Lucius is ongetwijfeld ten onder gegaan door zijn gebrek aan matigheid. Lucius was eeuwig op zoek naar meer, placht vele zaken tot zijn eigendom te benoemen en at en dronk meer dan goed voor hem was. Terwijl het leven toch zo eenvoudig is. Meer dan een ton, water, brood en zelfbevrediging heb je niet nodig. Laat zijn dood voor ons allen een les zijn, matig je!
Waar ik was heb ik reeds medegedeeld. Waarde Aristoteles, op welk uur heeft u Lucius gevonden, en kan Hippocrates bevestigen dat Lucius al ruim voor dat tijdstip deze wereld had verlaten, of heeft wellicht Aristoteles zelf hier de hand in gehad?
Ach, waar hebben wij het eigenlijk over. Laten wij ons richten op dat wat waarlijk belangrijk is, de gesteldheid van onze eigen zielen. Wiens ziel vertoont geen disharmonie meer en is daarom vrijgepleit?