Uit de Spits van vandaag:
Ontheemd
Met een camper door Canada cruisen is natuurlijk geweldig, in de zomer. Maar om je kandidaten eind november weg te sturen met zo'n ding, terwijl er net een meter sneeuw is gevallen, is eigenlijk heel gemeen. Met het schaamrood op de wangen geef ik ze de sleutels, maar ik vind het niet leuk. Men bezweert mij dat de kandies het geweldig vinden, zo samen opgepropt in die camper maar ik ben niet overtuigd. Als ik ze 's nachts tref op hun standplaats, een verlaten parkeerterrein, vind ik ze echt heel sneu. Geen stromend water, geen douche, geen privacy, geen vrolijke kandidaten. Voor één nachtje moet dat wel kunnen, maar ook de daaropvolgende nacht brengen ze weer door in die krappe camper en het valt ze zwaar. De volgende dag maak ik mijn hotelkamer kandidaatveilig (dat wil zeggen geen callsheets of scripts laten rondslingeren), ik leen een stapel badlakens van het hotel en ik laat ze mijn badkamer gebruiken. Kan ik het misschien een beetje goedmaken. We zijn nu drie weken op pad en we zijn allemaal een beetje ontheemd. De lange, koude dagen, de korte nachten, de zware opdrachten en de heimwee naar de kindjes en partners speelt iedereen parten. Vandaag krijgen de kandidaten bezoek. De tranen prikken in mijn ogen als Elise met haar prachtige stem een lied zingt voor haar vriend. Samen dansen ze op hun favoriete liedje. De kandidaten zien er gelukkig uit. Wij slikken onze ontroering weg en ruimen de spullen op. Het is al laat en morgen moeten we weer vroeg op.
ZAT. NED1, 21.00 uur
