Eureka
In juni 2000 waren we op vakantie op een Grieks eiland. Bernadette vond er onder een autowrak waar we iedere dag langs liepen, een kleine verschrikkelijk schuwe puppy. Pas na 5 dagen geduld slaagde ze erin hem te aaien. Natuurlijk werd er voedsel en melk aangevoerd om het ding te voeden. Overigens hondenvoer lukte niet zo best, maar ham wel …
Twee dagen voor het einde van onze vakantie werden we aangesproken door een dame van een lokale dierenvereniging (ja ja, dat bestaat ginder ook) die ons voorstelde dat we het hondje mee naar België zouden nemen. We wilden wel, maar douane + vliegtuig en andere obstakels schrokken ons wat af.
Bleek dat de dame al vaker honden had meegegeven met toeristen en dat dat meestal goed ging.
Inderdaad, na een bezoekje aan een Griekse dierenarts (ja ja, ook dat bestaat ginder) kregen we een vaccinatieboekje en konden we een reiskooi kopen. Voor 50 € hadden we het hondje gevaccineerd, hadden we een kooi, een riem en voedsel. Voor die prijs zou dat hier niet lukken.
De reis terug is, behalve zwaar overgeven door het hondje in de huurauto, zeer voorspoedig en probleemloos verlopen. Noch douane, noch de vliegtuigmaatschappij had enig bezwaar.
En hoe noem je een hond die je in Griekenland vindt ? Juist: Eureka !
We hebben er veel plezier mee en ondertussen is ze uitgegroeid tot de mascotte van de straat. Als waakhond is het niet echt een succes. Bij het minste teken van gevaar, verdwijnt ze. Maar blaffen doet ze des beter: het is dus meer een soort alarmhond.
