Er van uitgaande dat de opdracht theoretisch gezien haalbaar was, is ontvangen natuurlijk wél de beste positie. En omdat de verzenders zelf zo overtuigd waren dat het goed gegaan was, lijkt het me dat het ook best mogelijk was. Als alle kleuren inderdaad door elkaar heen gingen, dan waren de zenders nooit zo overtuigd geweest van het feit dat het gelukt moest zijn.
BOvendien houd ik er gewoon niet van om er van uit te gaan dat opdrachten bij voorbaat al gedoemd zijn om te mislukken. Waar heb je dan nog een mol voor nodig? Als er echt regelmatig dit soort opdrachten bij zitten, dan klopt het concept niet en hoef ik het programma eigenlijk niet meer zonodig te kijken (zei deze nieuwbakken verslaafde in de dop 
)
Ik ben het met je eens dat het
onaantrekkelijk is als de opdracht niet haalbaar is, maar denk dat er nog een scenario is... We gaan er nu in de discussie een beetje vanuit dat de programmamakers de
volgorde bepaald hebben, dat het onderdeel van de opdracht is of ze na elkaar of tegelijk moeten vuren. Het kan ook zijn dat deze keuze bij de kandidaten zelf lag, dat zij (onafhankelijk van elkaar) hadden moeten bedenken dat het misschien slimmer was om te wachten op elkaar en niet tegelijk te schieten. Dan kan je meteen controleren of de andere verzendgroepjes het goed doen.
Het kan zo zijn dat dit gebeurt is en dat de kandidaten zo ontzettend positief zijn over het slagen van de opdracht omdat ze gecontroleerd hebben dat de andere verzenders duidelijk twee nemen hebben doorgegeven. Helaas hebben wij domweg te weinig informatie om hier een definitieve uitspraak over te doen.
Waarom is ontvangen de beste positie?
1. de zenders konden elkaar erg gemakkelijk controleren. Maar ik geef toe dat één foutje (2 keer op 1 knop) het hele systeem al overhoop kan gooien.
Maar dan kom ik bij
2. er waren drie groepen van zenders die elk 2 namen moesten doorzenden. Als 2 groepen het goed zouden doen en de derde niet, dan lukt het de ontvangers waarschijnlijk alsnog om de juiste envelop er uit te halen.
Alle goeie dingen in 3-en
Behalve als een verzendgroepje bewust een verkeerde naam hebben doorgegeven! Ik neem als voorbeeld even het groepje Anna en Miryanna. Als Miryanna het systeem echt niet begreep en blind de knopjes indrukte die Anna doorgaf. Dan heeft Anna alle mogelijkheid om een foute naam door te geven. De groep kiest de verkeerde envelop. Niemand, naast Anna en Miryanna, hebben het kaartje gezien waarop de twee namen staan. Miryanna weet niet wat er op de enveloppen stond waaruit de ontvangers konden kiezen. Alleen als de ontvangers Miryanna gaan uithoren over wat er op het kaartje stond zal deze molactie aan het licht komen.
Dit scenario ligt niet voor de hand, maar ik wil het zeker niet uitsluiten.
Ik denk dat bij de discussie over de beste molpositie ook de eeuwige discussie meespeelt wat de belangrijkste eigenschap van de mol moet zijn: Geld uit de pot houden of zo min mogelijk verdacht worden. Als je de prioriteit legt bij het saboteren van de opdracht, dan is een positie bij de ontvangers waarschijnlijk het beste, omdat je daar de meeste mogelijkheden hebt. Als je het
onverdachtheidsaspect meeneemt in het verhaal dan heeft verzender zijn ook zo zijn voordelen.
Ik ga overigens uit van de mogelijkheid dat de mol slechts heeft toegeslagen tijdens het bedenken van het communicatiesysteem (veel tijdverspillen, verwarring zaaien), om er vervolgens op te vertrouwen dat de rest het verklooit.
