Aflevering 9, Dagboek x
TOEN WAS HET ZOVER..
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Nadat ik afscheid van Irma heb genomen, worden we naar het Formule 1 circuit van Montreal gebracht voor de volgende opdracht. We moeten raadsels oplossen. Ondertussen rijdt de bus waarin wij zitten, steeds verder over het circuit. De groep heeft niet veel aan mij tijdens deze opdracht.
Laat mij iets fysieks en actiefs doen, want sommen oplossen is niet mijn sterkste kant. Gelukkig redden wij deze opdracht en verdienen we er weer geld mee. Wel lekker dat wij de laatste dagen de opdrachten volbrengen en dat er weer wat meer geld in de pot komt. Ten slotte is dit toch de bedoeling.
De parkeeropdracht verliep erg stroef en ik begon mij behoorlijk te irriteren. Ik reed de auto heen en weer, maar er kwam steeds weer commentaar. Uiteindelijk waren Ron en ik aan het rond racen met de auto en het einde kwam in zicht. Net toen ik de laatste auto wilde wegrijden, gaf Angela het signaal dat de tijd voorbij was. Wij waren net 4 seconden te laat en dat was zo balen. Ik was behoorlijk over de ……
De volgende opdracht was voor mij weer perfect. Ik mocht mijzelf in een ijshockey-outfit hijsen en het ijs op. Na deze intensieve opdracht moest ik naar het Courthouse in het oude centrum van Montreal. Daar zat Elise op ons te wachten om ons aan de tand te voelen over de opdrachten die wij hadden gedaan. Het was een soort verhoor in een rechtszaal.
Toen was het weer zover…… De onvermijdelijke executie. Voorafgaand hebben wij de test gedaan en ik kreeg het gevoel alsof ik dit niet zou gaan halen. Ik heb vragen beantwoord, waarvan ik later dacht dat ik deze niet goed had beantwoord. De executie was in de hal van het Courthouse. Een heel toepasselijke plaats voor een executie. Dit was de laatste executie voor de finale. Het was superspannend….
De namen werden ingevoerd en toen was daar het moment van het rode scherm, het zwaard van Damocles was gevallen en wel voor mij pakte dit negatief uit. Net voor de finale en ik wilde nog wel zo graag verder. Het rode scherm kwam hard aan en het voelde alsof ik had gefaald. Je kan niet beschrijven wat er door je heen gaat als na jouw naam het scherm rood kleurt. Ik nam afscheid en pakte mijn rugzak. Angela bracht mij weg naar de auto. Daar stond de auto te wachten, welke mij weg zou brengen. Heel vreemd dat deze nu voor mij staat te wachten. Het was een fantastische leuke tijd en een schitterend land. Daar ga ik dan, terug naar Nederland. Het doek is voor mij gevallen.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Aflevering 9, Dagboek De Mol
SPREEK IK DE WAARHEID?
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Nu we al zo lang onderweg zijn in dit spel en iedereen zijn loopje met de waarheid wel heeft gehad, staat liegen ineens centraal in een opdracht. Maar waar gaat zoiets nou mis?
Is er slecht gelogen, te goed de waarheid verteld, is er gewoon goed beoordeeld, of had iemand gewoon geluk? Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik weet waar het aan lag. Of juist niet. Spreek ik de waarheid?
We staan aan de vooravond van de finale. Het mooie is, ik ken mijn tegenstanders inmiddels door en door. Nog even en alles is duidelijk. Voor hen dan. Ik hoop op nog wat opdrachten waarbij we moeten samenwerken. Dat ging de laatse dagen ook zo goed. Nee hoor, het vertrouwen is groot. Bij mij dan. Opnieuw is er geld verloren, het lijkt wel of daar geen einde aan komt. Aan René’s spel trouwens wel. Maar goed, hoeft hij zich over het geld in ieder geval niet meer druk te maken.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
