Mensen, ik heb eindelijk eens tijd gevonden om mijn belevenissen van mijn uitwisselingsweek met Italië op te schrijven. Don’t blame me, maar die stomme leraren die ons harder laten werken dan ooit te voren.
Zaterdag 27 november:
Ik was niet echt betijds naar bed gegaan en toch moest ik al om 4 uur (!) op school zijn. Ik viel bijna om van de slaap, totdat we eindelijk naar de bus gingen. Eerst nog even afscheid genomen van paps en mams, het paspoort aan de leraren laten zien en hupsake die bus in. Rond 5.30 uur kwamen we aan bij Schiphol en de meeste kinderen moesten worden wakkergemaakt in de bus, want iedereen was zo moe. Als echte die-hard ben ik natuurlijk niet in slaap gevallen. We zouden eigenlijk nog mogen winkelen op school, maar het duurde lang voordat we hadden ingecheckt en door de security heen waren. Ook moesten we nog eens wachten op een rolstoel, omdat er iemand in mijn klas 5 dagen eerder van haar scooter af was gevallen. Maar net haalden we dus het vliegtuig en om 6.55 uur vertrokken we dan uiteindelijk. Vond het vliegen toch wel een beetje spannend, omdat dit mijn eerste keer vliegen was. Zat in het vliegtuig naast 2 onbekenden, maar heb met hun een leuk gesprek kunnen voeren over Italië en mijn uitwisselingsgedoe. Jammergenoeg was het erg mistig, dus van de Alpen hebben we niet veel kunnen zien. Eenmaal op Milaan Orio (in Bergamo) aangekomen werden we door de Italiaanse leraren opgewacht, waarna we een half uur mochten shoppen. Daarna de bus in om naar Albino te gaan. Ik dacht dat Albino even groot als Zaltbommel was en dat klopte qua inwoneraantal (16.000) ook wel, maar de stad bleek heel wat groter te zijn. Eenmaal bij de school stonden onze Italiaanse maatjes ons op te wachten en wij waren allemaal erg zenuwachtig. Ik heb mijn maatje ook gevonden en als 3e vroeg hij wat ik vanavond wilde eten, maar goed.. Toen gingen we naar een groot klaslokaal waar zoveel mogelijk snoep, chips etc. lag en dit werd ons allemaal aangeboden. Na allemaal een beetje te hebben kennisgemaakt, werden we iets later door de Italiaanse ouders opgehaald. Zijn ouders stelden zich vriendelijk aan mij voor, maar helaas konden ze gaan woord Engels. Dat zou dus een week met handen en voeten praten worden tegen hun. Toen konden we eindelijk weg van de school en dat was wel fijn omdat alle leerlingen ons aankeken. Eenmaal thuis bij die jongen (300 m van de school) kreeg ik meteen sloffen om het huis door te lopen. Daarna liet zijn vader me het hele familie-album zien en ik moest was dingetjes over Nederland vertellen en waar ik vandaan kwam. Hierna heb ik nog even ge-ps2t (gelukkig maar dat ze die ook in Italië hadden) en daarna kreeg ik allemaal spullen te leen, om in te gaan voetballen. Met een groepje van 12 (6 Italianen, 6 Nederlanders) hebben we een paar leuke voetbalwedstrijdjes gespeeld. Toen zijn we weer naar huis gegaan en daarna naar de kerk (ga ik normaal nooit heen, ben ook niet katoliek ofzo)… Later die avond hebben we met dat groepje van 12 gezellig pizza gegeten en zijn we naar de disco, de bowling en de pub geweest. Ik was blij toen ik op bed lag, want ik was helemaal op.
Zondag 28 november:
Ik moest al vroeg opstaan (7.15 uur), omdat hij moest voetballen in Bergamo. Ze wonnen gelukkig met 4-2 en dat was maar goed ook, want dan konden wij (ik en een andere Nederlander) veel klappen en juichen; het was stervenskoud. Ik ben toen met die Nederlander nog even Bergamo ingeweest, waar we bijna waren verdwaald. Ik leer ook steeds meer woordjes Italiaans en hun gebruiken bij het eten gaan me ook steeds beter af. Voor de rest heb ik deze dag niet veel meer gedaan, behalve dat we naar de bowling zijn geweest met een groepje en ik heb nog veel ge-ps2t met zijn broertje. Ik heb voor de rest niet veel meer gedaan, omdat ik me helemaal niet lekker voelde. Zijn vader dacht dat het lag aan de wijn van ’s morgensvroeg, maar ik verzekerde hem dat dat niet zo was. Heb later nog naar huis gebeld en gelukkig ging alles goed, zodat ik met een gerust hart kon gaan slapen.
