Topic: Survivor 20: Heroes vs Villains

[BramSko]

Beste Hatch, ik heb het inderdaad misschien wat overdreven.. Wat ik bedoel, is wat honeymaker aangeeft, zijn strategie van beledigen, en het verspreiden van (vieze) leugens. Hierdoor win je gewoon geen jury voor je. Zeker zijn arrogante gedrag is gewoon erg dom, je kunt het wel denken maar waarom daar zo openlijk over zijn zelfs tegenover de jury.

En ik heb S19 ook gezien, ik kan me herinneren dat hij daar tijdens de proeven enorm smerig speelde. Zoals bijvoorbeeld zakken natmaken zodat ze veel harder aankomen waardoor hij mensen ook echt fysiek pijn deed. Ook dit is enorm dom, medespelers zien dit en zullen dit zeker meewegen als zij over hem oordelen..

Maar je hebt volkomen gelijk dat hij erg goede zetten heeft gemaakt om te overleven, geluk of niet. Maar als je speelt om te winnen heeft Russel gewoon een hele domme manier van het spel spelen (en daar doelde ik op). Als het Russel zijn doel is zolang mogelijk op het eiland te zitten, is hij inderdaad één van de slimmere spelers.

En tja dat Russel voor mooie TV zorgt, daar zijn de meningen over verdeeld, ik vind het toch altijd fijner om naar sympathieke mensen te kijken die er zijn voor het avontuur en niet naar mensen die zichzelf geweldig vinden en alleen maar medespelers beledigen.

Voor één ding zorgt Russel wel, of je hem nou leuk vindt of niet en dat is sensatie.

[reaver]

Tsja... ik weet verder niet zo goed wat ik hier aan toe moet voegen. Maar als je denkt dat alles geluk is dan snap ik persoonlijk niet zo goed wat je er leuk aan vindt om naar een programma als Survivor te kijken.

Ik heb toch niet beweerd dat alles geluk is    En kom nu weer niet af met die onrechtstreeks-onzin want dat is gewoon woorden in de mond leggen die niet gezegd zijn geweest... 

[Hatch]

Ik heb toch niet beweerd dat alles geluk is   

Ik zal je nog eens citeren:

"Russel is imo wederom in de finale gekomen door een samenhang van geluk (..) overvloed van de idols en het voordeel dat de anderen zijn gameplay in zijn seizoen niet hebben gezien."

Daarbij negeer je volledig alle strategische zetten die Russell heeft gedaan en zoals ik hierboven al zei, dat zijn er niet bepaald weinig.

En kom nu weer niet af met die onrechtstreeks-onzin want dat is gewoon woorden in de mond leggen die niet gezegd zijn geweest... 

Wat je hier mee bedoelt mag je uitleggen.

[Hatch]

Beste Hatch, ik heb het inderdaad misschien wat overdreven.. Wat ik bedoel, is wat honeymaker aangeeft, zijn strategie van beledigen, en het verspreiden van (vieze) leugens. Hierdoor win je gewoon geen jury voor je. Zeker zijn arrogante gedrag is gewoon erg dom, je kunt het wel denken maar waarom daar zo openlijk over zijn zelfs tegenover de jury.

En ik heb S19 ook gezien, ik kan me herinneren dat hij daar tijdens de proeven enorm smerig speelde. Zoals bijvoorbeeld zakken natmaken zodat ze veel harder aankomen waardoor hij mensen ook echt fysiek pijn deed. Ook dit is enorm dom, medespelers zien dit en zullen dit zeker meewegen als zij over hem oordelen..

Maar je hebt volkomen gelijk dat hij erg goede zetten heeft gemaakt om te overleven, geluk of niet.

Daar zijn we het 100 % over eens.

Maar als je speelt om te winnen heeft Russel gewoon een hele domme manier van het spel spelen (en daar doelde ik op). Als het Russel zijn doel is zolang mogelijk op het eiland te zitten, is hij inderdaad één van de slimmere spelers.

Vergeet niet dat Russell tijdens S20 nog niet wist of hij S19 had gewonnen of verloren, het enige wat hij zeker wist is dat zijn manier van spelen hem tot de finale kon brengen. Ik vind hem dus geen domme speler, hoe je het ook went of keert. Van jury management heeft hij geen kaas gegeten maar voor de rest is hij qua strategie onovertroffen wat mij betreft.

Daarnaast geef ik Russell volledig gelijk als hij stelt dat hij niet voldoende waardering krijgt voor zijn gameplay. Ik krijg een beetje het idee dat heel veel mensen spel en realiteit door elkaar halen en dat vind ik jammer. Vooral bij seizoen 19 vond ik het belachelijk dat Russell niet won. Maar goed, dat is het spel en hij wordt afgerekend op zijn lack of jury management. Twee keer finalist en twee keer winnaar van de publieksprijs is dan het hoogst haalbare voor hem en dat is dus precies wat hij eruit haalt.

En tja dat Russel voor mooie TV zorgt, daar zijn de meningen over verdeeld, ik vind het toch altijd fijner om naar sympathieke mensen te kijken die er zijn voor het avontuur en niet naar mensen die zichzelf geweldig vinden en alleen maar medespelers beledigen.

Ik niet, als ik het vergelijk met ER dan vind ik Survivor stukken beter. Voornamelijk omdat ER boordevol zogenaamd sympathieke mensen zit die wat mij betreft ubersaai zijn om naar te kijken. Sympathieke mensen zie ik graag in real life, niet als ik TV kijk.

Voor één ding zorgt Russel wel, of je hem nou leuk vindt of niet en dat is sensatie.

Zeer zeker, en daar mag iedere Survivor fan hem dankbaar voor zijn, of je hem nou leuk vindt of niet, want dat levert geld op en dus voortzetting van de serie.

[BramSko]

Ah ik dacht dat Russel wel wist dat hij niet gewonnen had, dat verandert inderdaad wat..
En ja ik vond het fijn om naar bijvoorbeeld een Marnix of een Vinni te kijken maar had daarentegen een spuug hekel aan John (ER 2005) terwijl John voor heel wat meer sensatie zorgde. Hiermee wil ik John kwa strategie overigens niet vergelijken met Russel hoor begrijp me niet verkeerd, enkel kwa sensatie-gehalte. Misschien begin ik het sympathieke ook saaier te vinden als ik wat meer Survivor / ER ga kijken (ik heb bij lange na niet alle seasons gezien).

greets

[reaver]

Ik zal je nog eens citeren:

"Russel is imo wederom in de finale gekomen door een samenhang van geluk (..) overvloed van de idols en het voordeel dat de anderen zijn gameplay in zijn seizoen niet hebben gezien."

Daarbij negeer je volledig alle strategische zetten die Russell heeft gedaan en zoals ik hierboven al zei, dat zijn er niet bepaald weinig.

Je citeert me maar ik zie nergens het woordje 'alles' wat de boel voor mij een hele andere waarde geeft.

Ik negeer/ontken helemaal niets wat hij heeft gedaan, die link leg jij blijkbaar automatisch.  Russel heeft idd die reeks strategische zetten gedaan maar heeft die imo ook enkel kunnen doen door een portie geluk: oa de blunder van Tyson (ok Russel heeft ermee gepraat maar de keuze lag nog altijd bij Tyson zelf), de overdaad van de idols (Boston Rob gaf al aan dat dit element het spel geheel anders gemaakt heeft), het naïeve spelkarakter van de anderen met de grote oorzaak dat ze zijn gameplay in s19 niet gezien hebben.  Ook Jeff Probst heeft het spel in Russel zijn voordeel getrokken toen hij Rupert om een indruk vroeg voor de proef en Rupert vervolgens de meiden alliantie insinueerde...

[reaver]

Vooral bij seizoen 19 vond ik het belachelijk dat Russell niet won. Maar goed, dat is het spel en hij wordt afgerekend op zijn lack of jury management.

Daar kan ik me dan weer 100% in vinden 

[honeymaker]

Ik ben het volledig met je eens hoor.

Ik las inderdaad dingen in je post die er helemaal niet stonden. Fijn dat we het met elkaar eens zijn 

Daarnaast geef ik Russell volledig gelijk als hij stelt dat hij niet voldoende waardering krijgt voor zijn gameplay. Ik krijg een beetje het idee dat heel veel mensen spel en realiteit door elkaar halen en dat vind ik jammer.

Op dit vlak ben ik het dan echter weer niet met je eens  Ik vind dat Russell zijn acties juist teveel rechtvaardigd met het argument 'It's a game'. Ja, het is een spel. Maar het unieke aan Survivor (en aan vrijwel alle reality-programma's) is dat het dagelijks leven (de realiteit) wordt samengevoegd met het spel. In The Amazing Race zijn de consequenties van een agressief spel spelen echter minder hoog. Buiten ruzie met een ander team (zoals bijvoorbeeld na een U-turn) zul je er weinig last van ondervinden. In Survivor dien je echter rekening te houden met de mogelijke consequenties van een agressieve strategie. Reality en game gaan samen en net als in het echte leven hanteren sommige mensen andere spelregels dan anderen. Die dynamiek maakt Survivor voor mij zo boeiend en spannend. Dit in tegenstelling tot ER waar de kandidaten (wellicht beïnvloed door de productie?) al jaren dezelfde spelregel (die van Robinsonwaardigheid) lijken te hanteren.

[Hatch]

Ik las inderdaad dingen in je post die er helemaal niet stonden. Fijn dat we het met elkaar eens zijn 

Op dit vlak ben ik het dan echter weer niet met je eens  Ik vind dat Russell zijn acties juist teveel rechtvaardigd met het argument 'It's a game'. Ja, het is een spel. Maar het unieke aan Survivor (en aan vrijwel alle reality-programma's) is dat het dagelijks leven (de realiteit) wordt samengevoegd met het spel.

Ja dat is waarschijnlijk waar hem de crux zit. Ik zie het meer als een afspiegeling van de realiteit. Het is een gesimuleerde realiteit en dus vind ik dat het keihard iemand afrekenen op sterke strategische zetten die niet sociaal zijn een beetje teveel overheerst bij juryleden. Wat dat betreft had ik respect voor JT die als enige zei dat hij de actie van Russell vwb die idol gewoon sterk gespeeld vond. Je hoeft dan alsnog niet op hem te stemmen, maar een stukje waardering heeft hij toch echt wel verdiend.

In The Amazing Race zijn de consequenties van een agressief spel spelen echter minder hoog. Buiten ruzie met een ander team (zoals bijvoorbeeld na een U-turn) zul je er weinig last van ondervinden. In Survivor dien je echter rekening te houden met de mogelijke consequenties van een agressieve strategie.

Dit klopt absoluut. Het is uiteindelijk Russells eigen schuld en ik vind het ook begrijpelijk dat hij niet gewonnen heeft. Maar dat is nog weer wat anders als hem afschilderen als domste speler ooit, etc., want dat gaat m.i. echt nergens over.

Reality en game gaan samen en net als in het echte leven hanteren sommige mensen andere spelregels dan anderen. Die dynamiek maakt Survivor voor mij zo boeiend en spannend. Dit in tegenstelling tot ER waar de kandidaten (wellicht beïnvloed door de productie?) al jaren dezelfde spelregel (die van Robinsonwaardigheid) lijken te hanteren.

Hier ben ik het ook mee eens.

Twee jaar gelden hadden we gelukkig nog Yin en Hans die samen een geweldige alliance hadden gemaakt. Ik verbaasde me toen ook al over de enorme aantallen mensen hier op het forum die hun gemeen vonden en er was zelfs iemand die het 'zielig vond voor de kinderen van Yin'. Echt zo belachelijk, het is en blijft een spel. Wat ik toen helemaal erg vond was het feit dat Hiukwan (wat mij betreft de slechtste verliezer aller tijden in ER) de rest van de juryleden er toe aanzette om een gelijke stand bij de finale te creëren. Dan heb je wat mij betreft dus echt niet door wat realiteit is en wat het spel is. totaal respectloos. 

[Hatch]

Ah ik dacht dat Russel wel wist dat hij niet gewonnen had, dat verandert inderdaad wat..
En ja ik vond het fijn om naar bijvoorbeeld een Marnix of een Vinni te kijken maar had daarentegen een spuug hekel aan John (ER 2005) terwijl John voor heel wat meer sensatie zorgde. Hiermee wil ik John kwa strategie overigens niet vergelijken met Russel hoor begrijp me niet verkeerd, enkel kwa sensatie-gehalte. Misschien begin ik het sympathieke ook saaier te vinden als ik wat meer Survivor / ER ga kijken (ik heb bij lange na niet alle seasons gezien).

greets

Hehe ik vond Marnix en met name Vinni echt verschrikkelijk als ER characters.

John (en Carl) zijn bij mij een grensgeval. Het punt is namelijk dat ik bij hun hetze tegen Esther nooit echt gezien heb wat voor doel dat had anders dan inderdaad een persoonlijke afkeer, woede of jaloersheid. En ik was trouwens ook wel behoorlijk fan van Esther, gedeeltelijk omdat ik vond dat ze een redelijk goed spel probeerde te spelen en ook gedeeltelijk omdat ik haar persoonlijkheid gewoon wel leuk vond. 

Maar die twee hebben wel weer gezorgd voor een stukje spanning en kijkcijfers (of in ieder geval publiciteit).

[Hatch]

Je citeert me maar ik zie nergens het woordje 'alles' wat de boel voor mij een hele andere waarde geeft.

Ik negeer/ontken helemaal niets wat hij heeft gedaan, die link leg jij blijkbaar automatisch.  Russel heeft idd die reeks strategische zetten gedaan maar heeft die imo ook enkel kunnen doen door een portie geluk: oa de blunder van Tyson (ok Russel heeft ermee gepraat maar de keuze lag nog altijd bij Tyson zelf), de overdaad van de idols (Boston Rob gaf al aan dat dit element het spel geheel anders gemaakt heeft), het naïeve spelkarakter van de anderen met de grote oorzaak dat ze zijn gameplay in s19 niet gezien hebben.  Ook Jeff Probst heeft het spel in Russel zijn voordeel getrokken toen hij Rupert om een indruk vroeg voor de proef en Rupert vervolgens de meiden alliantie insinueerde...

"Russel heeft idd die reeks strategische zetten gedaan maar heeft die imo ook enkel kunnen doen door een portie geluk"

Ja nogmaals, je kunt wel ontkennen wat je zelf zegt maar je stelt toch duidelijk dat hij alleen heeft kunnen winnen door al het geluk wat hij had.

[reaver]

Ja nogmaals, je kunt wel ontkennen wat je zelf zegt maar je stelt toch duidelijk dat hij alleen heeft kunnen winnen door al het geluk wat hij had.

Je lijkt het blijkbaar niet te willen snappen waar ik heen wil gaan dus 

[Goyathlay]

Voortbordurende op het verband tussen realiteit en spel: ik denk dat de meeste juryleden de realiteit in het spel betrekken op het moment dat ze een winnaar moeten kiezen. Voor hen is het werkelijke spel voorbij op het moment dat ze eruit gestemd worden. Zij hoeven niet langer te verbergen wat ze denken en voelen. Ze zijn vrij te doen wat ze willen. Sommige juryleden stemmen in de hoedanigheid als Survivor-fan (Eliza bijvoorbeeld) maar de meeste juryleden stemmen denk ik gewoon op degene die ze de geldprijs het meeste gunnen. De redenen voor dat ‘gunnen’ verschillen weliswaar van persoon tot persoon maar juryleden stemmen in de regel nooit op iemand die ze het misgunnen.

Een van de fascinerendste aspecten van Survivor is dat degenen die beoordeeld worden door de juryleden in spelmodus moeten blijven terwijl veel juryleden zich daaraan onttrokken hebben. Wanneer de gedaagden vrijuit spreken lopen ze het risico stemmen te verliezen. Gedaagden die hun spelingrepen tevergeefs proberen te verdedigen omdat ze zich aangevallen voelen door de jury verliezen eigenlijk de controle. Ze overschrijden daarmee namelijk in navolging op de jury zelf ook de grenzen van het spel. Dat zag je ook bij Russell, hij wilde zijn spel rechtvaardigen omdat hij meende dat hij niks verkeerd had gedaan. Het was immers maar een spel. Zo denken veel kijkers ook, ik inclusief.

De juryleden denken daar over het algemeen anders over. Het was meer dan een spel voor de juryleden, het spel was onderdeel van hun realiteit. Bovendien staan de juryleden voor de keus een medekandidaat in de realiteit te belonen voor de wijze waarop de betreffende kandidaat een spel speelde. Dat is allemaal nogal paradoxaal. De juryleden ontkomen er eigenlijk niet aan om de realiteit in het spel te betrekken. In een ideale situatie schenken ze het miljoen aan iemand die ze zowel als persoon als speler waarderen. Het gebeurt niet vaak dat deze twee elementen volledig samenvallen omdat een ieder vanuit zijn eigen perspectief redeneert. De juryleden hebben vaak andere voorkeuren. Volgens mij is een unanieme jurybeslissing slechts een keer voorgekomen en wel in Survivor Fiji. Earl werd door niemand gehaat en door iedereen gewaardeerd en overeenkomstig beloond.

Een gedaagde die in absolute spelmodus blijft laat zich niet verleiden tot het tevergeefs verdedigen van zijn of haar spel. Verantwoorden is goed, verdedigen eerder kwalijk omdat de emoties het dan dikwijls overnemen. Niet het soort emotie dat de juryleden willen zien (spijt) maar eerder woede of verontwaardiging. Russell toonde verkeerde emoties doordat hij zich mee liet trekken in de realiteit. Was hij nog in spelmodus geweest dan had hij excuses gemaakt en de ego’s van de juryleden gestreeld. Dan had hij nog niet gewonnen vanwege zijn te arrogante houding gedurende het spel maar het was wel een verbetering geweest. De stem van Jerri had hij ermee behouden.

Ik kan me nog goed herinneren dat ik voor de eerste keer het optreden van Chris uit Vanuatu zag. Ik vond dat hij een geniaal spel had gespeeld en kon maar niet begrijpen waarom hij zich daarvoor excuseerde. Zoals ik het beredeneerde moest hij juist de nadruk leggen op al zijn spelingrepen zodat de juryleden het ten volle konden bevatten. Pas naderhand begreep ik dat Chris de juryleden vertelde wat ze wilden horen omdat het spel nog niet over was. Het proberen te rechtvaardigen van zijn spel zou hem meer kwaad dan goed doen omdat de juryleden te emotioneel betrokken waren bij het spel. Met ander woorden hij had een perfecte inschatting gemaakt van de algemene gemoedsstemming onder de juryleden.

[Hatch]

Je lijkt het blijkbaar niet te willen snappen waar ik heen wil gaan dus 

Mja, laten we er maar over ophouden. Ik heb met jou al veel vaker discussies gehad over dergelijke dingen en dat leidt meestal tot niets. Wij hebben gewoon een ander beeld van Survivor, jij houdt niet van complotten smeden, vindt dat dat bestraft moet worden en derhalve snap ik wel dat je ook geen oog hebt voor strategische kunde van kandidaten en het daarom als geluk hebben afdoet. Ik, aan de andere kant, vind het strategische element veruit het interessantste, of dat nou agressief is, zoals Russell het doet of achter de schermen zoals Sandra en derhalve focus ik mij daarop tijdens het kijken.

[Hatch]

@Goyathlay: dat is een heel goed punt wat je daar aansnijdt. Ik denk dat ik als kijker gewoon graag wil zien dat de jury een beslissing maakt vanuit die spelmodus en niet vanuit de realiteit. Anderzijds begrijp ik ook wel dat er emoties spelen en waarschijnlijk is het niet in te schatten voor een kijker hoe het voelt om zo'n beslissing te moeten maken als jurylid.

Maar waar ik me wel gewoon aan erger is het feit dat sommige deelnemers gewoon zo vreselijk moralistisch zijn, zoals Rupert die moeilijk doet over het feit dat Russell 'swore on the lives of his kids'. Ik vind dat soort dingen ergerlijk, omdat hier realiteit en spel gewoon verwart wordt. Het is natuurlijk ook typisch Amerikaans om dergelijke dingen zo vreselijk op te blazen.

Chris van Vanuatu deed het inderdaad geweldig. Ik vind het dan ook ontzettend jammer dat we hem nog niet terug hebben gezien in een all-stars seizoen. Een hele intelligente speler die meer dan gemiddeld sterk was in alle onderdelen van het spel.

[Goyathlay]

@Goyathlay: dat is een heel goed punt wat je daar aansnijdt. Ik denk dat ik als kijker gewoon graag wil zien dat de jury een beslissing maakt vanuit die spelmodus en niet vanuit de realiteit. Anderzijds begrijp ik ook wel dat er emoties spelen en waarschijnlijk is het niet in te schatten voor een kijker hoe het voelt om zo'n beslissing te moeten maken als jurylid.

Ik worstel daar zelf ook nog regelmatig mee. Het blijft altijd een beetje dubbel. Als je een kandidaat als karakter zijnde graag mag wil je dat hij/zij beloond wordt voor zijn spelingrepen. Echter wanneer een karakter je irriteert heb je er weinig problemen mee wanneer hij/zij wordt afgerekend op dezelfde spelingrepen.

Maar waar ik me wel gewoon aan erger is het feit dat sommige deelnemers gewoon zo vreselijk moralistisch zijn, zoals Rupert die moeilijk doet over het feit dat Russell 'swore on the lives of his kids'. Ik vind dat soort dingen ergerlijk, omdat hier realiteit en spel gewoon verwart wordt. Het is natuurlijk ook typisch Amerikaans om dergelijke dingen zo vreselijk op te blazen.

Daar ben ik het mee eens, ik heb dat nog nooit begrepen. Het zijn enkel woorden, het is niet zo dat Russell daadwerkelijk zijn kinderen opoffert omwille van het spel. Naar mijn mening zegt Rupert zoiets alleen omdat het overeenkomstig is met zijn imago van goedzak. Als hij er ooit langer dan drie seconden bij stil had gestaan was hij wellicht tot de conclusie gekomen dat het nogal dommig overkomt.

Chris van Vanuatu deed het inderdaad geweldig. Ik vind het dan ook ontzettend jammer dat we hem nog niet terug hebben gezien in een all-stars seizoen. Een hele intelligente speler die meer dan gemiddeld sterk was in alle onderdelen van het spel.

Ik blijf hopen dat het er ooit nog van komt. Als Survivor niet aan kracht gaat inboeten de komende twee jaar is een editie waarin alleen maar winnaars verschijnen onafwendbaar.

[Goyathlay]

Vergeet ook Todd Herzog niet. Hij speelde ook zeer strategisch, maar op een veel subtielere manier en wist dit ook te verkopen aan de jury door de ego's daar glad te strijken en zijn eigen ego er deels voor op te offeren.

Survivor China moet ik eigenlijk een keer herbekijken, ik was destijds teveel bezig met het genieten van de fantastische uitdagingen enerzijds en James/Jean-Robert anderzijds (geweldige karakters). Daardoor schoot het spel van Todd er een beetje bij in, ik was onvoldoende op hem gericht om zijn subtiele speelwijze op te merken. Pas tijdens de laatste eilandraad werd het mij echt zichtbaar.

[BramSko]

Ik worstel daar zelf ook nog regelmatig mee. Het blijft altijd een beetje dubbel. Als je een kandidaat als karakter zijnde graag mag wil je dat hij/zij beloond wordt voor zijn spelingrepen. Echter wanneer een karakter je irriteert heb je er weinig problemen mee wanneer hij/zij wordt afgerekend op dezelfde spelingrepen.

Dit heb ik dus ook, vandaar mijn kortzichtigheid denk ik.. Dit moet ik zeker bijstellen, één ding vind ik niet kunnen: wat Russel in S19 deed, en dat heb ik al uitgelegd. Als je een proef gaat spelen en je wilt mensen moedwillig fysiek pijn doen, verdien je het wat bij betreft niet om winnaar te worden.. Hij werd hier ook op afgerekend in S19.

In S20 echter heb ik dit niet echt kunnen zien bij hem (hij speelt wel hard in de proeven maar niet zo vals als in S19), en tja liegen hoort inderdaad bij het spel.. En hij is daar meester in...

En John en Carl zorgden zeker voor sensatie en hogere kijkcijfers maar gingen wat mij betreft veel te ver (van wat wij hiervan hebben kunnen zien) een 30 jarige vrouw zo pesten dat ze moet huilen op TV, terwijl zij mijn inziens niets verkeerd deed (nogmaals van wat wij ervan hebben kunnen zien)..

Het is gewoon erg lastig om de scheidingslijn tussen realiteit en spel vast te stellen, ook dit is voor iedereen anders.. Daarom blijft het een kunst om de jury te bespelen, dit is ook onderdeel van het spel en je moet er rekening mee houden dat iedere jurylid anders kan denken over het spel. Van de seizoenen Survivor die ik gezien heb vind ik dat Yull en Sandra (S20) de jury heel goed hebben bespeeld.

Ik meen zelfs dat Yull ermee geconfronteerd werd dat hij na de samensmelting de jury voor zich probeerde te winnen, en daarom uiteindelijk ook won van Ozzy. Terwijl ik verwachte dat Ozzy wel zou winnen aangezien hij een enorm target was vanaf de samensmelting maar zowat elke proef heeft gewonnen waardoor hij overleefde en daar uiteindelijk voor beloond zou worden.

Dit benadrukt nogmaals de sociale kwaliteiten van Yull..

ps. Ik vond vooral Yin geweldig, zeker na de balkproef!

[BramSko]

ooh en kreeg Russel trouwens tijd om te herstellen van S19? Of ging hij meteen door naar S20? Als dat namelijk het geval is vind ik het wel eerlijk dat niemand hem heeft kunnen zien spelen, aangezien hij niet de kans heeft gehad om zijn lichaam te laten herstellen...

[Hatch]

ooh en kreeg Russel trouwens tijd om te herstellen van S19? Of ging hij meteen door naar S20? Als dat namelijk het geval is vind ik het wel eerlijk dat niemand hem heeft kunnen zien spelen, aangezien hij niet de kans heeft gehad om zijn lichaam te laten herstellen...

20 dagen zaten er tussen.