: wie is de Mol? Als er enige ratio bij komt kijken bij wat Woestijnvis ons toont, dan kom je meteen bij Sandra uit. Of is de dader Stijn, die verwarring zaait door zich ineens te ontpoppen tot een onvervalste kapitalist? Of Marc, die zoveel doet denken aan de vorige Mol? Maar dan gaat een mens in zijn onderbewuste wroeten. Wie zouden wij willen dat de Mol is? Wie komt er naar voren als een serpent, een bitch, een intrigante? Als de camera écht liegt, mag Inge Boere (35) de Mol niet zijn, want boven haar hangt het aura van een nieuwe Mata Hari, maar dan in 'dommeblondjesversie'. Maar dat irrationele is natuurlijk niet genoeg. Er zijn ook onbetwistbare factoren die in haar richting wijzen: zo komt ze de eerste twee afleveringen opvallend weinig in the picture, terwijl ze toch tegen vrijstellingen en 'voor het geld' (tegen de groep dus) gaat.
En dan blijkt ze ook nog eens dierenarts te zijn. Kijk, ik heb niets tegen die soort van kleine zelfstandigen, maar die mensen zijn wel complete paardengekken. Ze slapen tijdens hun opleiding bij die viervoeters, drinken paardenmelk voor ze gaan slapen... enzovoort. Om maar te zeggen dat het volslagen ongeloofwaardig is als Inge dan roept "dat ze niet kan paardrijden". Vooral als ze ergens anders beweert dat ze al vijf jaar had paardgereden. Dierenartsen zijn ook echt mensen die àlles willen weten. Is het niet over aftandse knollen, dan zitten ze wel te lezen in een van hun in leer gebonden jaargangen van National Geographic. Mij maak je dus niet wijs dat Inge als hoofdstad van Australië afkomt met.... Québec! Pure mollenstreken en zo had ze er nog wel een paar in petto. Ze heeft bijvoorbeeld last van hoogtevrees, maar een tochtje met een stuntvliegtuig ziet ze dan weer wél zitten... Ook in het 'Vang De Dief'-spelletje, uit de zesde aflevering, ging ze in de fout: Shadia riep tegen haar dat ze nog niet mocht schieten en toch knalde ze vrolijk naar Sandra en verspilde zo een heel kostbare kogel. Sandra hield er een vrijstelling aan over en de groep zag niet minder dan 4.000 euro door de neus geboord. Bedankt Inge!
Verder blijkt haar profiel op de site van de Mol wel uit een lifestyletijdschrift te komen: in haar jeugd heeft ze viool gespeeld, overdag luistert ze naar Studio Brussel, Isabel Allende is haar favoriete schrijfster, De Verborgen Geschiedenis van Donna Tartt blijkt haar favoriete boek... Kan het even? Het lijkt wel de droomdate van Michiel De Vlieger... Inge is trouwens al wekenlang voor velen de verdachte nummer één en wie zijn wij om ons niet aan te sluiten bij de vrouwelijke intuïtie van het thuisfront? Welke zieke geest gelooft dat doodbrave Marc, warhoofd Stijn of supersympathieke Sandra de Mol is? Als een van hen het is, dan bestaat de eerlijkheid niet meer, want de beeldtaal schreeuwt in alle mogelijke dialecten Inge uit. En in het andere geval zou ze beter maar in écht in een mollenpijp kruipen, want met zo'n exposure van je slecht karakter kan niemand blij zijn. Zelfs de winnaar niet.