Dat ze nu hun geluk weer langs de deuren beproeven, komt door de gevolgen van het bel-me-niet-register. Dat doet in eerste instantie prima zijn werk. Maar creatief als ze zijn, de louche firma's weten er wel een mouw aan te passen.
Momenteel waart het ''beveiligingsspook'' door Maastricht. Ze bellen aan, zijn nooit alleen, en wapperen met ingevulde contracten van buurtbewoners die al op de aanbieding zijn ingegaan (naar eigen zeggen, want vaak hebben ze zomaar wat papieren in hun hand, en hebben die buurtbewoners helemaal nergens voor getekend.
Ze beweren dat ze samenwerken met de politie, en noemen dan vaak een naam van een wijkagent. Jammer voor hen, toen ik in een onbewaakt ogenblik de deur voor ze opende, noemden ze de naam van een wijkagent die al jaren niet meer bij de politie werkt. Toen ik ze dat zei, werden ze vervelend. De truc met het mobieltje werkte echter ook bij mij, want ze hadden ineens enorme haast om weg te komen.
De politie verstrekt noit gegevens over inbraakcijfers in een wijk, werkt ook nooit sman met bedrijven die die waardeloze apparaatjes verkopen, en waarschuwt inmiddels zelf ook voor deze praktijken.
OT: werkleiding die op zich leuke ideeen voor activiteiten met de afdeling bij voorbaat al torpedeert.
