Dagboek Paulien
Ik vind alles zielig
"Wat wordt je strategie?" vroeg de psycholoog aan mij. Want ja: alle kandidaten voor Wie is de Mol? worden psychologisch getest. "Mijn strategie is: geen strategie," zei ik. Ik ging ervan uit dat volmaakte eerlijkheid, zonder gekonkel en gedraai, al uitzonderlijk genoeg zou zijn in een groep waarin iedereen ervan uitgaat dat 'niets is wat het lijkt'. En verder was het: op hoop van zegen.
Want laten we wel wezen: meedoen aan Wie is de Mol? was natuurlijk niets voor mij. Ik kan niet liegen, ik word zenuwachtig van verbondjes en daarbij ben ik normaal gesproken uren achtereen alleen. Zonder te praten. Nu moest ik ineens in een groep functioneren.
Maar wat was dat onverwacht leuk! Ik bleek er totaal geen moeite mee te hebben om de hele tijd melige grappen te maken met een Maaskantenaar en een Volendammer. Het was gewoon gezellig. Schoolreisje, maar dan zonder vervelende kinderen erbij. En met een geweldig team eromheen met mensen die weliswaar voor 'de tv' werken, maar die toch niet hysterisch zijn, maar juist heel leuk en grappig en aardig. (Dank aan iedereen!)
Na een paar dagen vond het ongeluk van Janine plaats. Dat was verschrikkelijk. Ik twijfelde of ik door moest gaan met het spel. Uiteindelijk heb ik Janine gebeld in Pretoria. Omdat die veel fanatieker is dan ikzelf, zei ze: "Ja, je moet doorgaan! En dan winnen!" "Oké," zei ik schaapachtig. En zo geschiedde. Omdat ik zelf ook erg verkeerd was neergekomen bij de watersprong, heb ik de rest van de tijd in Afrika bont en blauw en onder de pijnstillers meegehobbeld (hier vioolmuziek instarten). Zielig hè? Gelukkig kon ik me daardoor wel snel laten afschieten door Daniël tijdens de 'rennen-voor-topito's'-opdracht. (Ik ben nu trouwens weer helemaal de oude.) (En topito's kunnen me nog steeds niks schelen.)
En zo ging het spel, met handicap, door. De ene na de andere executie passeerde de revue. Ik wilde steeds niet te enthousiast reageren op mijn groene scherm, omdat ik dat zielig vond voor degene die wel weg zou moeten. Dit zorgde ervoor dat een deel van mijn achterban thuis dacht dat ik de mol was. Waarom was ik steeds helemaal niet verbaasd of blij dat ik door mocht? The story of my life: ik vind alles zielig.
Ik bleef zonder strategie of fanatisme het spel spelen, en ik kan mijn overwinning dan ook alleen maar toeschrijven aan dit adagium: "LET OP EN HOUD HET HOOFD KOEL." Eerst over het laaste: veel medekandidaten lieten zich zo meeslepen dat ze uiteindelijk in paniek raakten en hun hele vragenlijst invulden op één persoon. Dat is dom, want je hoeft helemaal niet de beste te zijn als je je vragenlijst invult. Je hoeft alleen maar niet de slechtste te zijn. Logisch, maar veel mensen verliezen de logica uit het oog. En wat betreft het opletten: Het is onvoorstelbaar hoe veel kandidaten zich verraden buiten de opdrachten om. Bijvoorbeeld: er was iemand die in paniek zijn/haar baas ging opbellen om te vragen of hij/zij nog wat langer weg mocht blijven. Dan kun je natuurlijk nooit de mol zijn. Op die manier was het makkelijk wegstrepen. Kees verried zich nooit, en verried zichzelf dus daardoor.
"Wat was nou het hoogtepunt?" vragen willekeurige mensen op straat aan mij, mensen die ik niet ken en die soms ook best raar ruiken. Welnu, het hoogtepunt was het Zulu-schooltje. Eindelijk iets wat ik kon, en wat ook nog te doen was in bont en blauwe staat. De gedicht-opdracht was ook heel leuk. En natuurlijk het zenuwslopende en doodenge kampvuurspel!
Het enige wat ik tijdens Wie is de Mol? heb gemist is een knutsel-opdracht. Iets maken van klei of papier maché. Ik bedoel, als Daniël een lasergun in zijn knuistjes gedrukt krijgt, dan had ik toch heus wel een bak behangplaksel mogen ontvangen? Zodat ik ook mijn shining moment had kunnen beleven?
Maarja, mij hoor je niet klagen. Met zo'n grote geldprijs (want Kees heeft het goed gedaan, maar de kandidaten ook!), én een heerlijke paarse strapless jurk in the pocket ben ik een tevreden mens.
De kandidaten komen binnenkort zeer copieus dineren bij mij. En Kees komt natuurlijk ook. Want laten we eerlijk zijn, zonder die ene mol en die acht LOSERS was er ook geen winnaar geweest.
