Topic: Forumavontuur: IJzer-Eed

[hulpdakdekker]

(part 2)

De dag voorloopt redelijk voorspoedig. Je raakt niet verdwaald, en kunt gedeeltelijk een rivier volgen, waarvan je weet dat die de goede kant op loopt. Je komt echter nauwelijks eetbare dingen tegen, en moet gebruikmaken van wat rantsoenen die je mee hebt. Nadat je een geschikte overnachtingsplek hebt gevonden, ga je er toch nog even op uit met je boog om wat voedsel te vinden. In no-time kom je een paar konijntjes tegen die je verschalkt. Terug in je kamp ontdoe je ze ervaren van hun ingewanden en vel, en roostert ze boven het vuur. Die kunnen mooi dienst doen voor de komende dagen.

De volgende dag voel je je uitgerust en relaxt. De wonden van Luna zijn ogenschijnlijk vrijwel geheeld. Je klimt een boom in om te zien waar je naartoe moet (via Secure an advantage met IJzer). Het gebladerte is echter dik, en je kunt niets zien. Het heeft je alleen maar tijd gekost. Je vindt onderweg wederom niets te eten, maar kunt gelukkig terugvallen op de konijntjes. Luna heeft zo te merken voor de komende paar dagen genoeg gegeten.

Tegen het einde van de middag bereik je de rand van het bos. Ineens sta je in een golvend weide. Van links tot rechts zie je in de verte stijle witte kliffen. Je weet niet precies welke kant je op moet voor Kormak's Bay. Rechts zie je nog net een kringeltje rook. Links zie je stipjes van wat een kudde schapen moet zijn.

Hoe beslis je welke kant je uit moet? Gok je wat de juiste richting gaat zijn? Of gebruik je je skills (zoals je verstand) op enige manier hiervoor? Mik je dat de rook van een huis is waar je het kan vragen, of zelfs Kormak Bay zelf? Ga je naar de schapen, hopende dat de herder het weet? Doe je wat anders?




EDIT: Ohja. En volgende updates gaan echt weer een stuk korter zijn hoor. Dit gaat natuurlijk helemaal nergens over

[Starlight]

Kan ze met haar verstand op basis van de stand van de zon bepalen welke richting ze op moet, of weet ze überhaupt niet waar het dorp ongeveer moet liggen? Anders zou ik naar de rook gaan, dat zijn sowieso mensen

[Robbieazerty]

Ik heb niets tegen Goden hoor! Het is alleen een beetje foreign, als in dat ik me er moeilijk in kan verbeelden om dan logische keuzes te maken. Dus die laat ik aan de rest over! 

Eens om naar de rook te gaan, maar wel voorzichtig... Niet? Wat als het savages zijn die drie wolven op ons afsturen?!  Misschien daarheen maar eerst vanop een afstandje kijken hoe en wat?

[hulpdakdekker]

Kan ze met haar verstand op basis van de stand van de zon bepalen welke richting ze op moet, of weet ze überhaupt niet waar het dorp ongeveer moet liggen? Anders zou ik naar de rook gaan, dat zijn sowieso mensen

Hmmm goed punt. Eigenlijk zijn er natuurlijk 2 componenten in die situatie: 1. Waar is het noorden überhaupt, en 2. Zijn we te veel naar het noorden of naar het zuiden? (de kust loopt grofweg van noord naar zuid).
- Bryn is dusdanig goed qua verstand, dus bepalen waar het Noorden is laat ik haar niet eens voor gooien - dat weet ze gewoon.
- Maar denk dat we inderdaad niet automatisch weten of we te veel naar het noorden of zuiden zijn. Dus daar moeten we iets anders voor gebruiken. Kan nog steeds Verstand zijn! Kunnen bv om ons heen kijken naar de type grond en hoe stijl de kliffen zijn (dat varieert vast geografisch). Of we kunnen diep peinzen of we toevallig weten in welke regio vooral schapen worden gehouden.

Kunnen natuurlijk ook Luna laten opstijgen, wellicht kan die uit de lucht de locatie zien, maar weet niet hoe dat communicatief zou moeten werken. Immers, Luna weet niet beter dan dat we lekker doelloos aan het roadtrippen zijn.

Ik heb niets tegen Goden hoor! Het is alleen een beetje foreign, als in dat ik me er moeilijk in kan verbeelden om dan logische keuzes te maken. Dus die laat ik aan de rest over! 

Is prima Sowieso zie ik eerder wat oude Goden voor me (bv Romeinse, met hun eigen doelen en plotjes) dan één grote almachtige saaie God

..Wellicht zien de Goden de IJzerlanden wel als 1 groot spel! Waar ze invloed op uitoefenen met hun priesters, en met wat natuurrampen ofzo..
Oh, ja, dit wordt totally het geval M'n favoritigste auteur (Terry Pratchett) heeft ook eens zoiets gedaan

Eens om naar de rook te gaan, maar wel voorzichtig... Niet? Wat als het savages zijn die drie wolven op ons afsturen?!  Misschien daarheen maar eerst vanop een afstandje kijken hoe en wat?

Klinkt verstandig! Met al die rondlopende wolven ook altijd

Ohja, savages, die bestonden wellicht ook nog.. moet ik nog effies een keertje uitwerken

[LdHmolletje]

Ik zou zeker eens richting de rook gaan. Wel met grootste voorzichtigheid natuurlijk.  Met de herders zou ik iets meer oppassen, dat zijn meestal mannen waar je goed voor moet oppassen. Maar goed, spioneren bij de rook, en als het veilig lijkt kan je altijd de weg vragen. Nu alleen hopen dat men dezelfde taal spreekt als jijzelf.

[hulpdakdekker]

Kon gisteravond niet updaten, want ik moest even een potje Triviant winnen

Goed, dus we gaan eerst ons Verstand proberen te gebruiken of we uit de omgeving kunnen afleiden waar we heen moeten, en als dat onvoldoende lukt gaan we voorzichtig richting de rook (met Schaduw).

Ohja, en ik had bedacht dat een beetje visuele ondersteuning altijd helpt om een gevoel voor de omgeving te krijgen, dus heb onderstaande afbeelding gemaakt voor het kust-landschap waar we ons momenteel bevinden

Je kijkt om je heen. Je bent hier niet eerder geweest, maar meestal kan je redelijk achterhalen waar je heen moet. Het is laat in de middag, en de dalende zon staat voor je - iets aan de rechterkant. Rechts is dus het noorden. Overwegend heeft het noorden wat hogere heuvels en diepere fjorden. Je moet echter naar een baai toe, dat zit in de naam van Kormak's Bay, dat impliceert meer het zuiden. Daarentegen, je hoort op basis van je route de afgelopen dagen niet meer dan 10 of 20 kilometer uit de richting te zijn. Hooguit een dagtocht. De kleine afstand betekent tevens de omgeving waarschijnlijk overal een beetje hetzelfde eruit ziet: daaraan kan je niet echt afleiden waar je naartoe moet. Je mikt het zuiden, maar je twijfelt. Het zou irriant zijn om onnodig 15 kilometer de verkeerde kant op te gaan. Toch maar iemand zoeken om te vragen.

De herders van de kudde schapen kunnen echter ruwe lui zijn. Je herinnert je de wijsheid van je oma, Owena: Je wordt alleen zo oud als ik door risico's uit de weg te gaan. En als het moet: wees snel, wees dodelijk, wees het eerst. Okay oma, dan gaan we niet naar de herders. Je wendt je naar de rookpluim, en gebaart naar Luna dat ze stil moet zijn.

Het is nog een kilometer of 2 lopen, maar na een tijdje zie je op een stenige heuvel het vervallen huisje [de afbeelding rechtsonder] waar de rookpluim uit lijkt te komen. Het begint inmiddels te schemeren, wat je helpt om nabij te sluipen. Een paar honderd meter van tevoren laat je Luna stilhouden. Ze is groot en soms nog onhandig in haar groeiende lichaam, en kan ervoor zorgen dat jullie gesnapt worden. Ze likt je haar door de war, maar lijkt het te begrijpen.

Voorzichtig sluip je naderbij. Hier was oma toch altijd beter in. Het is een vrij stijle klim met losliggende stenen, en hoewel de invallende duisternis je goed verborgen houdt, kan je ook weinig zien. Halverwege stap je mis, schiet van de steen af waar je op leunde, en verzwikt je enkel. De rollende stenen moeten wel haast te horen zijn geweest bovenaan... maar er is geen reactie. Je wacht 5 minuten, 10, 15, maar niets komt het lawaai verder onderzoeken.

Voetje voor voetje klim je verder. Het lukt je goed om in de schaduwen te blijven, en nadert na een half uurtje de top. Het huis is een geraamte. Het volledige dak is weg, een deel van de muren is ingestort. Dit moet van de eerste generatie zijn geweest. Voor het huis brandt een vuur. Een man staart met lege ogen naar het vuur. Naast hem ligt een oude hond. Je kunt vrij eenvoudig tot op 25 meter afstand in de schaduwen blijven om ze te observeren. Zo te zien hebben ze je niet door. Je wacht een kwartiertje, maar de man en de hond bewegen nauwelijks. Vermoedelijk is er verder niemand aanwezig.

Hoe ga je achterhalen welke kant Kormak's Bay is? En wat doe je als overnachting?
Vermoedelijk wil je het gesprek aangaan met deze onbekende persoon? Wat is dan je insteek? Kom je in volle glorie (eventueel ondersteund door Luna en/of door magie, bv thaumaturgy, of word of radiance) naar voren, om indruk te maken en respect af te dwingen - zodat je hulp en welicht een veilige slaapplek krijgt? Of doe je je voor als jezelf, een eenvoudige priesteres op doorreis - die verder geen problemen wil geven of krijgen. Of pretendeer je een zielige reiziger te zijn wiens metgezellen door wolven zijn opgegeten (dan ga ik voor deception moeten gooien )? Er zijn vast ook nog allemaal anders opties Als je je wilt voordoen als lokale nobele, aan wie onderdak en spijs verleend moet worden, be my guest (of als je de man sneaky vanuit de duisternis dood wilt schieten om een veilige slaapplek te verkrijgen, ook mogelijk, I don't care )
Of biedt je eventueel (al dan niet direct) een vergoeding aan voor informatie? (in dat geval, wat? De economie draait vooral om ruilhandel, niet munten)
Probeer je hier te overnachten, of elders (waar in dat geval)?

Oftewel, wat is je plan voor 1. informatie & 2. overnachting?

[LdHmolletje]

Ik zal sowieso grote voorzichtigheid nemen, maar aangezien je naar Kormak's Bay moet, is eigenlijk de enige optie om het de man te vragen. Echter, ik zal me zeker niet belangrijk voordoen. Gewoon als eenvoudige priesteres op doortocht. Luna zou ik zeker op afstand houden. Wel natuurlijk zo dichtbij mogelijk als kan, dat mocht het nodig zijn ze kan ingrijpen. Zou de man kwaad in de zin hebben kan je altijd nog proberen de man uit te schakelen. Als wolven lukken zou een oude man toch ook moeten lukken. Maar gezien het begint te schemeren moet je wel op zoek gaan naar een schuilplaats voor de nacht...

[Robbieazerty]

Ik zou zeker niets met angst afdwingen. Luna nog even achter je laten en vragen of hij hulp nodig heeft. Eventueel met zijn huis? En in ruil onderdak. Ofzo?

[hulpdakdekker]

Alrighty, dus we gaan een beetje voorzichtig te werk, en proberen een beetje te polsen of we daar kunnen overnachten & welke richting we op moeten de volgende dag.

Voorzichtig stap je uit het donker naar de rand van het licht van het vuur. De man reageert niet. De hond tilt z'n hoofd een fractie op, knippert langzaam met z'n ogen, en legt het hoofd weer tussen zn poten. Dan moet je zelf maar het initiatief nemen. "De vrede van Oktannu zij met u." Geen reactie. "Ik zag uw vuur, en was verblijd om een mede-reiziger te treffen. Beschutting en warmte zijn ieders vriend in de nachtelijke wildernis". Stilte. Dit was toch hoe dit moest, communiceren enzo? Formeel, hoffelijk, beetje onderdanig..

Na een moment doe je twee passen naar voren, en schraap je nogmaals je keel. "Ik ben Bryndis, een eenvoudige priesteres van Oktannu, en ik vraag u nederig of ik deze avond van uw gastvrijheid gebruik zou kunnen maken". Je wijst met een wijds gebaar naar het vervallen huisje. De man wendt traag zijn blik van het vuur, heft z'n ogen.. maar niet genoeg om je aan te kijken. Z'n ogen staan leeg en triest. Hij knikt, en zegt na een ogenblik 'Jort.' Met een miniem gebaar duidt hij de hond aan. 'Luno'. Ah, daar heb je je ingang tot persoonlijke connectie! "Hallo Luno, ik heb ook een metgezel, met bijna dezelfde naam, zij heet Luna. Ze is een wyvern, maar ik wilde jullie niet afschrikken, dus ze wacht een stukje terug." Blijkbaar is het gesprek weer over. De man reageert niet meer.

Je komt dichterbij, en gaat aan de andere kant van het vuur zitten. "Ik ben op reis naar Kormak's Bay, weet u waar dat precies is?" De man geeft een knikje. "...en in welke richting is het?" De man wijst met een slap handje, en een hangende vinger, terug waar je vandaan kwam. Dus toch naar het zuiden. Maar goed, nu weet je het tenminste. En je hebt onderdak, vermoedelijk. "Dan wil ik daar morgen graag naartoe reizen. Begreep ik u juist dat ik hier de nacht kon verblijven?" De man haalt z'n schouders op. Je denkt dat hij akkoord is.

Je was naar Kormak's Bay gegaan omdat de mensen er zorgwekkend lijdzaam en passief waren geworden. Blijkbaar zijn hun gespreksvaardigheden ook heen gegaan.

Dat ging makkelijk. De man lijkt geen kwaad in de zin te hebben & geen dreiging te vormen. Daarnaast lijkt hij het prima te vinden als je de nacht er blijft, en hoeft hij geen compensatie. En je weet meteen waar je morgen naartoe moet.

Klopt het dat de intentie is om hier te slapen, en morgen naar Kormak's Bay te gaan? Wat doen we tussendoor met Luna?

[Robbieazerty]

Ja de intentie klopt en Luna komt gewoon mee slapen, samen warm tegen elkaar aankroelen. 

[LdHmolletje]

Ja, je wilt hier zeker slapen. Het begint immers te schemeren, en je weet niet hoever het is naar Kormak's Bay. Wel blijven jij en Luna zeer waakzaam ten opzichte van jullie op dit moment niet zo spraakzame gastheer en gasthond. Je weet maar nooit.

[hulpdakdekker]

Mannnn was een serie dagen ineens zo druk dat ik niet eens tijd voor een update had. Terwijl ik voor deze update nauwelijks hoefde te rollen!
To be fair: het helpt ook niet als ik meedoe met forumspelletjes in de chat 's avonds

edit: okee, ik moest 1 roll maken, en die compliceerde alles

Je haalt Luna op, en loopt terug naar het huisje. Je nadert nog voorzichtig, maar Jort en Luno hebben geen oog voor haar. Je hebt Luna nog niet zo lang, maar ze normale reizigers gaan in een wijde boog om haar heen. Na je een tijdje te hebben gewarmd voor het vuur, wens je Jort een goede nacht, en loop je een van de twee geruïneerde kamers van het huisje in. Je krult je op tegen Luna, kijkend naar de ingang van de kamer. Voor de zekerheid houd je je mes in je hand geklemd.

Na een half uur of langer waken, val je in een ondiepe, onrustige slaap. Je droomt over de wolven van een paar dagen geleden, de bloeddorstige rovers van het bos. Je droomt over de zee, toch de moeder van al deze eilanden. Hoe de golven binnenkabbelen, zich terugtrekken, en daarover weer nieuwe golfjes, als een eindeloos machtige adem. Het leven is in deze golven, en je verlangt ernaar. Je droomt hoe je opstaat, door het huis zweeft, naar buiten. Je bent zo dichtbij! Je huisje is bovenop een klif, maar toch kan je de zee bijna raken! Wat zou dat fijn zijn, even in contact met de oneindigheid. In je droom staat Jort naast je. Je begrijpt hem, hij wordt verteerd door hetzelfde verlangen. Afdalen is vast niet moeilijk, en het zó totaal waard. En je zweeft toch?. Je stapt naar beneden...

...glijdt uit, valt 3 meter, en gaat knock-out.

De volgende ochtend word je met barstende koppijn gewekt door de regen. Je ligt op een richel van een klif. De zee beukt tegen rotsen die uitsteken boven het water. Daar had je bijna bij gelegen. Met enige moeite klim je terug naar het huisje. Luna komt direct naar je toe, besnuffelt je, geeft je een vragende lik. Je streelt haar kop, maar hebt geen verklaringen. Jort zit weer voor het vuur: "Je zou niet de eerste zijn geweest." Zwijgend eet je je laatste beetje van de konijnen die je enkele dagen terug had geschoten. Je hebt een hoop over na te denken. Jort is ongewoon spraakzaam: "Moedig. Ik heb het vaak overwogen. Elke nacht." Hij gooit wat takjes in het vuur. "Zeker sinds Girte.." hij wenkt met z'n hoofd naar de klif waar je vannacht bijna naar je dood was gevallen. Dan doven z'n ogen weer, en keert hij terug in zichzelf.

Je hoort hem niet meer, tot je je karige spullen hebt gebracht, enkele potentieel geneeskrachtige kruiden hebt gegeten tegen de bonkende hoofdpijn, en bijna op het punt staat om te vertrekken. Jort staat op, en heeft ogenschijnlijk al z'n moed verzameld. Je wilt hem bedanken voor zijn gastvrijheid, maar hij begint eerder: "Ik had gedacht niet te ontwaken. Met dat jij een Priesteres des Doods bent en alles.." 'Waarom liet je me dan blijven?' Hij maakt een wegwerkgebaar "..omdat ik het zelf niet kan, niet durf, ik heb niets meer.. Elke nacht kwelt de zee me, en elke dag kwel ik mezelf om mijn zwakte. Ik vraag mededogen. Ik vraag de gave van uw God."

Je weet wat hij bedoelt. Je kunt je lvl 0 spreuk Spare the Dying ook gebruiken om een gewillig persoon vredig in te laten slapen. Doe je dit?
(ongeacht het antwoord wandelen we hierna overigens naar Kormak's Bay; also ik zal dat optionele effect van de spreuk ook toevoegen)


..wat, wilden jullie geen ethische vraagstukken in je forumspelletje?

[hulpdakdekker]

..wat, wilden jullie geen ethische vraagstukken in je forumspelletje?

..Nee? Geen blijvertje?

[Maxwest]

Uiteindelijk zijn we toch wel priesteres des doods. En dood is er in veel vormen. Soms is het abrupt en pijnlijk, maar het kan ook verlichting brengen aan iemand die erg veel pijn heeft. Ik zou zeker dus dit verzoek inwilligen, op een voorwaarde: meer informatie. Een goed moment om zijn kennis de wereld in te brengen.

[hulpdakdekker]

Ik zou zeker dus dit verzoek inwilligen, op een voorwaarde: meer informatie. Een goed moment om zijn kennis de wereld in te brengen.

Verstandig!

Nog een specifieke voorkeur of vragen?
Denk dat globaal zijn persoonlijke achtergrond & wat hij weet van de hele situatie beide praktisch zijn - maar ook daar zijn natuurlijk zoveel componenten mogelijk aanwezig dat ik alsnog vanalles kan vergeten

[hulpdakdekker]

Laten we zeggen dat als binnenkort nog vragen opborrelen, dat die retrospectief kunnen worden gesteld. Nieuwe afbeelding, nu we naar Kormak's Bay gaan. Was er nog eentje van plan, maar wellicht dat ik die schrap.
Linksonder is het strand dat dienstdoet als haven - daar zijn we voorlopig nog niet.

Je wacht een moment, maar je ziet de pijn in z'n ogen. De enige emotie die je van hem hebt gezien. Je begrijpt hem echter niet: "Maar waarom zijn jullie niet weggetrokken. Was weggegaan, naar het bos, de velden, als deze plek je doodongelukkig maakt!" Jort haalt z'n schouders op 'Dat was misschien mogelijk geweest. In het begin. Toen we nog sterk waren, zoals jij. Niet dat dat jou hielp he, afgelopen nacht.' Hij is een moment stil.

'Het begon een week of 3 geleden. Ik was net in Kormak, met verse handelswaar uit Tir.' Hij gebaart met z'n hoofd naar het noorden. 'Ik ben een handelaar, was een handelaar, tussen wat kustdorpjes. Dit huisje was precies middenin m'n route. Handig voor opslag en voor Girte.' Hij zucht. 'Kwam in Kormak Noord, de handelspost van de baai, iedereen liep met z'n ziel onder z'n arm. Gerucht was dat ze hun itse kwijt waren. Lachte ze natuurlijk uit, maar niemand lachte mee. Terecht, ze hadden gelijk'.

Spoiler: itse (klik om te tonen/verbergen)

Zoals de meeste IJzerlanders, en iedere priester(es), weet je dat de ziel uit 3 delen bestaat. De levenskracht (henki), de natuur (itse), en de beschermgeest (luonto). Hierbij is itse verantwoordelijk voor de persoonlijkheid en het bewustzijn. Dit is de component die uiteindelijk naar de onderwereld gaat. Bij bepaalde gebeurtenissen kan dit deel van de ziel uit het lichaam gedreven worden, waarna een persoon doelloos wegkwijnt. Althans, dat is de theorie.

'Nadat ik had overnacht in Kormak sloeg de duisternis toe.. Ik spoedde mij naar hier, maar ik was niet snel genoeg. Mijn geliefde ontving mij bewegingsloos. Twee avonden later was er een verschrikkelijke hagelstorm. Ze zei dat ze een stukje ging wandelen, en dat ik niet op haar moest wachten..' Jort is steeds zachter gaan praten, je hoort hem bijna niet meer. Hij haalt diep en onvast adem. 'Daarna is er alleen eindeloze ellende geweest..'

Je probeer zoveel mogelijk informatie te verkrijgen die je mogelijk nog kan helpen. "Je zei dat het uit Kormak-Noord kwam, dat blijkbaar de handelspost is, en dat iets de itse van mensen wegjaagt, dat klopt toch?" 'Ja. Het was toen nog niet in Kormak-Midden, waar de meeste mensen wonen, of in de haven: het derde deel van de baai. Alleen in Noord.. misschien wel door buitenstaanders naar binnen gebracht, met boosaardige elfse magie.' "Dan zal ik daar beginnen.. Heb je daar nog connecties, die nuttige informatie kan hebben?" 'Je kunt Kaivan proberen, priester van Dessa. Of Cera, zij is het hoofd van de handelspost.'

Enkele vragen later heb je het idee dat je alle potentieel nuttige informatie uit jort hebt verkregen. Een minutenlange stilte valt, die uiteindelijk wordt onderbroken door Jort: 'Dan is het tijd, denk ik. Je hebt nog een reis voor de boeg' "Ja", zeg je. Jort gaat op een grote steen voor z'n huisje zitten, zijn hand streelt zacht de kop van z'n hond, die naast 'm ligt. Je knielt naast hem neer, pakt zijn vrije hand, neemt je ijzeren hanger in je andere hand, en begint het ritueel. Een warme levendige gloed golft door je lichaam, terwijl je voelt dat Jorts levenskracht loslaat. Je ritueel is bijna klaar, als je een kleinere, snellere levenskracht door je vingertoppen voelt stromen. Seconden later is het over. Je breekt een muurtje van het bouwval af, en bedekt de lichamen van Jort en Luno eronder.

Je volgt de weg terug die je gister was gegaan. Achteraf was je verkeerd gegaan, maar ook dit had waarde. Luna glijdt hoog met trage vleugelslagen door de wind. De kudde schapen en herders zijn vandaag blijkbaar naar andere velden gegaan, want je komt ze niet meer tegen. De route is eenvoudig, want halverwege de heuvels is een smal, slingerend pad uitgesleten. Tegen het einde van de middag zie je, iets voor een baai, een groep huisjes. Ze zijn laag, eenvoudig, opgetrokken uit steen, met daken van gras of vlas. Je hebt Kormak-Noord bereikt.

Er is een hoop gebeurd, maar we zijn op onze locatie aangekomen
Wat doen we?
Vermoedelijk hebben we onderdak nodig, wellicht voedsel. Wellicht nog iets anders?
We hebben twee namen die we eventueel kunnen benaderen. De priester aanbidt wel Dessa, de Godin van de Mensen, niet jouw Oktannu. Meestal is de relatie tussen aanhangers van Dessa en Oktannu.. professioneel, soms lichtjes neigend naar sympathiek. Dorpshoofden verschillen sterk: van dankbaar en gastvrij tot openlijk vijandig.

[LdHmolletje]

Onderdak is zeker van levensbelang. Net als voedsel. Aangezien je niet precies weet wat er in Kormak-Noord gaande is is het toch handig eerst een tijdje de kat uit de boom te kijken. Je moet niet meteen zomaar naar de priester of het dorpshoofd stormen. Je weet immers nooit hoe ze reageren. Zeker gezien de itse. Misschien heeft de priester of het dorpshoofd er geen of minder last van, maar de rest van het dorp vast wel. Dus lijkt het me dat je als allereerste een plekje gaat zoeken waar je kan schuilen, en vanwaar je met een beetje geluk het dorp in de gaten kunt houden. Voor voedsel kan je ook in de omgeving kijken. Er zijn vast wel akkers in de buurt waar je iets kunt vinden. Of misschien kan je een vogel of ander dier schieten.

[Robbieazerty]

Ik was deze uit het oog verloren!  Met de andere spellen in het andere deel van het forum, ben ik niet meer echt in de relaxhoek geweest. 

Maar ik heb neit veel toe te voegen op LDH. Het lijkt me inderdaad niet handig om al meteen op mensen af te stappen. Te direct.
Dus schuilen en eten. 

[hulpdakdekker]

Ik was deze uit het oog verloren!  Met de andere spellen in het andere deel van het forum, ben ik niet meer echt in de relaxhoek geweest. 

Eh, that's fine, heb ook bedroevend weinig tijd recent gehad
..also was vorige week niet zo in m'n hum, dus had ook nergens zelf echt zin in..

Maar we gaan dus schuilen en eten, en dan zien we morgen wel hoe we het allemaal aanpakken als er meer tijd is & we iets minder afhankelijk zijn

Hoewel je na je reis deze afgelopen week gratis bij zou komen voor een warm vuur, met eten en drinken, misschien wat gezang, weet je ook dat dit potentieel onverstandig is. Je kent deze mensen niet, IJzerlanders in het algemeen zijn soms ruw en de kustbewoners zeker ook, en je weet niet hoe ze hebben gereageerd op de mogelijk stressvolle situatie van de afgelopen weken die Jort omschreef. Naar verluid is iedereen zoals Jort, en waarschijnlijk ongevaarlijk, maar waarom direct het risico nemen? Het is immers het einde van de middag. Het is beter om te rusten en eten te zoeken, zodat je morgen meer tijd en opties hebt.

Met Kormak-Noord in de verte, buig je af naar de bosrand. Je steekt ver genoeg het bos in dat je graslanden niet meer kan zien, en loopt dan grofweg parallel in de richting van Kormak-Noord. Al vrij snel kom je een omgevallen, oude boom tegen. Over de holling van de stam en wortels werp je enkele bebladerde takken, ter beschutting tegen het weer & boze ogen. Met enige moeite stook je een klein vuurtje, waarna je de omgeving uitkamt voor iets eetbaars. Zoekend in je bagage vindt je nog wat restjes konijn van eerder. Je dacht dat alles op was, maar blijkbaar niet. Dat werkt ook: zo hoef je geen moeite te doen voor voedsel, en echt lang blijft het toch niet meer goed.

Je nacht is weer slecht. Je droomt weer over de zee, oh die goddelijke zee, het begin en eind van alles. Je droomt over Jort en over zijn vrouw - je krijgt geen helder beeld van haar, maar je weet dat zij het is. Ze lopen weg van jouw slaapplaats, door het bos, naar de bosrand, naar de zee - en natuurlijk volg je ze. Onder het licht van de maan zie je de golven binnenrollen, en je huilt hoe mooi ze zijn. Alles zou je willen geven om daarin te zwemmen.. maar helaas, oh wreed lot, ook hier is geen strand waarmee je erin kan.

De volgende dag word je uitkijkend over zee wakker. De zon is net op. Je ligt op misschien 300 meter van de grens van Kormak-Noord. Je spullen en Luna zijn terug, ergens in het bos. Je wonden van het wolvengevecht zijn inmiddels geheel geheeld, maar mentaal.. je probeert de twijfels en duistere gedachten uit je hoofd te schudden.
Dat lukt minder goed dan gister. Je voelt de stress in je lichaam. Eerst halfdood door een stel standaard wolven. Nu dit. Ben je hier wel geschikt voor?..

Zo, nou, dat gaat helemaal fantastisch.
Wat gaan we met deze geweldige nieuwe dag doen?
Ohja, alle lvl-0 spreuken kunnen we weer gebruiken natuurlijk, en geen van de lvl-1 spreuken.

[LdHmolletje]

Op spreuken zou ik zuinig zijn. Je kunt ze weliswaar gebruiken, maar dat zou ik alleen doen in geval van nood. Na een goed ontbijt zou ik eerst eens de boel gaan verkennen. Wie zie je? Wat zie je? Of je nu al naar de priester of dorpshoofd moet? Ik zou nog eventjes wachten, de kat uit de boom kijken. Misschien kan je nonchalant gaan praten met een leeftijdgenoot, indien die er is. Met een leeftijdgenoot kan je natuurlijk in eerste instantie meer dan meteen ouder iemand.