Kastelein Knudde likt zijn eerste wonden en beseft dat de smaak nog meevalt.
In de lounge prijkt ondertussen
het prikbord aan de muur waarop één grijnzende boeventronie de nieuwsgierige blikken in hun kopje troost koffiedik doet kijken. Er werd nogal wat geld over de balk gegooid en daar had hij uiteraard een vinger in. Maar een kinderhand is vlug gevuld en telt nog steeds vijf vingers. Benieuwd welke er afgelikt dient te worden na het laatste avondmaal.
Knudde zet de radio op en luistert afwezig naar de klanken van een schizofrene boy. Nee, niet onze bellboy, alhoewel die ook soms wat rare trekjes vertoont, maar wel die andere, die vorig jaar ook al het hotel op stelten wist te zetten met zijn zenuwachtig gefrunnik. Ondertussen valt Celine Dion in herhaling. Is die trouwens niet afkomstig uit Canada? Ik ga straks eens navraag doen in het dorp.
Knudde is iig niet van plan om zich deze keer door cryptische intermezzo's een rondje in de tuin te laten maken. Daardoor heeft hij in het verleden al genoeg in het gras gebeten zonder dat er een mol zijn kop op stak.
En terwijl ik dan toch in het dorp ben, kan ik zowel nog een bak Bass Premium opdoen; niet dat er nog vraag naar is - de smaak blijft nooit lang hangen - maar je weet maar nooit dat er nog één van de gasten de boer wil opgaan. Dan zal zijn dorst wel vlug gestild zijn...