Daisy bleef geschrokken staan. Ze was zo verbijsterd dat ze geen woord verstond van de vervormde stem en het vreemde accent van de gemaskerde figuur.
Plotseling vloog de deur van de kamer open. Even dacht Daisy opgelucht dat het haar mede-Hunters waren, maar toen kwamen er nog twee gewapende en gemaskerde figuren binnen.
Ineens besefte Daisy zich dat Mollenvanger nu ook achter haar stond met een pistool op haar gericht. Ze stond nu van vier kanten onder schot.
"Ik maak wat mee..." mompelde ze. "Goed... hoe anders kan het dan!? Kan iemand me dit uitleggen!? In normaal Nederlands?"
"Oh, het is heel simpel," zei MollenVanger-Art. Hij haalde nog iets tevoorschijn - een zak met geld. "Kijk, we kunnen het makkelijk of moeilijk doen. Wat jij wilt. De makkelijke manier is als volgt. Jij krijgt van mij deze geldzak. Maar dan laten jullie mij en al mijn gevangen mede-Rovers vrij."
"Over my dead body!" gromde Daisy.
"Dat is inderdaad de moeilijke optie," zei Mollenvanger-Art. "Of nou ja, eigenlijk is die optie veel makkelijker. Dan hoeft één van ons slechts de trekker over te halen. Dat is alles. Dus... zeg het maar!"
"Zo makkelijk kom je hier niet mee weg!" zei Daisy.
"Ah, dus we gaan het zo spelen..." zei Mollenvanger. "Goed, in tegenstelling tot jullie, zullen wij niet ellenlang discussiëren wie de trekker gaat overhalen. Ik doe het wel. Goodbye."
"BICYCLE KICK!"
Nieky kwam de kamer binnen en schopte het pistool uit de handen van één van de gemaskerde gedaantes.
Een andere gedaante kwam op hem af en er volgde een schermmutseling. De derde gedaante richtte zijn pistool, maar op dat moment werd die uit diens handen geslagen door een hoed die door de kamer vloog. Er zaten messen aan de randen en als een boomerang vloog die weer veilig terug op het hoofd van D*N, die nu ook binnen was.
Daisy greep ondertussen naar de benen van MV, maar die sprong net op tijd weg. Hij rende naar de deur met de zak geld en een pistool in zijn hand. Hij rende de kamer uit, door een smalle gang, maar kwam toen Fabiann tegen. MV richtte zijn pistool op hem maar hoorde toen van achter zich een stem "STOP!" roepen.
MV hield zijn pistool op Fabiann gericht, maar keek snel even achter zich. De Hunters hadden de gedaantes overmeesterd en hielden ze onder schot.
"Zo," riep D*N naar Mollenvanger. "Nu is de keuze aan jou. Moet ik je de opties nog geven?"
MV dacht even na. Hij keek naar het geld in zijn hand. Zijn hele leven lang heeft hij moeten ploeteren, in armoede geleefd. Zijn enige kans op geluk lag letterlijk in zijn handen. Als hij die zak geld nu zou neerleggen, zal hij nooit een rijk man worden. Nu kan het nog. Nú.
Maar toen keek hij naar zijn pistool. Hij keek naar zijn drie gemaskerde helpers en tenslotte naar Fabiann. Hij staarde hem een paar tellen diep zijn ogen aan. Toen keek MV weer naar het geld.
Plotseling moest hij lachen, hij wist niet waarom. Maar hij legde zijn pistool en het geld op de grond, stak zijn handen in de lucht en liep weer de D*NA-testkamer in. "Jullie winnen. Ik geef me over."
"Een verstandige keuze," zei Daisy. Ze keek nog even naar het scherm, waar ze in al die commotie nog geen tijd voor had gehad en daarop stond:
MV was een rover.
En jullie hebben een geldzak bemachtigd!Al met al konden de Hunters met een tevreden gevoel gaan slapen. Maar één ding zat Daisy nog niet lekker. Die gekke boodschap die ze te horen kreeg van één van die mysterieuze figuren. Wat betekende het? Wat kon ze ermee? Wie waren die figuren eigenlijk?
Misschien iets om met de Hunters te bespreken, dacht ze.
Maar het enige wat ze nu wilde is na een lange dag, een lekker goede nachtrust.
