Nog voordat Waldo naar skidozen of glühwein kan vragen, begint de man te praten.
'Waldo? Waldo?! Je bent het echt! Waldo-man, wat een toeval!' Hij plukt en hint wat naar Waldo's muts en sjaal, alsof Waldo hem dan ineens wel zou herkennen. 'Je weet wel, Paul? Van eerst?' Waldo blijft wat bedremmeld toekijken. 'Wacht - maakt niet uit, een glühweintje zal je geheugen goed doen.', gaat Paul verder: 'Wat zal Herr Grohmann opkijken!'
Waldo heeft nog steeds geen idee waar het over gaat - maar voelt zich nog steeds bevroren, dus glühwein klinkt goed. Zeker als een ander trakteert.
--
Als ze de straat uitlopen is ineens de sneeuw verdwenen. Overal rondom worden groene bomen en grassen, zo groen als alleen gras kan zijn, beschenen door een vrolijk zonnetje.
'Ah, krijgen we dat weer', steunt Waldo, 'en ik had net zo'n zin in wat fijne glühwein..'
Verbijsterend genoeg staat Paul krap 20 meter verderop, dat gebeurd niet vaak. 'Paul? Jij ook hier?', stamelt Waldo.
"Als dat Waldo niet weer is! Hoe jij plotsklaps voor maanden kunt verdwijnen - alsof je kunt toveren!" Waldo schudt handen met Paul en een man die naast Paul stond, die de naam Herr Grohmann schijnt te dragen. 'Maar dat wist je vast nog wel', knipoogt Paul.
Waldo heeft doorgaans toch een goed geheugen, maar dit.. Nouja, het zal wel - dat zijn dingen om over na te denken tijdens de glühwein. Zijn voorstel wordt met geamuseerde verbazing ontvangen 'Maar Waldo, het is zomer. Maar goed - het begint wel traditie te worden. Volgt mij beide heren, op naar de langverwachte glühwein'.
Het drietal slaat de hoofdweg van het dorpje op. Geïnteresseerd loopt Waldo op een witgrijs kerkje af - waar de temperatuur spontaan enkele graden zakt. Het is nog wel lekker, maar toch.. opvallend. "Hey Paul, moet je eens voelen hoe koel het hier is!"
Paul kijkt verbaasd op 'Sorry, ken ik u?' "Natuurlijk!", antwoord Waldo: "we hebben samen een paar maal glühwein gedronken! Althans, dat was steeds het plan - maar het ging nooit door". Paul blijft beleefd, maar volstrekt blanco, naar Waldo kijken. "Je weet wel, Waldo?" Waldo plukt en hint wat naar zijn eigen muts en sjaal - dan zal hij hem vast wel herkennen.
Paul geeft nog steeds geen blijk van herkenning, zodat Waldo hem maar aanbied samen er een fles glühwein op te drinken. "Glühwein?", vraagt Paul: "Achja, waarom niet.. de dagen beginnen alweer te lengen, zo in oktober, dan kan het alweer. Komt u ook mee, Herr Grohmann?"
