Vanaf nu op vrijdag in de spits, 11 weken lang een column van Angela over WIDM!!!
___________
Dit is het artikel van vandaag:
Tien kandidaten. Vijf mannen en vijf vrouwen. Ze kennen elkaar niet. Ze weten niet waar ze naar- toe gaan. Ze weten niet hoe lang ze weg zullen blijven. Ze weten alleen dat er een verrader, een saboteur, een mol in hun midden is. Iemand die met opzet de opdrachten waar geld mee valt te verdienen tot een minder goed einde probeert te brengen. Allemaal willen ze maar één ding weten: Wie is...de Mol? Voor de vierde keer presenteert Angela Groothuizen dit programma en reisde ze in november met de tien kandidaten af naar een land met een ruimte die alleen in superlatieven te beschrijven is, waar kleine dorpjes en grootse steden worden afgewisseld met onmetelijke stukken ongerepte wildernis. Land van bossen, beren, meren en natuurlijk de Maple Leaf: Canada. Angela Groothuizen kijkt met een tevreden gevoel terug op dit vierde seizoen. "Het was deze keer nog pittiger dan de andere drie series. De weersomstandigheden vielen erg tegen, we vonden geen geschikte eindredacteur en ook andere medewerkers vielen weg door verplichtingen elders. We konden pas in november naar Canada vertrekken waar de winter vroeg begon. Het was echt ontzettend koud, zeker wel min twintig! Daar kun je je niet op voorbereiden." Toch was het niet alleen bibberen en koukleumen, legt Angela uit. "Weten dat je met een waanzinnig programma bezig bent, maakt het allemaal weer goed. Dat is de motor, de drijfveer. We waren heel blij toen de eerste aflevering op band stond en gingen toen heel enthousiast verder." Het programma is een uitdaging voor de kandidaten, maar zeker ook voor de makers. "Het is een ontzettend lastige klus. Alles bij elkaar kost het ons wel een jaar om dit programma te maken. We moeten de perfecte locatie zoeken, de juiste mensen vinden en we nemen op op film, wat ook lastig is. Maar het ziet er op het eind heel mooi uit, wat het weer goedmaakt." En is het niet spannend om de mol te volgen en maar hopen dat 'ie niet al na twee dagen ontdekt wordt? "Dat is verschrikkelijk eng. De eerste tien dagen is dat de grootste stressfactor, maar we hebben die persoon al heel lang van tevoren op de rol voorbereid. Zelf heb ik zo min mogelijk contact met de mol gehad in Canada, dat zou te gevaarlijk zijn. We hadden zelfs geen speciaal oogcontact. Maar natuurlijk waren er allerlei slinkse weggetjes, zoals 'de biecht', waarbij de mol alleen kan zijn met een van de makers." Het feit dat dit het vierde seizoen is, maakt het er allemaal ook niet makkelijker op, vertelt Angela. "De kandidaten zijn niet meer onbevangen, ze reageren op hetgeen ze kennen van televisie en denken als programmamakers. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Nu denken we eraan om een programma te maken met enkel bekende Nederlanders. In ieder geval is Wie is...de Mol? niet oneindig." Hoe ver kun je gaan met de opdrachten van de kandidaten? "Oh, maar wij gaan niet zo ver hoor. Het is meer een psychologisch spel en het is zeker geen Fear Factor."
Elf weken lang zal Angela Groothuizen middels een column in de Sp!ts over haar ervaringen tijdens de opnames van het programma vertellen. Kijk ook op de website
www.wieisdemol.nl.
_________________________________
En dit de column:
WIe is de Mol? door Angela Groothuizen
Nova Scotia
Halifax is eigenlijk maar een uur of zes van Amsterdam vliegen, maar zo werkt het zelden in de praktijk. VIa Londen en New Foundland (zijn we daar tenminste ook nog even geweest), met hier en daar een fikse vertraging, komen we pas na 14 uur reizen aan op de plaats van bestemming. Het is lekker fris-.....heel erg fris.... eigenlijk best wel koud, maar met strakblauwe lucht. Indian Summer in Nova Scotia. De spelletjes zijn klaar, de locaties gevonden, het script geschreven, de productie staat strak en de stemming is geweldig. Iedereen heeft er zin in. Dat komt goed uit want we moeten 26 dagen keihard werken onder barre omstandigheden. De kandidaten weten niet wat ze boven het hoofd hangt... We hebben ze wel gewaarschuwd dat het koud kan worden maar als het de volgende dag al begint te sneeuwen slaat bij ons de paniek toe. We schaffen voor iedereen thermisch ondergoed aan. Maar het blijkt slechts een gebaar, want de vroege novemberkou dringt door alles heen. De kandidaten kleumen zich door de eerste dagen heen. Bovendien valt het niet mee om samen te werken. Ze beginnen elkaar onmiddelijk te verdenken en dat is mooi voor het programma. De Mol lacht in z'n vuistje. Het spel is begonnen.
______________________________
Voor deze keer overgetypt, maar weet niet of ik dat elke week kan/wil doen, misschien andere vrijwilligers?
