Schrik niet: wij hebben er 7
En vroeger moest ik niets van katten hebben; we hadden 2 honden. Toen die gestorven waren, hadden we zoiets van lekker even rust. Maar goed.
Mijn dochter vond de eerste kat Kruimel,cypers, beetje bang en uitgehongerd. Mee naar binnen genomen en nooit meer weggegaan. Kruimel kreeg 3 kittens. 2 Hebben we er zelf gehouden, 1 naar de buren. 2 Zijn inmiddels dood en weg.
Vervolgens kwam Juultje, een lapjespoes, inmiddels een dikke theemuts.
Dan komt Kyara, een gitzwarte poes. Weggehaald bij een gezin waar ik via mijn werk kwam. Zwaar ondervoed, mishandeld en onder de vlooien. Nu een normale, lieve poes, nog wel een beetje schuw bij vreemden.
Vervolgens Jasmin en Simba. Schildpadpoezen. Zijn hier in de buurt waarschijnlijk uit de auto gezet en liepen al dagen door de wijk te schooien. Met moeite gevangen en mee naar binnen genomen, bekeken het hier en dachten van hiet blijven we .
Voor 2 jaar liep mijn dochter stage in een verzorgingshuis. Daar liep een oude zwarte kater al 5 jaar rond en kreeg soms eten van 1 van de verzorgsters. Vond ze zielig(het was ook bijna kerst), dus daar was Braam (het tehuis heet de Braamberg, vandaar).
Jasmin kreeg een kleintje Mushu, die dus 3 weken geleden is doodgereden. Het was ons zorgenpoesje en haar 7 levens waren op.
Afgelopen zondag was mijn dochter bij haar vriend die in Namen studeert. Krijg ik om half 12 's avonds een sms-je: klein katje, 6 a 7 weken, heel mager, gevonden. Ze hebben nog in de omgeving navraag gedaan, niets dus.En sinds gistermiddag zit er hier dus weer een klein rood mormeltje
Onze zoon vindt al die poezen maar niks. Maar met dat hele stel: goed stofzuigen, Ik heb in die 13 jaar dat wij katten hebben nog nooit een vlooienplaag of wat ook gehad