Numero-2
We waren het huis van mijn opa aan het leeghalen. Leeg aan het halen? Nouja, grondig opruimen dus.
Daar staan nog wel enkele mooie spulletjes, dus het iemand meldde dat het eigenlijk vreemd was dat een houten bewerkte, en deels beschilderde, grote hangklok nog niet als top-item was aangemerkt. Vreemd. Hoewel, eigenlijk niet vreemd dat dat nooit iemand was opgevallen, want die klok bestaat in de praktijk niet. Maarja, realiseer dat maar eens tijdens je droom.
Inmiddels liep ik met een oom naar de gang, waar de kamferkist staat.
[Weet niet in hoeverre die bekend zijn eigenlijk. Kamferkisten zijn, vaak rijkelijk bewerkte, kisten gemaakt van kamferhout - vaak gemaakt in Indonesië, China, en vermoedelijk enkele andere regionale landen. Het kamfer in het hout zou insectenafwerend zijn, denk dat eerder in mottenballen ook kamfer zat. Staan dus ook bekend onder de naam dekenkist.
De echte kamferkist is vergelijkbaar met bovenstaande. Wellicht iets minder bewerkt]
Ik meldde aan m'n oom dat ik daar best bijvoorbeeld 500 euro voor over had.
Daarop liep oom wederom naar de huiskamer om oom-2 te halen. Blijkbaar moesten we de kamferkist even ondersteboven draaien.
Er bleek een extra lade in de deksel te zitten - waar blijkbaar al jaren vermist Technisch Lego lag. Man, als je alles van tevoren weet.
Bij het omdraaien hadden we echter maar 3 evenhoge dingen die we tijdelijk als poten konden gebruiken. Op het vierde hoekpunt probeerde ik een vaas, maar daar ging het gewicht van de kist doorheen. Niet erg, niemand wilde de vaas toch.
Gelukkig vonden we snel alsnog iets om ook de vierde hoek mee te stutten. Inmiddels waren beide ooms weer in de huiskamer.
Toen daalde mijn opa de trap af. Met een nieuwe vaas. Of we die misschien konden gebruiken voor het vierde hoekpunt.
Ik was grotendeels verbijsterd, en licht beangstigd, dus ik knikte maar. Ja, zet maar op de kamferkist.
Hij liep de huiskamer in, waar de rest zat - de rest was ook.. verbaasd. Draaide zich om, en liep naar de voordeur, met zijn drie zonen in 't kielzog.
Op de drempel van de deur begon hij op luide toon met een aanvankelijke Amsterdams accent (dat wij nooit eerder hadden gehoord) tegen/over kinderen en diertjes te praten. Dat hield maar een minuutje aan, waarna hij weer naar binnen kwam. Hij ging weer terug de trap op, dat praten was wel weer vermoeiend geweest.
Inmiddels had ik aan de woonkamertafel plaatsgenomen, samen met moeder en 2 tante's.
"Maar dit kan toch helemaal niet?", vroeg ik - het 'hij is dood' maar in de lucht hangend latende.
"Nee", antwoordde moeder, "Maar toch gebeurt het".
Tante-1 [vrouw van oom-1] vertelde dat grootvader tegen haar had gezegd dat ze wel op haarzelf leek, maar het toch niet kon zijn.
Dat snapte ik wel - ze had wat andere, eigenaardige, kleren aan - en een rode stropdas.
Tante-2 vond dit een goed moment om te vertellen dat oom-2 onlangs de uitslag had gekregen dat hij een vrij ongewone gehooraandoening had. De specialist had gezegd dat oom-2 (op een neuraal niveau) zijn eigen stem niet van andere geluiden kon onderscheiden. En zodoende andere geluiden te veel filterde - hij kon ze zodoende wel horen, maar hij kon er niets aan doen dat hij er niet naar kon luisteren. Onhandig, als musicus.
Een algemeen probleem met die aandoening, is dat geluiden van bijvoorbeeld een brandalarm tijdens de slaap mogelijk werden weggefilterd, omdat het kon worden geïnterpreteerd dat die geluiden zelf werden gemaakt.
Een eenvoudige gedeeltelijke oplossing was de gapen/slapen-techniek [ja hoor, ook tijdens mijn dromen ben ik aan het rijmen]. Zij die slapen mogen niet gapen; zij die gapen mogen niet slapen.
Weet ook niet waarom die techniek gedeeltelijk zou moeten werken.
Want ik werd wakker.
Het was 9:02.
Toen ik net wakker was, vond ik de aandoening wel interessant voor iets toekomstigs verhalends. Dus wie weet. Bij deze is het opgeslagen.
