Het mooiste moment van de afgelopen dagen is kort maar wel heel krachtig. Je had ons eens moeten zien zo vlak voor de executie. De groep is weer bij elkaar en werkelijk niemand is zeker van z’n zaak.
En dat is mooi, heel mooi zelfs. Ik hou namelijk wel van andermans onzekerheid.
In dit spel kun je calculeren, zelfverzekerd zijn of doen, opvallend zijn of je juist op de achtergrond houden, maar als het er werkelijk om gaat, telt de emotie. Nou, en emotie is er genoeg vandaag. Er zijn vragende blikken, onzekere blikken en hoofden die verschillende kanten op draaien. Blijkbaar wil iedereen de reactie van zijn eigen mol in de gaten houden. Dat is een grappig gezicht. Het lijkt wel alsof iedereen elkaar verdenkt en dat er plotseling zeven mollen in het spel zijn. Dat gaat niet lang duren, want spoedig zijn we met zes. Angela praat nog even verder en iedereen wil graag weten wat er komen gaat. Ik weet wel wat er gaat gebeuren. Ben ik de enige?