Als in vertraagde beelden zwevend rennen door het hoge zomergras. Met wapperende haren en een witte fladderende zomerjurk, terwijl de afgeblazen paardebloempluisjes rond je heen dwarrelen. Blote voeten. Het briesje wat er waait is warm-zacht en wervelend, maar toch verfrissend. De zon schijnt fel, en soms verblindend, maar dit is zo´n dag dat dat niks uit maakt. Bij de grote lindeboom in het midden van het veld is het tijd om uit te rusten. Het lijkt of de wolken figuren vormen, die telkens veranderen en in elkaar overgaan, in perfecte harmonie met elkaar. Het is zo´n moment om zachtjes weg te glijden in een lichte slaap, waarin je onbewust de geluiden om je heen nog hoort, ver weg. Krekels, vogeltjes, geruis van het gras... Totale puurheid. Alles is zacht en goed. Een soort nirwana.
