Poeh. Nou, dat is te zeggen: heel veel flarden. Die ik niet allemaal ga opschrijven.
Maar de meest interessante, en de langste, die ik herinner:
- Helemaal aan het begin stond ik in mijn huiskamer. Daarnaast zat er iemand in een stoel. Dus dat was niet zo heel boeiend, maar somehow dacht ik opeens 'wacht, ben ik nu aan het dromen?'.
Dus, as you do, probeerde ik dat te testen. Nu had ik toevallig een langere ijzeren staaf in mijn hand, dus daarmee porde ik de ander mee. De staaf ging er echter dwars doorheen [op een manier dat suggereerde dat het bv een holorgam was; niet op een manier dat de staaf superscherp was en er allemaal bloed in het rond spoot]. Dus ik dacht 'Ah, een lucide droom! Dat is awesome, daar kan ik wel wat mee
'
Alleen dingen veranderen kostte een hoop meer concentratie dan ik op kon brengen, blijkbaar ben ik niet op m'n scherpst wanneer ik slaap, en spoedig erna verloor ik het droombewustzijn.
- Nummer twee was dat ik met twee vrienden door een onbenoemde stad liep. We daalden via een trap-in-een-trap af naar een apartementencomplex. Daar konden we namelijk meer informatie krijgen over de/het (...) van Prins Bernard. Laat ik maar even invullen als 'het geheim', want het was iets van die strekking.
We moesten bij huisnummer 42 zijn (benieuwd of dat opzettelijk was), maar volgens een lijst die handig genoeg bij de ingang hing, was die persoon een stikstoffysicus. Dus dat leek wat minder relevant. We wisten zodoende niet precies of we daar moesten zijn, maar m'n vrienden gingen vast voorop.
Na enige tijd volgde ik ook, maar twee-en-halve trap omhoog zag ik op de volgende overloop een klein meisje staan, die vroeg of ik kon helpen. Haar vader had namelijk te veel gesnoven van een substantie die ik inmiddels ben vergeten. En inderdaad, in zo'n ouderwetse fauteuil zat onderuit gezakt een kalende man - die redelijk leek op J.K. Simmons, buiten westen. Twee beter voor hem een tv die sport uitzond, en anderhalve meter boven zn hoofd aan het plafond hangend een dartboard. Leek me niet de meest veilige plek, maar op dat moment snurkte hij wakker.
Hetgeen positief was, want hij was niet dood.
Zoiets dus. Andere flarden waren korter of ben ik meer vergeten.
