Topic: [MO18] Biechten

[Lama1997]

Ook dit jaar kun je weer openbaar biechten. De biechtstoel staat al klaar! 

Geheim biechten mag natuurlijk ook! Hiervoor dien je een biecht te sturen naar Lama1997 (naar mij dus!)

[D*N]

Ah gadverdamme, moeten we nou echt tegen dat hoofd van Klaas aankijken? Ik kan het nu al niet meer aan


Ohja wacht ik doe niet mee

[Kaaasje]

Wow mijn eerste biecht. Ik zit in de Mol Online! De intriges kunnen beginnen. Toen er eerst allemaal groene schermen kwamen, werd het steeds spannender. Er moeten mensen rode schermen krijgen (of toch niet?) En hoe meer groen er is, hoe groter de kans dat ik rood krijg.
Ondertussen is de Vlaamse Mol online gezet en begin ik dat ook met kijken. Maar af en toe kijk ik nog vol spanning op mijn telefoon naar nieuwe schermen. Ik zet de Vlaamse mol even op pauze. Ik kijk en

NEEEEEEE Ik weet het nóg niet. Iedereen die door is weet het behalve ik of B&W. Spannend. Tot volgende week zal het niet duren, maar ik moet nog wel langer wachten. Allerlei scenario’s gaan al door mijn hoofd. Maar even later komt dan toch het verlossende scherm.

GROEN!!! GROEN!!! Het is gewoon groen! Yes Yes!

De rest van deze biecht vindt zich plaats in de privé-biechtkamer met Lama. Wat een ouwehoer zal hij wel niet denken want nadat ik lang heb zitten klooien met de 5000 karakters met (delen van) het inschrijfformulier, krijg ik weer die melding dat het bericht de maximale lengte overschrijdt.

[Hadewychisdemol]

Eerste biecht: Ik ben fan van Kaaasje

Verder vertrouw ik niemand en gaan ze er allemaal aan

[Kaaasje]

Ik stop het laatste paasei in mijn zak en stap op de trein naar Rotterdam. Dag regelmaat, dag zekerheden. De komende tijd ga ik geleefd worden. Bij mij heb ik mijn koffer, gepakt voor Americ/ka en een hele dosis goede zin. In de trein kijk ik nog goed rond. Zou een van deze mensen ook in de mol zitten en dezelfde trein moeten pakken?

Bij de haven aangekomen wachten we even maar da komt hij toch. Art, mollenvanger, Rik (?) of hoe hij ook maar heet, komt aangelopen en de spanning is voelbaar. Hier staan we dan. Zouden we zo de boot pakken naar Amerika, net als velen vroeger ook hebben gedaan? Hier start het spel dan eindelijk echt.

Art begint te praten. Hij wijst op ons de 11 lijstjes om ons heen. Boven alle lijstjes staan geen namen maar letters. A t/m K. Er zijn ook vragen en we moeten elkaar ranken. Net ranking the forummers. Een lijstje is echter een beetje vreemd. Een twaalfde? Huh. In groene letters staat er kandidaat X boven. Wat is dit? Ik kijk vragend om me heen en denk nog eens terug aan de groepsfoto. Nee ik zag daar geen photobomb van een 12e kandidaat. Ik kijk om me heen en tel nog eens goed. Nee ik kom maar echt tot 11, waar is die twaalfde en vooral wie is het?

Individueel moeten we de andere kandidaten gaan ranken. Samen moeten we er achter komen wie of wat die mysterieuze twaalfde kandidaat is. Ik kijk nog eens goed om me heen. Zitten er tussen die kijkers die zich verzameld hebben om dit spektakel heen of die toevallige passanten dan toch nog een kandidaat? Of wellicht wel mol.

[SpacyColours]

Ik ga ook eens aan een spelleke meedoen... zie mij hier zitten. Hoog in de Euromast gluur ik met een verrekijker hulpeloos naar mijn toekomstige medekandidaten, die aan een schier onmogelijke opdracht gaan beginnen. Elf op een rij staan ze, als enthousiaste schoolkinderen, te luisteren naar wat Art ze te vertellen heeft. Met een zender kan ik meeluisteren, maar tevergeefs want door de harde wind hoor ik slechts flarden. Bovendien ben ik druk op de gezichten aan het focussen. Ik meen BigBoots te herkennen, zelfs zonder zijn clownspruik op. Hij heeft voor mij eens een verjaardagskaart gemaakt, maar verder ken ik hem niet goed. Datzelfde geldt voor de andere tien. Maar erger nog; ze kennen míj niet.

Daar komt de twist, ik luister nog steeds niet goed mee maar ik zie het aan de verbaasde gezichten. Ze kijken elkaar allemaal met grote ogen aan en ik moet glimlachen. Ik kijk nog even goed of ik een mol-reactie zie maar tevergeefs. Ach molletje, die zoektocht naar jou komt nog wel. Nu zoeken ze naar mij. Ik weet hoe jij je straks gaat voelen.

****

Eindelijk. Wat een opdracht was dit joh, ik heb er grijze haren van en het spel moet nog beginnen, ik heb nog niet eens meegedaan! Ik heb al mijn jeugdzonden voorbij zien komen maar het was het waard. En wat een eer dat ik zo'n binnenkomer heb mogen maken.

Last in, maar toch hopelijk niet first out. Zou een beetje lullig zijn als ik met zoveel bombarie binnenkom en meteen weer met de lange bootreis terug kan gaan beginnen. Toch maak ik me wel zorgen, want door de klap die ik kreeg van het instorten van de Simone-tunnel lig ik 's nachts nog steeds trillend in bed. Daardoor ben ik nu wat huiverig om een mol te moeten aanwijzen. Maar ik ga mijn best doen.

- Spacu

[BigBoots]

- Spacu

[Nvy]

Daar staan we dan op Schiphol, met z’n elven. O nee, wacht, met z’n twaalven. Allemaal gespannen te wachten om te horen waar we heen gaan. Zou de Mol zenuwachtiger zijn dan de rest?

Met mijn vliegangst gieren de zenuwen me door de keel. Schiet nou maar op met die bestemming, Art!

Maar nee, eerst nog een opdracht. En dan blijkt hoe democratisch en harmonieus deze groep is. Vind je Amerika niet leuk? Dan hoef je niet in het Amerikagroepje. Wat zijn we toch lief voor elkaar. Ik ben benieuwd hoe lang dat nog zal duren nu de eerste voordelen in het spel zijn.

[Meezter]

Laat ik ook eens biechten!

We gaan naar Alaska, woehoe! Een leuke en interessante plek, ben erg benieuwd naar wat er komen gaat. De kandidatengroep is divers met sterke persoonlijkheden, we hebben leiders gezien, we hebben mollen gezien en we hebben een extra kandidaat gekregen. Het is een snelle groep, die snelle beslissingen maakt. Je zult hierin altijd actief moeten blijven en haantje de voorste zijn om daadwerkelijk jouw zegje te kunnen doen. Als je mij nu zou vragen wie de mol was, dan kom ik daar later op terug.

- Meezter, dat sommigen nog steeds als Meetzer spellen.

[SpacyColours]

Hier zit ik dan, in het vliegtuig. En voorlopig blijf ik hier zitten want het gaat een lange vlucht worden. Geen tropisch zwembad in Miami, geen luxe suite in New York en geen villa in Los Angeles. Het zullen houten hutjes worden. Alaska, ik moet nog even aan het idee wennen. Begint het in Nederland eindelijk warm te worden, vliegen we richting het poolgebied.

Maar eigenlijk is het ideale locatie. Bijna twee eeuwen geleden trotseerde men al de moeilijke reis naar Alaska, op zoek naar die eeuwige rijkdom. Slechts een enkeling wist daarin te slagen. En nu ben ik slechts zo'n goudzoeker, één van de velen in dit vliegtuig. Plotseling vraag ik me af aan wat voor een onmogelijke opgave ik nou weer ben begonnen.

Ik kijk om me heen, naar mijn medekandidaten. Ik heb ze in Nederland al wat beter leren kennen, maar ik blijf graag wat afstandelijk. Dan heb ik wat meer overzicht. Toch is het een leuke groep. Ik heb nu al medelijden met de persoon die als eerste afvalt en dan dringt tot me door dat ik dat ook zou kunnen zijn. Die twijfels, ik moet ze negeren. Ik ben hier met een missie en daar ga ik mijn best voor doen.

Dit vliegtuig heeft een boordcomputer. Ik zet de koptelefoon op en speel het nummer "America" uit de West Side Story af. Ik kijk naar buiten, naar de sterrenhemel. Ik begin ze tellen... bij de 49e val ik in slaap...

"Twelve in a room in America..."

[Convans]

Alaska dus.

Ik kijk door het raampje van ons vliegtuig. Wat een uitgestrekte landschappen. Wat een prachtige combinatie van water, bossen en uitgestrekte velden. Moeten we hier de mol gaan ontmaskeren? Dit is een droom die uitkomt.

De eerste opdracht werd nog in Nederland gevoerd en het was meteen duidelijk dat het een fanatieke groep is. Sommige deelopdrachten slaagden zonder problemen, anderen gingen (mede door de moeilijkheid van de opdracht) een pak minder, maar uiteindelijk wisten we toch genoeg staten uit te wissen en hints te verzamelen om de locatie te vinden.

De tweede en derde opdracht gingen er ook hevig aan toe. De onderhandelingen waren bij momenten best hard met enkele onverwachte wendingen. Al bij al werd ook daar goed geld verdiend. Net zoals bij de schilderopdracht, waar sommige kandidaten enkele pareltjes afleverden. Ook hier werd weer goed gescoord. Is er wel een mol? Heeft de mol last van een jetlag en wacht hij nog wat af? Vragen die door je hoofd spoken wanneer je beseft dat de eerste afvaller dit weekend al bekend wordt gemaakt.

Nu ben ik mij aan het voorbereiden op de test: wat is het slimst? Hoe pak ik dit aan zodat ik niet die eerste afvaller wordt. Vragen zonder een eenduidig antwoord, laat die test nu gewoon maar komen. 

[Hadewychisdemol]

Wat een ramp deze week nu al. Bijna jaloers op Spacy.

Maar wel echt heel jammer en zielig

[Kaaasje]

De eerste executie sinds ik mee doe. Het was wel spannend. Steeds die namen en een groen scherm en toen kwam mijn naam. Groen. Ik kon weer verder ademen. Of ik goed zit? Geen idee maar SpacyColours zat in ieder geval minder goed. En zo zijn we weer met de 11 mensen waarmee we in Rotterdam klaar stonden. Maar nu in Alaska in de bossen rond Anchorage.

Ik snap t spel maar half en doe maar wat. Het gaat nu al verkeerd bij de honger spelen en ik was nog wel online toen we begonnen en had nog vanalles aan wapens kunnen pakken. Nou ja we zien wel waar het schip strandt..

[Kaaasje]

Ik sta er klaar voor. Om me heen zie ik de andere kandidaten. Sommige lijken nog een beetje wazig voor zich uit te kijken. Ze lijken wel verstijfd. Een aantal andere staat al in startpositie, net als ik. Het begint en ik ren de cornucopia op en pak een rugzak. Naast me zie ik dat Frank de pijl en boog pakt. Shit! Daar had ik mijn zinnen op gezet. In blinde paniek pak ik een ander wapen en ren ik weg. Ik hoor nog dat er geld wordt neergelegd maar het is te ver weg… Ik ben niet in de buurt en al die mensen daar. Nee veel te gevaarlijk, ik blijf door lopen, de andere kant op. Na een stukje rennen en lopen kijk ik eens wat ik in mijn hand heb. Een machete? Wat moet ik met een machete? Ik kan hier niks mee. Pff, hoe moet ik dit nou gaan oplossen?

De volgende ochtend hoor ik een paar knallen. Vier als het goed is. De verstijfde mensen op de startplaatsen misschien? Maar met die knallen kom ik op een idee. Er zijn vast nog meer wapens! Ik moet terug, ik moet een beter wapen. Met dit onding kom ik er nooit. Maar het is pas laat in de avond, nadat ik gedronken en gevist heb, dat ik mijn terugtocht begin. Terug naar de cornucopia en tot mijn positieve verrassing lag daar nog een trident! Okay, daar kan ik vast beter mee overweg. 

Als ervaren jaagster weet ik dat je het beste met de schemering kan jagen. Op andere zal dit niet anders zijn. Maar op het moment dat ik wakker word, blijft het maar donker om me heen. Ik probeer vanalles, maar er gebeurt niks. Ik houd vol, op een of andere manier moet de wereld toch terugkomen? Na anderhalf uur zie ik het weer. Ik zie Meezter en weet dat hij in loopafstand staan. Dus ik loop en sla met mijn trident. Op slag dood. Best goed wapen dus. Dat is er al weer één minder. Ik spray wat over mij heen en loop wat verder. Zo onzichtbaar zou ik veilig moeten zijn. Maar dan wordt het opnieuw zwart. De wereld vervaagd en ik kan er niet meer bij. Hoe lang ik ook probeer. Op een gegeven moment, het lijkt wel alsof er al een dag voorbij is gegaan, hoor ik de stem weer. De wapens zijn weggehaald. Phiew, gelukkig heb ik nog op tijd die trident te pakken gekregen! Rookworsten. Hmm, wel lekker maar ver weg. Ik houd het voorlopig nog bij wat vissen. Ik heb de vis net op en loop wat verder en zie een vuurzee. Gelukkig zit ik aan de goede kant van het water, daar stopt het vuur vast. Maar fijn is anders. Ik zit nog lekker als er een parachute aan komt. Geld! Ik stop het in me rugzak, bewaar het goed, want dit moet uiteindelijk nog wel verdiend worden!

Die avond wil ik me weer gaan bewegen. Ik zie wel dat Nys-fan in de buurt is, maar val hem nog niet aan. Maar voor ik het weet, komt hij op mij af! Maar ja hij struikelt en tja, dan is het een koud kunstje. Sorry Nys-fan, moet je ook maar niet op mij af komen. 

Ondertussen hoor ik nog een knal van ergens anders. Nog iemand dood. Dan zijn er nog maar 3: Lan, Nvy en ik. Ik doe een vreugdedansje en ga weer verder. Lan. Dat wordt mijn volgende doelwit. Ik loop alvast een richting op.. volgens mij was hij daar ergens. Morgenochtend sta ik weer vroeg op om aan te vallen!

En inderdaad, de zon is nog maar nauwelijks op en ik sluip op Lan af. Met mijn Trident steek ik hem zonder dat hij het door heeft. Maar ik zie het niet zo goed, is hij nou dood? Zwaargewond? Lichtgewond? Of leeft hij nog? Ik blijf in de buurt en drink nog wat water. Van een afstandje ben ik hem aan het bestuderen. Nog geen kanonskogel gehoord. Ik durf eigenlijk niet te dicht bij te komen. Stel dat hij dan ineens aanvalt? Maar later op de dag is dan het verlossende kanonsschot. Nog maar één te gaan. De dame van het geld.   

Ik loop naar het oosten, daar hoorde ik iets. Maar zij ziet me net eerder. Ze gooit haar werpmes, maar ik duik en ontwijk hem. Met mijn trident raak ik haar wel. Zwaargewond. Nog maar even en dan is ze dood. Wonderbaarlijk ben ik zelf nog steeds ongedeerd. Ik doe een stap opzij en raak haar opnieuw. Dood!? Is ze nu echt dood.

Jaaa ik ben de winaaar! Wow! Al die mensen doodgemaakt en zelf ongeschonden eruit gekomen. Hoe is het mogelijk! Ik ben blij, maar ineens besef ik me ook, ik heb wel heel wat mensen vermoord… Maar goed het levert dan ook wel wat op: geld, een sleutelwoord en een halve joker. Ik doe een vreugdedansje en ook ik verlaat de arena…

[Nvy]

Daar zitten we dan, in de prachtige Atlanta Zoo. Je zult er toch maar uit moeten hier tussen de wilde dieren.

Na een week met drie opdrachten voel ik de vermoeidheid. Vooral de Hunger Games waren slopend. Ook de onzekerheid neemt toe. Is de mol ver gekomen in de Hunger Games of juist niet? Zou de mol veel gespot hebben in de bioscoop? Wat heeft de mol bijgedragen op het vliegveld?

De test heb ik volgens mij niet goed gemaakt. Ik was niet geconcentreerd, wist niet alle antwoorden, en voel dat ik er vorige week beter inzat.

Eindelijk begint de executie, de zenuwen gieren door mijn lijf. Het eerste groene scherm is te zien, dan volgt er nog een, en nog een. En dan is het mijn beurt. Ik haal nog eens diep adem, klaar om afscheid te nemen van de groep. Groen! Echt? De spanning slaat om in blijdschap.

Maar dan dringt het door. Als ik door ben, moet iemand anders gaan. Het rode scherm is voor Molduck. Mijn partner in de schilderopdracht moet naar huis.

En wreed als het spel is, is het daarna tijd voor nieuwe opdrachten.

[BigBoots]

Zo, laat de test maar komen. Komende week heb ik een weekje vrij, dus kan ik me volledig inzetten voor de opdrachten die gaan komen. Elke week worden ze leuker en, ik word ook steeds zekerder van mijn mol. De test is dan ook een makkie en ik maak me totaal geen zorgen. "Tot maandag" zeg ik nog.

Maandagmorgen, ik word wakker. Terwijl ik in de veronderstelling ben dat de uitslag pas in de middag bekend wordt, log ik toch even in op het forum. He, nieuwe berichten in het executietopic. Is er dan toch al een uitslag? Even kijken wie er afgevallen is.

Vorige executie kreeg ik mijn scherm niet te zien, nu was ik al als tweede aan de beurt. Nog steeds zonder zorgen luister ik naar de woorden van MV-Art. En dan... iets waar ik in geen enkel overzicht of lijstje rekening mee gehouden heb... een rood scherm !?! Ik begreep er helemaal niks van en doe dat eigenlijk nog steeds niet.

Ik denk terug aan de vorige testen en hoe ik ze toen en nu heb ingevuld. Hoe kan ik de afvaller zijn? Er klopt iets niet! Toch? Of wel?
Hoe zeker ik me voelde voor de test, zo onzeker ben ik nu.

Het was leuk, zeker, heel leuk. Maar ik was nog lang niet klaar. Dit doet pijn.

Ik blijf het spel op de voet volgen, want ik zal en moet er achter komen wat er fout gegaan is. Ik wens alle kandidaten heel veel succes en plezier in het verdere verloop van het spel, maar pas op: zekerheden bestaan niet.

[Convans]

Al zolang niet meer gebiecht? Laten we daar verandering in brengen.

Nog 6 deelnemers. 5 kandidaten en 1 mol. Het spel nadert zijn ontknoping. Deze aflevering zit er ook bijna op, vooraf had ik niet gedacht om bij de laatste 6 te geraken. Je begint natuurlijk aan het spel met de gedachte om niet als eerste af te vallen. Nu zoveel weken later wil je toch gewoon het spel gaan winnen. Ik ben al blij dat dat ik hier ben geraakt. Er zijn toch al een paar sterke tegenstanders uit het spel.

Als enige Belg die nog overblijft, moet ik de eer toch hoog houden. Alleen denk ik dat het stuk voor stuk sterke mannen en vrouwen zijn die nu nog overblijven. En dan heb je nog die mol.. Hopelijk kan ik hem toch nog ontmaskeren 

Hopelijk is dit niet mijn laatste biecht, want ik zit echt helemaal in het spel en heb nog veel energie om door te gaan tot het eind. Vanavond eerst een bad nemen na de vermoeiende laseropdracht waar ik toch een aantal keer zwaar ben in gevallen en dan snel slapen en nog maar eens over de tactiek voor komende test nadenken.

Tot de volgende! 

[Hadewychisdemol]

Hoi biechtstoel,

Ik moet nog 2 executies overleven dus ik ga er deze of volgende week uit

[Molino]

Ik heb helemaal nog niet gebiecht, laten we dat doen voordat het te laat is: 

[Convans]

Over een goede 12 uur waarschijnlijk weer een nieuwe test. Nog 2 tests overleven en dan heb ik alle opdrachten meegemaakt! We gaan er voor! Ik kan de slaap niet echt vatten, de mol is een psychologisch zwaar spelletje, maar o zo fijn