De column van vandaag in de spits:
Blauwe lippen
De koffie in Canada is om te huilen. Starbucks is hier nog niet doorgedrongen en we moeten het doen met slap slootwater. We hebben allemaal koffie uit Nederland meegenomen. Pauki's nescafépot is echter kapotgegaan in de koffer dus ruiken al haar kleren naar een dubbelle expresso. Toch handig voor onderweg als we aangewezen zijn op slootwater, gewoon dicht tegen Pauki (eindredacteur van het programma) aanschurken dan ruikt er tenminste nog iets naar koffie. Ik heb het na twee dagen opgegeven om er stylish uit te zien. Het is gewoon te koud. Ik zie er belachelijk uit met mijn lammycoat en grijze muts maar het kan me niets schelen. Je zou de rest eens moeten zien... Boudewijn, de regisseur, loopt al sinds dag één met mijn lammy puntmuts op zijn hoofd, hij lijkt op Catweazle. De crew ziet eruit alsof ze klaar zijn om de Everest te bestormen met sjaals, bivakmutsen en driedubbelle jassen. De kandidaten zijn ronduit zielig met hun blauwe lippen en spierwitte gezichten. Maar de eerste aflevering staat erop en we beginnen een beetje zelfvertrouwen te krijgen. De kandidaten hielden zich goed in de wildernis, kwamen lekker vast te zitten in donkere tunnels en moesten afscheid nemen van een medekandidaat. Ze zijn allemaal een beetje murw van de eerste dagen. Het is ook erg extreem allemaal. Het is maar goed dat ze niet weten wat ze nog te wachten staat. Het kan allemaal nog veel erger.