Geen nieuws hier op dat vlak, gaat er waarschijnlijk ook nooit komen.
Waan je niet alleen, lotgenoot. Bij mij is het hetzelfde. Al 7 jaar vrijgezel, and still counting. Hoelang jij? Ik heb mijn (valse) hoop opgegeven. Want dat is het helaas ben ik me gaan realiseren: het is geen hoop maar
valse hoop, bleek telkens. Begrijp me niet verkeerd, hoop kan je op het moment zelf relativering, kracht (en vooral hoop) geven, maar ik merk dat het op langer termijn vaak een destructieve uitwerking heeft, deste groter de hoop immers is, deste teleurgestelder je word als het niet uitkomt...
Ik zal moeten accepteren dat ik chronisch en voor altijd alleen zal zijn, en geen (i.i.g niet wederzijdse) verliefdheid/liefde zal kennen. Dat klinkt wanhopig, en is het ook, maar die cynische instelling is denk ik het verstandigste (en effectiever) omdat je dan reeël rekening houdt met het feit dat het misschien niet op je pad zal komen i.p.v je eindeloos wacht, verlangt en hoopt maar je in werkelijkheid uiteindelijk steeds zwaar teleurgesteld word. Dus beter gewoon de harde realiteit onder ogen zien i.p.v wegzakken in naïeve valse hoop, wat in werkelijkheid illusies zijn. Het eerdere deed ik immers (hoop hebben 'dat het ooit op een moment zal komen') altijd, en dat heeft bepaald niet gewerkt, dus. Dat is misschien ook de reden waarom het niet op m'n pad komt, de leerles en taak, dat ik de liefde die ik buiten mezelf zoek, in mezelf moet leren funderen.
Maar goed, tot zover mijn trieste wanhopige vrijgezelle leven der alleen zijn.
