De Minaur speelt in de kwartfinale tegen de 19-jarige Amerikaan Mmoh, waar volgens mij ook hetzelfde voor geldt qua eventuele doorbraak en gebruik volgend jaar. Wordt geloof ik in dezelfde categorie gerekend als Fritz, Tiafoe en Kozlov.
Edit: ik bedoelde Felix Auger-Aliassime.
Ja, Auger is interessant. Kwam vorig jaar pas heel laat bij mij in beeld, maar die lijkt een hoop potentie te hebben.
Verder worden Amerikanen standaard, in ieder geval in Amerika, overhyped. Sure, ze hebben een rijtje leuke jonge spelers er aan komen, maar de tenniswereld schudt ook weer niet bepaald op z'n grondvesten.
Fritz parkeerde, vast met z'n aandacht bij z'n vrouw en baby. Mmoh had een onindrukwekkend jaar, weet 't niet met 'm. Tiafoe, naja sure, hij zit in m'n team - maar die is ook nog niet op ramkoers voor de top-10 (laat staan beter, waar de VS tennis media blijkbaar naar snakken). Kozlov, mwah, mja, ook niet the best thing since sliced bread.
Zou intuïtief meer verwachten van het Canadese duo Shapovalov/Auger, dan het Amerikaanse kwartert Fritz/Tiafoe/Mmoh/Kozlov
Hoewel ik natuurlijk duim voor Tiafoe, en als Fritz er weer met z'n koppie bij is dan kan dat ook wel weer wat worden.
Ik had gedacht dat iedereen voor Nadal zou gaan. Toch nog verrassend vaak Federer. En zelfs 1x Dimitrov 
Vond 'm moeilijk, en aanvankelijk neigde ik heel sterk naar Nadal. Simpelweg omdat Federer echt ouder begint te worden.
Maar Nadal heeft ook echt lange slepende blessures gehad. Eind afgelopen seizoen kwam hij ook echt strompelend over de finish. En zorgwekkender, hij is momenteel niet fit. Meerdere toernooien al afgezegd om Australian Open te kunnen halen, maar alsnog, naar verluid was hij zelfs niet fit genoeg voor een trainingskamp. Dat waren de laatste berichten toen ik de 29e m'n team afrondde, en dat gaf eigenlijk te grote twijfels of hij de AO überhaupt ging halen (laat staan slopend toptennis leveren).
Federer heeft ontegenzeggelijk z'n eigen mankementen. Maar die heeft veel meer ervaring met het manage'n van z'n verwachtingen en inschatten wat z'n lichaam realistisch gezien aan kan. Dus die geef ik een grotere kans om verstandigere beslissingen te nemen qua speelschema, en er te staan wanneer het er om gaat.
Ohja, en dan nog de teamnaam. De Genivelleerden. Spreekt natuurlijk
eigenlijk voor zich, maar om toch nog een kleine toelichting te geven:
Na het frivole debacle van de Chicken Dinners, moest van een woeste ban vorig jaar het roer om. De Protestanten grepen protesterend de macht, met de nadruk op eenvoud, oprechtheid, en minimalistische architectonische voorkeuren. Na een klinkende overwinning, waren ze er vast van overtuigd de Enige Ware Overtuiging te zijn, de Uitverkorenen, en dronken zodoende een triomfantelijk glaasje druivensap.
De bakjes ongezouten cashewnoten begonnen net hun bodems te bereiken, toen de deuren van de fuif opensloegen met donderend geluid. Een wildogend wezen stormde binnen, brullend met moeilijke begrippen zoals 'existentieële revolutie' en 'nihilistische afbraak des mensens diversiteit'. Midden in een tirade dat de topspelers te laag staan, de matige spelers te hoog, daardoor iedereen werd gepulpt en geleveld naar een eenheidsworst zonder unieke identiteiten, hoe individuën identiek waren geworden, en daarmee de tenniswereld ten onder ging, net toen - toen riep iemand van achterin de zaal "Oi, ben jij niet Søren Kierkegaard? Ik heb eens een mal gedichtje over je gelezen op een forum. Maar jij bent toch al 150 jaar dood?"
Kierkegaard besefte dit ook, en viel (weer) dood neer.
Terwijl de, inmiddels rap ontbindende, filosoof nog in hun midden lag, begonnen de protestanten luid te bediscusseren wat deze inzichten konden betekenen voor de Tennisteamsamenstelling, en hoe ze de man konden eren die hun de ogen hadden geopend. Althans, aangenomen dat ze dus iets konden achterhalen dat ze daadwerkelijk hadden geleerd.
Iemand suggereerde om hem te herdenken door het nieuwe team "Sørens Zeuren" te noemen, maar de consensus was dat de tennisspelers niet zelf moesten gaan zeuren. Dat deden de samenstellers zelf wel. Zodoende werd besloten om de filosofie zelf te benoemen, hoe het team een mengelmoes zou worden van spelers die allen waren gemiddeld. Hoe de spelers genivelleerd waren.
Die regenachtige avond sjokten de (voormalig) Protestanten weer naar huis. Je kon niet blijven protesteren, maar of het nihilisme nou zo de toekomst had..
