GIVE US HOPE, JOHANNA
Johannesburg, Zuid-Afrika- dinsdag
Het einde van het repressieve apartheidsregime lijkt voor veel Zuid-Afrikaners betere tijden en beloften van een zekere mate van welvaart te beloven - a Herald of Free Enterprise, als het ware.
Een toenemend aantal bewoners van Zuid-Afrika probeert een graantje mee te pikken van het opbloeiende eco- en safaritoerisme. Behalve de gevestigde, doorgaans goed-georganiseerde reisorganisaties is er een toenemend aantal particulieren , dat het voorzien heeft op de gunsten van de avontuurzoekers.
Steeds vaker lijken advertenties in kranten te verschijnen van deze 'free-lance hosts and guides', die bijvoorbeeld een accomodatie nabij de sloppenwijken van Kaapstad of Jo'burg hebben ('het echte avontuur tegemoet') , of een room with a view op de Tafelberg ('Ooit getafeld aan de voet van de Tafelberg? Het summum van romantisch!').
Glenn Davids, die een struisvogelfarm runt nabij Windhoek, ziet zijn gasten graag komen. "Ik haal ze met de jeep op van het vliegveld, rechtstreeks uit o.a. Nederland, Duitsland en Frankrijk! Dan brengen we ze thuis en tonen ze hoe onze farm gerund wordt. Een extra bonus is af en toe een struisvogeleitje (gemiddeld goed voor ontbijt a vijf man) of 'een struisvogelbiefstuk van die braai'. "
Er kunnen natuurlijk ook combinatiereizen worden geboekt . De vrij-ondernemers hebben onderling vaak email contact om e.e.a. te coordineren qua logistiek en planning, om de avonturiers zo het optimale te kunnen bieden , opboksend, in inventiviteit en originaliteit, tegen de reuzen onder de reisorganisaties die er sinds geruime tijd zitten. "In die begin zagen die geen groot bedreiging in ons nie , maar nu ons ook groot is, zijn die baaie bang gewor" aldus Davids.
Een echte safaritocht door Krugerpark, gevolgd door enkele overnachtingen bij de lokale stammen thuis, in primitieve hutjes, poseren tussen de pinguins, enkele dagen genotzuchtig toeven op de uitgebreide wijnlanderijen, een rondleiding in de townships.. Het is het 'echte' Zuid-Afrika proeven aldus de Afrikaners, hoewel dat beeld misschien soms wel erg hard is. Toch lijkt het de ecotoerist aan te spreken vooral omdat die het idee heeft, de mensen die het economisch zwaar hebben op deze wijze te steunen, terwijl zij er zelf een stukje "authentiek Zuid-Afrika" voor terug krijgen. Zij hebben deze nieuwe variant 'Emo-toerisme' gedoopt, vanwege vooral ook het feel-good gehalte dat een rol speelt bij de satisfactie van de reiziger.
Critici zijn niet alleen te vinden bij de reisorganisaties, die bepaalde ondernemingen 'riskant of ronduit gevaarlijke waaghalzerij' noemen , gezien hoe gevaarlijk bepaalde plekken in Zuid-Afrika zijn voor de 'rijke' toerist als prooi voor kansarmen, die hun kans rijk zien, om nog maar te zwijgen van eventuele geweldsdelicten. Ook organisaties zoals 'Vereniging Cultureel Erfgoed Afrika" zien, dat door deze enterprises ook nog maagdelijke of relatief ongeschonden gebieden voor menselijke alsmede dierlijke bewoners, op deze wijze worden verstoord door de Emo/Ecotoerist. "Just say No to Emo!" luidt hun duidelijke devies dan ook.