Voor mij hoeft de mol niet zoveel mogelijk te mollen. Het gaat toch zeker niet om een record te vestigen wie de meeste mollenacties heeft kunnen uithalen in 1 serie? Noch gaat het om een race om elkaar de loef af te steken van: zie mij eens DE mollenstreek van altijd uithalen. Ik vind dat je met jouw denkwijze KD (Molmark & Nevermind springen op jouw quote in, ofwel, zij vinden zich in jouw verwoording) te gefocust is op 1 ding. Namelijk, de mol moet mollen, de mol moet mollen, de mol moet mollen! Kom op dan, ga dan mollen, mol! Beetje die gedachte.
Alsof je gekluisterd achter de buis zit, gedreven (net als een voetbalsupporter met zijn favoriete voetbal club) loopt te schreeuwen tegen "de mol". De mol moet zus en zo. Welnee, de mol heeft niks te moeten, de mol heeft alles in eigen hand en kan naar eigen goeddunken handelen. Punt uit. Hij/zij bepaald wanneer, bij wat hij/zij gaat saboteren. Hij/zij bepaalt wie hij/zij om de tuin gaat leiden doormiddel van watvoor actie dan ook. De regie ligt in de handen van de mol.
Wat betreft mollenstreken. Je verliest wel mooi al het andere uit het oog doordat je zo gefocust bent op dat je wil zien dat de mol bezig is met saboteren. Dingen als een leuke aflevering, de kandidaten die niet de mol zijn en die door eigen gedrag zich verdacht willen maken of opstellen. De kandidaten die zelf via slinkse wijze verder proberen te komen (beste voorbeeld is nog wel: Peggy die een joker van Milouska steelt, die in haar sok stopt en naast haar aan tafel zit Milouska; de mol. Recht in het gezicht van Milouska gewoon glashard nee zeggen en liegen.)
Het enige wat je als kandidaat hebt te moeten is: zie maar de volgende aflevering te bereiken, zie maar de executie te overleven. Als mol zijnde heb je als enige een soort van "rolmodel" meegekregen hoe de mol zich behoort te gedragen. Hoe een mol het spel betaamt te spelen. Maar jij als mol kan er toch mooi je eigen versie op na houden? Of niet dan? Waarom moet je zo nodig vasthouden aan draaiboeken van de WIDM programmamakers/productie als je met een briljante ingeving het spel een totaal andere wending geeft?
Waar is de ruimte gebleven voor improvisatie en het respect daarvoor? Waar is in het algemeen gesproken het respect voor hoe elke mol op haar/zijn manier probeert het spel te spelen? Ik heb respect voor Milouska voor de manier waarop zij de mollenrol vertolkte. Maar mijn voorkeur als "leukste" mol ligt niet bij haar. Geef mij maar Nico, Yvon of George. Maar dat zijn gewoon twee van elkaar losstaande dingen.
Daarbij is "goed" zo relatief als het maar kan. Wat de een goed vind, vind de ander niet. En wat persoontje B dan goed vind, vind A weer niet goed. Je kan een goede kandidaat noch mol niet vinden via maatstaven.
Maargoed. Ieder houdt er zo zijn eigen mening op na. In het algemeen gesproken is het vaak beter je niet vast te bijten op 1 punt, want je loopt dan altijd het risico andere dingen uit het oog te verliezen. In dit geval dus, de mol moet mollen. Anders is het geen goede mol.
ghehe .. ik snap je echt niet. wat is nou het idee van widm dan ??
juist ja, 9 kandidaten, 1 mol ! kandidaten proberen geld in de pot te krijgen, de mol moet saboteren om geld uit de pot te halen. juist ja
MOET Dat is wat widm widm maakt.
ik houd er persoonlijk erg van als er spannende onverwachtte dingen gebeuren. vishengels die nodig zijn voor de opdracht, die zo ineens verdwijnene ( yvon ) bericht van de mol ( met elise ) ... je weet dat het 1 van de groep is, maar wie.
overigens snap ik niets, maar dan ook niets van jouw rijtje favo mollen .
george ... daar kan ik inkomen. dat was de beste mol ever
maar nico en yvon waren om te huilen, zo slecht !
werkelijk iedereen had nico door, en meneer heeft niets, maar dan ook niets gedaan om de opdrachten te laten mislukken, sterker nog zelfs ( de opdracht in de bibliotheek, museumopdracht )
en yvon ? daar zwijg ik maar over.
