Ten eerste wil ik jullie allemaal bedanken voor de steunbetuigingen. Ik hoop dat jullie mij nu iets beter begrijpen. Begrijpen waarom ik regelmatig voor lange periodes ineens weg ben van het forum.
Een vraag die je kan stellen is: waarom heb je in die tijd geen hulp gezocht bij bijvoorbeeld de Kindertelefoon. Wel, zo gemakkelijk was dat niet. Je groeit langzaam in zo'n situatie. Het ging van kwaad tot erger. Daarnaast had ik ook nog een vader. Achteraf gezien was het beter geweest dat ik bij hem ging wonen, maar zo gemakkelijk ging dat in die tijd niet. Bij een echtscheiding (ik was toen nog maar 7 jaar) werden kinderen vrijwel altijd automatisch toegewezen aan de moeder. Mijn moeder heeft mijn vader altijd gedemoniseerd. Oké, mijn vader was dan wel geen lieverdje. Maar zeker niet zo erg als mijn moeder had voorgesteld. Ik werd daardoor, mede door de herinneringen van nog vroeger, de vele grote ruzies thuis, erg bang voor mijn vader.
Toen ik eindelijk oud genoeg was om zelf te beslissen (dat was toen pas na mijn 12de geloof ik), was ik al zover geïndoctrineerd, dat ik automatisch voor mijn moeder koos. En hier heeft mijn moeder later dankbaar gebruik van gemaakt: "Als je het hier niet naar je zin hebt, ga je maar bij je pa wonen", wetende dat ik dat nooit zou doen.
Kindertelefoon kwam toen net op en met reclame daarover op tv: "Ja, goed dat dat er is. Want er zijn kinderen die het heel erg hebben.. bla bla.." Maw, voor mij viel het wel mee. Daarnaast, wat schoot ik ermee op. Ik zou dan toegewezen worden aan mijn vader.
Maar terugdenkend: mijn vader heeft mij nooit geslagen, mijn moeder wel. Mijn vader heeft nooit mijn spaarbankboekje geplunderd, mijn moeder wel. Mijn vader heeft nooit een huisdier van mij vermoord, mijn moeder wel. En later haar tweede echtgenoot eveneens. Het Flappie-verhaal is mij bekend. Mijn vader heeft mij nooit uitgescholden, vernederd. De tweede man van mijn moeder wel. En wat deed mijn moeder: ze schonk nog een glas sherry in: "Oh wat hebben we het gezellig samen." Mijn vader heeft nooit uitkeringsfraude gepleegd, mijn moeder wel.
Dit waren allemaal dingen waarvan mijn moeder mijn vader van beschuldigde. Dingen die ik nooit herkende als ik daar weer een verplicht weekend naartoe moest. En als ik dit tegen mijn moeder zei, was altijd het weerwoord: "Ja, dat doet hij om te slijmen.. maar wacht maar als je bij hem woont. Dan haalt hij jou van school af bijvoorbeeld." Het was mijn moeder die mij van de VWO afhaalde en terug plaatste op de HAVO.. terwijl ik wel gewoon over was. Blijkbaar was de HAVO goedkoper, zodat ze meer geld van de studiekostenvergoeding overhield voor haar alcoholbehoefte.
Geld was er zogenaamd nooit. Mijn moeder kreeg voor mij Kinderbijslag, Studiekostenvergoeding en Alimentatie. En toch was er geen geld over voor zakgeld, kleedgeld, of anderszins. Alles ging op aan de alcohol. Ik moest tweedehands kleding van een buurmeisje dragen, zodat er weer geld uitgespaard kon worden.
Ik heb eens uitgerekend, ze dronken voor ruim 550-600 gulden per maand aan alcohol. Dat was begin jaren tachtig. Gezien de inflatie komt dat nu op rond de 750 euro per maand. Maar ik mocht niet op mijn 'kamer' huiswerk maken, want dan moest een extra lampje aan en dat kost te veel stroom. Doe maar lekker in de huiskamer, waar gerookt, gedronken en TV gekeken wordt. Geen wonder dat langzaam mijn cijfers achteruit gingen.
Het was een situatie waarin je langzaam groeit. Te veel geïndoctrineerd om er tegenin te gaan. Maar ja, praten had geen nut. Als ik thuis kwam, was er al zoveel gedronken dat praten altijd eindigde in een eenzijdige preek: "Als je denkt dat je het bij je vader beter hebt..."
En hiermee is de grootste probleem ontstaan waarmee ik de rest van mijn leven te maken kreeg. Ik sloeg als het ware de puberteit over. Ik ging niet tegen hun in. Het was nutteloos en het veroorzaakte alleen maar meer ellende. Ik heb daarom niet geleerd om voor mijzelf op te komen. Iets waar ik later veel problemen mee heb ondervonden. Qua werk, qua relaties, kortom, het hele volwassen leven. Ik was te slecht voorbereid.
En mensen hebben dat snel in de gaten, met als gevolg dat er makkelijk over je heen wordt gewalst. En van mij afbijten... op één of ander manier valt dat altijd verkeerd.
In je kindertijd en je jeugd word je gevormd. En in mijn situatie, eerder misvormd. En dat is later amper weer recht te breien.
