Eén van de krachten van WIDm vind ik eiegnlijk juist de eenvoud van het concept. Als je wint, win je de pot, en anders krijg je niets. Simpeler kan het niet. Door allerlei compensatieregelelingen in te voeren maak je het alleen maar ingewikkelder zonder dat je een spannender spel krijgt volgens mij.
Bovendien, kandidaten belonen voor geld dat ze individueel hebben opgebracht, werkt volgens mij egoïsme in de hand. Liever één vogel in de hand dan tien in de lucht, dus beter nu 50 euro pakken, dan straks iemand anders 500 euro kunnen laten pakken, zal een kandidaat dan denken.
Daarnaast vereist het belonen van spelers voor individuele opbrengst, dat die individuele opbrengst berekend wordt. Aan de topic [theorie] Follow the money kunnen we allemaal zien hoe meerduidig die bepaling is. Hoe je het ook verdeelt, gaan er altijd mensen mee oneens zijn. Hoe moet je dat bijvoorbeeld verdelen in de foto-opdracht (waarbij Anna het gedicht moest leren)? Welk deel van de opbrengst van die opdracht moet aan Anna worden toegekend, en waarom dat deel?
Ik denk dat de voorgestelde conceptwijziging het spel minder spannend maakt en ingewikkelder, en dat het een zekere speelstijl oplegt, en dus vrijheid wegneemt en daardoor eentonigheid in de hand werkt. Terwijl ik niet zo veel voordelen zie.
Dat voordeel is er namelijk pas als je vindt dat "kandidaatmollen" iets verkeerds is. Ik denk echter dat het dat niet is.
En niet alleen dat. Het primaire doel van WIDM is niet om zo veel mogelijk geld in de pot te krijgen, maar om uit te zoeken wie de mol is. De voorgestelde conceptwijziging richt de aandacht op het geld, en trekt dus aandacht weg van de zoektocht naar de mol (althans, voor de kandidaten).
