Ik was vroeger van de pokemonkaarten, tekenserie, pokemon poppetjes verzamelen, alles
. Na een tijdje werd ik daar wel écht te oud voor en was het gewoon niet zo interessant meer. De videogames ben ik wel altijd van blijven houden.
De eerste generatie had ik wel, maar ik was toen echt nog een kind en ik kon uiteraard nog geen Engels dus het kostte mij een hele tijd voordat ik dingen doorhad hier.
De tweede generatie heb ik pas achteraf gespeeld (na generatie 3). Een vriend van mij had het spel like een week uitgeleend aan mij en toen die hem terug kreeg stond ik op mt. Silver
(Oftewel ik was verslaafd en heb alles supersnel uitgespeeld).
De derde generatie was mijn eerste serieuze bewuste game zeg maar. Blijft nostalgisch gezien altijd mijn favoriete generatie. Ook omdat ik er verder wel blind in ging en ik dus soms verwonderd keek dat er opeens een pokemon deed evolueren waarvan ik niet wist dat ie dat kon en waarin dat dan zou zijn. Geweldig. Of het moment dat je opeens Rayquaza in een toren vind die daar gewoon loopt te chillen, nadat je een lastige puzzel hebt opgelost. Dat waren de momenten pfoe.
Generatie 4 heb ik ook heel veel gespeeld daarna en ook meer meegemaakt van de hele release. Hier was ik zeg maar écht fan in de zin van dat ik hier echt naar uitkeek, op internet alles volgde etc.
Generatie 5 was ook erg leuk. Uiteindelijk zwakte hier mijn interesse iets af ook doordat het écht niet meer cool was om dit te spelen onder mijn leeftijdsgenoten.
Generatie 6 ging een kant op die mij absoluut niet lag (mega-evolution, zwak verhaal, Kanto focus, easy mode), dus heb ik deze generatie overgeslagen. Later nog op YouTube terug gekeken maar nooit echt zelf gespeeld.
Generatie 7 heeft mij dan weer terug gehaald. Het zag er allemaal zo interessant en leuk uit dat ik in een impuls aankoop toch maar weer was begonnen. Dit is één van mijn favoriete stories, dus ik was echt hooked weer.
En nu zijn we dus bij generatie 8, die ik voorlopig nog niet in huis heb dus wie weet....
