dat heb je toch vaak met gedichten - de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie. Dat was 125 jaar geleden, en het is niet veel toegankelijker geworden.
Dus dan krijg je baksels als
Lopend door kastelen
van zand, en jouw
vleugels verwaaien
herinneringen
als ongeboren Godenzonen.
Waarna een kleine kunstfanatiekelingengroep van kleinkunst luid applaudiseren, en de rest van de wereld vragend de wenkbrauwen heft.